της Δήμητρας Καζάντζα
Πήγαινέ με όπου θέλεις, …ασφαλιστή;
Το θέμα μας για την ασφάλιση αυτοκινήτου συνεχίζεται και σ’ αυτό το τεύχος με τη γνώμη των ασφαλισμένων αυτή τη φορά. Αναγκαία και επιβεβλημένη η άποψή τους, αφού αποτελούν τον …ισχυρό τρίτο πόλο.
Στα πλαίσια αυτά βγήκαμε έξω από τα γραφεία μας, αναζητήσαμε και μιλήσαμε (η επιλογή ήταν τυχαία με μόνο κριτήριο να έχουν αυτοκίνητο και να είναι ασφαλισμένοι) με 16 ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες, διαφόρων ηλικιών και επαγγελμάτων και θελήσαμε να μάθουμε: σε ποια εταιρεία είναι ασφαλισμένοι, ποιες καλύψεις έχουν, μέσω ποιου έχουν ασφαλιστεί (ασφαλιστή, πράκτορα, εταιρείας), αν έχουν εμπλακεί σε ατυχήματα, αν αποζημιώθηκαν και πώς.
Μέσα από αυτές τις απλές ερωτήσεις προέκυψαν ενδιαφέρουσες πληροφορίες:
l για τα κριτήρια, σύμφωνα με τα οποία επιλέγουν την ασφαλιστική τους εταιρεία και τις καλύψεις τους
l για το πόσο ενημερωμένοι είναι για το προϊόν που αγοράζουν και πόσο πεπεισμένοι είναι για την αξία του
l για το ποια είναι γενικότερα η γνώμη τους για τον ασφαλιστικό κλάδο και από τι επηρεάζεται αυτή.
Παράλληλα, και αυτό ίσως είναι και το πιο ενδιαφέρον, οι εμπειρίες που μοιράστηκαν μαζί μας ανέδειξαν αρκετά προβλήματα, τα οποία είναι σημαντικά για τους ίδιους όχι όμως για την ασφαλιστική αγορά ή είναι σημαντικά για την ασφαλιστική αγορά όχι όμως για τους ίδιους!
Όπως και να ’χει αξίζουν της προσοχής και του προβληματισμού όλων μας.
Μία …οικογενειακή υπόθεση
Οι άνθρωποι με τους οποίους μιλήσαμε αποδεικνύονται κάποιοι λιγότερο και κάποιοι περισσότερο ενημερωμένοι για την ασφάλιση του αυτοκινήτου τους.
Όπως προκύπτει, τον πρώτο και τελευταίο λόγο τον έχουν οι διαμεσολαβητές, αφού για τους περισσότερους ασφαλισμένους η ασφάλιση αυτοκινήτου είναι μία …οικογενειακή υπόθεση. Στην πλειοψηφία τους, οι ασφαλιστές τους είναι φίλοι ή συγγενείς ή απλώς γνωστοί, με τους οποίους έχουν μια αρκετά μακρά σε διάρκεια συνεργασία.
Ο κ. Στέλιος Σ., ιδιωτικός υπάλληλος, μας λέει χαρακτηριστικά για την ασφαλίστριά του: «Ο πατέρας της ήταν ο ασφαλιστής του πατέρα μου και τώρα συνεχίζουμε μαζί της, τόσο εκείνος όσο και εγώ».
Στέλεχος ιδιωτικής εταιρείας, ο κ. Θοδωρής Ζ., έχει μια πολύχρονη άψογη συνεργασία με το ασφαλιστικό πρακτορείο του κ. Αβατάγγελου, και θεωρεί ότι «τόσο η επιλογή της εταιρείας όσο και γενικότερα η καλή ή κακή άποψη του κόσμου για τις ασφαλιστικές εταιρείες και την ασφάλιση οφείλεται/εξαρτάται και καθορίζεται εν πολλοίς από το διαμεσολαβητή».
