Ηλίας Τσολάκης, ασφαλιστικός πράκτορας: Θα δικαιωθούν οι εταιρείες που επένδυσαν σε ανθρώπινο δυναμικό και όχι σε νούμερα (Οκτώβριος 2012)

Με έδρα τις Σέρρες, ο κ. Ηλίας Τσολάκης δραστηριοποιείται στην ασφαλιστική αγορά από τον Αύγουστο του 1987.  Έχοντας περάσει από όλες τις βαθμίδες διαμεσολάβησης και ασχολούμενος με όλους τους κλάδους ασφάλισης, εξακολουθεί να δηλώνει γοητευμένος από τη δουλειά του και ειδικά από την επαφή και την ιδιαίτερη σχέση που αυτή δημιουργεί με τον πελάτη και το συνεργάτη.

Ο κ. Τσολάκης συνεργάστηκε με την ασφαλιστική εταιρεία Ασπίς Πρόνοια και μετά την ανάκληση της άδειας λειτουργίας της, υπέγραψε σύμβαση έργου με την Ευρωπαϊκή Πίστη, εκτιμώντας ότι «τόσο οι αρχές λειτουργίας της εταιρείας όσο και ο Πρόεδρός της, κ. Χρήστος Γεωργακόπουλος, προσφέρουν τα εχέγγυα, ώστε να εμπιστευτώ στα χέρια της το μέλλον, τόσο το δικό μου όσο και των συνεργατών μου». 

Κάνοντας μία αναδρομή στην 25χρονη πορεία του, δύο πράγματα ξεχωρίζει που τον συγκίνησαν και εξακολουθούν να τον συγκινούν: «Το πρώτο είναι μια αποζημίωση θανάτου που έδωσα πριν 15 χρόνια και η οικογένεια κάθε χρόνο με θυμάται με πολλή αγάπη, δημιουργώντας μου, ακόμη και σήμερα, εκείνο το αίσθημα της ευθύνης που πρέπει να μας διέπει, όλους εμάς, που δραστηριοποιούμαστε στον ασφαλιστικό χώρο. Το δεύτερο που με συγκινεί είναι το βλέμμα των συνεργατών του γραφείου μου, που περιμένουν καθημερινά, στις δύσκολες εποχές που περνάμε, να πάρουν από εμένα εκείνο το μήνυμα που θα τους δώσει την κατάλληλη ώθηση που χρειάζονται για να βγουν στην αγορά».

Αυτή η μακρόχρονη πορεία δεν ήταν χωρίς δυσκολίες, οι οποίες, όπως επισημαίνει, «όσο άσχημο κι αν ακούγεται, προέρχονται μόνον από συναδελφικά χτυπήματα, παρά από την εργασία μου. Τα προβλήματα που καθημερινά εμφανίζονται, όταν υπάρχει καλή διάθεση και καλή συνεργασία λύνονται. αυτά που δε διορθώνονται εύκολα είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, που στο βωμό του επαγγελματισμού θυσιάζονται και δημιουργούν χαοτικά κενά», επισημαίνει σχετικά.
Ως Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ασφαλιστικών Πρακτόρων του Νομού Σερρών, έχει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την ασφαλιστική αγορά της περιοχής και του ζητάμε να μας τη μεταφέρει.

«Στην περιοχή που επαγγελματικά δρω, υπάρχουν περίπου 45 Ασφαλιστικοί Πράκτορες και περίπου 200 Ασφαλιστικοί Σύμβουλοι, εγγεγραμμένοι στο τοπικό Επιμελητήριο. Μη με ρωτήσετε πόσοι έχουν ανανεώσει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και έχουν συμβόλαιο αστικής ευθύνης, όπως ορίζει ο νόμος –είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω. Εκείνο που μπορώ να σας πω είναι ότι υπάρχει μια συρρίκνωση των εργασιών και επιστροφή στην υποχρεωτική και επιβεβλημένη ασφάλιση του αυτοκινήτου, των ενυπόθηκων Ασφαλιστηρίων Πυρός και κάποιων ασφαλιστηρίων συμβολαίων αστικής ευθύνης επαγγελματιών που απαιτούν οργανισμοί και φορείς, όπως για παράδειγμα τα νοσοκομεία, για να δραστηριοποιηθούν οι συνεργάτες τους, Ιατροί, κ.λπ. Το κομμάτι εκείνο της εργασίας μας, που λέγεται ασφαλίσεις ζωής, σύνταξης και προστασίας βρίσκεται στην …εντατική, λόγω της ευρύτερης οικονομικής συγκυρίας και φυσικά της ολιγωρίας του κράτους να τελειώσει εγκαίρως με την υπόθεση της Ασπίς Πρόνοια –μην ξεχνάμε ότι είχε την τρίτη θέση στην ασφαλιστική βιομηχανία, εξαιρουμένων των τραπεζικών εταιρειών, και ετύγχανε της εμπιστοσύνης χιλιάδων Ελλήνων», τονίζει.