Ακριβώς λόγω αυτής της σχέσης και της εν λευκώ πολλές φορές ανάθεσης της ασφάλισης σ’ αυτούς, πολλοί ασφαλισμένοι δεν γνωρίζουν ή δεν θυμούνται σε ποια ακριβώς ασφαλιστική εταιρεία είναι ασφαλισμένοι ή θεωρούν ασφαλιστική εταιρεία το πρακτορείο μέσω του οποίου έχουν ασφαλιστεί.
«Δεν ξέρω σε ποια εταιρεία είμαι ασφαλισμένη. Αν θέλετε να πάω μέχρι το αυτοκίνητο να δω», μας λέει πρόθυμα η κα Ιφιγένεια έ., ελεύθερη επαγγελματίας. «Ο ασφαλιστής μου, ο Γιάννης Δρακόπουλος, είναι πολύ καλός φίλος που εμπιστεύομαι απόλυτα για τις επιλογές του και θεωρώ ότι δεν θα με αφήσει ποτέ… “ξεκρέμαστη”», συμπληρώνει, …δικαιολογώντας την άγνοιά της.
Ο κ. Τάκης Τσ., υπαξιωματικός του Ναυτικού, ήταν παλιότερα ασφαλισμένος στην Εθνική και την Ασπίδα και τώρα στην Interamerican, λόγω του ξαδέρφου της γυναίκας του που συνεργάζεται με τη συγκεκριμένη εταιρεία.
Ο Θοδωρής Λ., δικηγόρος στο επάγγελμα, είναι ασφαλισμένος στη Victoria. Ο ίδιος, όπως μας είπε, έχει θέσει τα κριτήρια (αξιοπιστία, οικονομικό ασφάλιστρο, καλύψεις που επιθυμεί), την επιλογή της εταιρείας, όμως, την έχει αφήσει στην …πεθερά του, που είναι ασφαλίστρια.
έπάρχουν και κάποιοι, όπως ο κ. Μιχάλης Λ., αστυνομικός, ο οποίος θεωρεί ότι είναι καλό να μην μπερδεύει κανείς τις επαγγελματικές με τις φιλικές σχέσεις. «Αν δεν είσαι ευχαριστημένος από τη συνεργασία είναι πιο εύκολο να τη διακόψεις, χωρίς να χαλάσεις και τη φιλία», μας λέει.
Η περίπτωση της κας Χρυσούλας Κ., της οποίας η φιλική σχέση με τον ασφαλιστή της χάλασε, πρόσφατα, εξαιτίας ενός …ασφαλιστηρίου ζωής, είναι χαρακτηριστική. «Έκανα μια εξέταση, αρκετά ακριβή, δεν με καθοδήγησε σωστά ο ασφαλιστής μου και, παρόλο που το συμβόλαιο με κάλυπτε για τέτοιου είδους εξετάσεις, δεν πήρα ποτέ αυτά τα λεφτά. Το γεγονός αυτό ξεχείλισε το ποτήρι, αφού ήδη είχα πρόβλημα με τις ανανεώσεις των ασφαλιστηρίων του αυτοκινήτου που δεν έρχονταν ποτέ στην ώρα τους», μας λέει. Κράτησε, λοιπόν, το συμβόλαιο Ζωής (ήταν πολύ καλό άλλωστε, για να το διακόψει), αλλά επέλεξαν με τον αρραβωνιαστικό της τα αυτοκίνητά τους να τα ασφαλίσουν μέσω Internet στην Interamerican. «Μάλιστα, ήταν πιο φτηνά τα ασφάλιστρα και επιλέγοντας την ετήσια πληρωμή τους το κόστος μειώθηκε κι άλλο», μας επισημαίνει, δηλώνοντας ικανοποιημένη από την …ηλεκτρονική εξυπηρέτηση. «Ελπίζω να συνεχιστούν έτσι τα πράγματα. Όσο για τις ανανεώσεις, …θα σας πω του χρόνου την άνοιξη που θα έρθουν», μας λέει γελώντας.
Στης ακρίβειας τον καιρό… όλοι ψάχνουν για εκπτώσεις
Όπως φαίνεται, το θέμα του κόστους είναι πολύ σημαντικό.