Παρόλα αυτά, θεωρεί ότι «σε αντίθεση με τον κρατικό ασφαλιστικό φορέα που χάνει καθημερινά έδαφος σε φερεγγυότητα αλλά και αξιοπιστία έναντι των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, ο κόσμος εμπιστεύεται τις ασφαλιστικές εταιρείες περισσότερο απ’ όσο φανταζόμαστε. Είναι, όμως, επιφυλακτικοί όσον αφορά το μέλλον του επαγγελματικού τους βίου, γι’ αυτό και κρατούν αρνητική στάση έναντι των προτάσεων που δέχονται καθημερινά από όλους εμάς».
Όπως μας λέει χαρακτηριστικά «καθημερινά γίνεται εντονότερη η “οσμή” της ανεργίας στο Νομό μου αλλά και σε όλη την Ανατολική Μακεδονία. Οι δείκτες ανεργίας, ειδικά στις Σέρρες και τη Δράμα, έχουν αγγίξει το 45%. Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος του προβλήματος
».

Αυτό έχει επιπτώσεις και στο χώρο της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης, αφού, όπως επισημαίνει, «μετά από μια περίοδο που κάθε γωνία είχε και ένα ασφαλιστικό γραφείο, περάσαμε σήμερα σε μια κατάσταση που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για πολλούς Ασφαλιστικούς Πράκτορες και ανεξάρτητους ασφαλιστικούς συμβούλους, ειδικά για εκείνους που  δέχονται πρόσκτηση παραγωγής από μη πιστοποιημένους και νόμιμους ασφαλιστές».
Η ασφαλιστική διαμεσολάβηση βρίσκεται αντιμέτωπη με την κρίση αλλά και με προβλήματα, τα οποία όπως αποδεικνύεται, είναι απόρροια της κρίσης και συνδυαστικά με αυτή επηρεάζουν το μέλλον της.  Ένα από αυτά είναι ο “Ασφαλιστικός Τειρεσίας”. Άποψη του κ. Τσολάκη είναι ότι «ο κίνδυνος που ελλοχεύει από το σχέδιο που έχει κατατεθεί, είναι ποιος θα πιστοποιήσει την είσοδο ενός διαμεσολαβούντα στη λίστα του Τειρεσία». Ο ίδιος πιστεύει ότι «πρέπει να λειτουργήσει, αλλά διττά, παρέχοντας πληροφόρηση προς τις ασφαλιστικές εταιρείες αλλά και προς τους συνεργάτες αυτών, γι’ αυτές».

Για τον ανταγωνισμό που υφίσταται ο χώρος της διαμεσολάβησης από τα εναλλακτικά δίκτυα επισημαίνει: «Οι πωλήσεις μέσω τραπεζών μου θυμίζουν εποχές πώλησης αμοιβαίων κεφαλαίων, αρχές του 1990, και την αντιμετώπιση από πλευράς των τραπεζών όταν ήρθε η κρίση. Όσοι επενδυτές αγόρασαν από συνεργάτη ασφαλιστικής εταιρείας, ακόμη και σήμερα έχουν έναν άνθρωπο να ενημερωθούν», επισημαίνει.
Για τις direct πωλήσεις και την αντιμετώπιση που πρέπει να έχουν από τη διαμεσολάβηση, η άποψη του κ. Τσολάκη είναι κατασταλαγμένη και καταγεγραμμένη σε ασφαλιστικά forum: «Εταιρείες που παρακάμπτουν το συνεργάτη τους, για απευθείας πρόσκτηση εργασιών, πρέπει να καταδικάζονται από όλους τους εμπλεκόμενους. Ο φορέας μας έπρεπε εδώ και καιρό να απαντήσει εγγράφως, απευθυνόμενος σε όλες εκείνες τις εταιρείες που αντιμετωπίζουν τον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή ως αναλώσιμο προϊόν. Κωφεύει, όμως, και δεν αντιλαμβάνομαι το λόγο».

Πώς, όμως, αξιολογεί ο κ. Τσολάκης τη στροφή όλο και περισσότερων εταιρειών στον κλάδο αυτοκινήτων; «Η στροφή αυτή και ο πόλεμος του χαμηλού ασφαλίστρου είναι αυτοκτονία, όχι μόνο των εταιρειών αλλά και των μεγάλων παραγωγών που πιέζουν για χαμηλό ασφάλιστρο. Αφενός, γιατί θα έχει ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των αμοιβών των εμπλεκομένων, αφετέρου γιατί είναι επικίνδυνη η αποδοχή κινδύνων από εταιρείες που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις εκείνες που πρέπει να υπάρχουν από το Νόμο». Με αφορμή αυτό το τελευταίο παρατηρεί: «Το κράτος πρέπει να απαιτεί από τις Ασφαλιστικές Εταιρείες να καταθέτουν τα αποθεματικά τους πιο γρήγορα και όχι να ανακαλύπτουν τον “καιάδα” μετά την έλευση ενός δήθεν ελέγχου». Στην κατεύθυνση αυτή εκτιμά ότι, από την περίοδο που η Τράπεζα της Ελλάδος ανέλαβε την Εποπτεία της Ιδιωτικής Ασφάλισης, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα και θα αλλάξουν και άλλα. «Θέλω να πιστεύω ότι, με την ολοκλήρωση του solvency ΙΙ και τους ελέγχους που θα ολοκληρωθούν κάποια στιγμή, ο φορέας ελέγχου θα δώσει στις εταιρείες που θα περάσουν τα τεστ ελέγχου το κύρος που χρειάζονται», τονίζει.

Στη συζήτησή μας με τον κ. Τσολάκη εθίγη και το θέμα της εκπαίδευσης και πιστοποίησης των διαμεσολαβητών, καθώς ο ίδιος, εδώ και πολλά χρόνια, ασχολείται με τη στρατολόγηση και την εκπαίδευση υποψήφιων διαμεσολαβητών. Τον τελευταίο καιρό, εκείνο που του προξενεί εντύπωση και τον κάνει να αισθάνεται περίεργα, όπως μας λέει, είναι η αύξηση του ενδιαφέροντος μορφωμένων νέων ανθρώπων για τον ασφαλιστικό χώρο. «Νέα παιδιά, προικισμένα με πολλά πτυχία και οργάνωση, θέλουν να μάθουν, να διδαχθούν και να ξεκινήσουν να δραστηριοποιούνται κοντά μας. Το πρόβλημα είναι πως το θεσμικό πλαίσιο απαιτεί την είσοδο ενός νέου στο χώρο, με κριτήριο την εγγραφή του σε ασφαλιστικό φορέα, πράγμα που είναι ανασταλτικός παράγοντας, αφού, όπως καλά γνωρίζουμε όλοι μας, το επάγγελμά μας δημιουργεί εισόδημα με την πάροδο του χρόνου», παρατηρεί.
Δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν τόσο στην ασφαλιστική αγορά όσο και στην κοινωνία και τις οποίες μας περιέγραψε ανωτέρω, ρωτήσαμε τον κ. Τσολάκη την άποψή του για το μέλλον της αγοράς. «H ασφαλιστική αγορά θα ανακάμψει με την ανόρθωση της οικονομίας και μόνο. Όσοι βλέπουν φως στο τούνελ ανεξάρτητα από την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας είναι γελασμένοι. Είναι, άλλωστε, αποδεδειγμένο ότι ο Έλληνας καταναλωτής είναι δεμένος με την ψυχολογική του κατάσταση, επενδύει όταν έχει οικονομική ευρωστία», υπογραμμίζει. Κλείνοντας, μάλιστα, τη συζήτησή μας εκφράζει την πίστη ότι «ο ήλιος στην ασφαλιστική βιομηχανία θα ανατείλει ξανά, με “όπλο” τη σύνταξη και την προστασία του Έλληνα. Όντας ασφαλιστής ζωής, νομίζω πως είναι κοντά η εποχή που θα δικαιωθούν οι εταιρείες που επένδυσαν σε ανθρώπινο δυναμικό και όχι σε νούμερα», τονίζει.