Γονείς οι περισσότεροι με παιδιά που πηγαίνουν σχολείο ή σπουδάζουν, με δάνεια αλλά και άλλα πάγια έξοδα να τρέχουν, θεωρούν τα ασφάλιστρα ένα σημαντικό έξοδο, το οποίο, όταν τους δίνεται η ευκαιρία να το μειώσουν ή τουλάχιστον να το διατηρήσουν στα ίδια επίπεδα το κάνουν: επιλέγοντας εταιρείες με χαμηλό ασφάλιστρο (αν και δυσεύρετες οι φτηνές και αξιόπιστες, όπως μας λένε). μειώνοντας τις καλύψεις ή το ασφαλισμένο κεφάλαιο. συμμετέχοντας σε ομαδικά προγράμματα μέσω της εργασίας τους, αναζητώντας εκπτωτικά-οικονομικά πακέτα με επιπλέον προσφορές.
Ο κ. Γρηγόρης Μ., από τους λίγους με άποψη περί ασφαλιστικών συνομιλητές μας, αξιολογεί ως κορυφαία ασφαλιστική εταιρεία την Allianz, την οποία, όμως, έχει απορρίψει ως πολύ ακριβή και είναι ασφαλισμένος σε μία εταιρεία, «που ακούγεται ότι κλείνει», όπως μας λέει. Μόλις συμπληρωθεί το 6μηνο σκέφτεται, μετά από προτροπή του ασφαλιστή του, Γιάννη Ιωάννου, να αξιοποιήσει «ένα οικονομικό πακέτο με επιπλέον δωρεάν ιατρικές επισκέψεις της Interamerican».
Η κα Παναγιώτα Στ., εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, η οποία ήταν ασφαλισμένη παλιότερα στην ΕΟS, ασφαλίστηκε πρόσφατα στην Εθνική, κάνοντας χρήση της έκπτωσης 30%, που δίνεται στους δημόσιους υπαλλήλους. Ανάλογη έκπτωση στα ασφάλιστρα για τον ίδιο λόγο έχει και ο κ. Μιχάλης.
Η κα Ρένα Σ., από την άλλη, που ως ιδιωτική υπάλληλος δεν χαίρει των εκπτώσεων του δημόσιου τομέα, …”πολεμάει” τις αυξήσεις των ασφαλίστρων με μείωση του ασφαλισμένου κεφαλαίου.
Μείωση του ασφαλισμένου κεφαλαίου για να “ρίξει” λίγο το ασφάλιστρο –«αν δεν γίνουν μεγάλες αυξήσεις, οπότε η μείωση θα είναι μηδενική»– σκέφτεται φέτος να ζητήσει και ο κ. Βαγγέλης Π., ιδιωτικός υπάλληλος, ο οποίος είναι ασφαλισμένος στην Εθνική για το αυτοκίνητό του και στην Interamerican για το μηχανάκι του, μέσω του πρακτορείου Deal του κ. Δημήτρη Κατσικαρέλλη.
Η …ασφαλιστική διαδρομή του κ. Βαγγέλη έχει ενδιαφέρον:
Στην Εθνική, αν και τη θεωρούσε ακριβή ως εταιρεία, “υποχρεώθηκε” να ασφαλιστεί, όταν αγόρασε το αυτοκίνητο. Στη συνέχεια, θέλοντας να παραμείνει στη συγκεκριμένη εταιρεία, αφού είχε μείνει ευχαριστημένος, έκανε χρήση του εκπτωτικού τιμολογίου που προσέφερε στους εργαζομένους της η εταιρεία στην οποία δούλευε (σε συνεργασία με την Άμυνα Μεσιτική).
Χρήση, επίσης, του εκπτωτικού τιμολογίου που πρόσφερε η General Union στους φιλάθλους του Ολυμπιακού –ο Βαγγέλης είναι φίλαθλος της συγκεκριμένης ομάδας– έκανε και για το αυτοκίνητο της γυναίκας του.
Η περίπτωση του κ. Βαγγέλη δεν είναι η μοναδική, αφού πολλοί είναι εκείνοι που ασφαλίζουν τα οχήματά τους μέσω ενός ομαδικού συμβολαίου που συνάπτει η εταιρεία τους με κάποιο πρακτορείο ή εταιρεία.
Μέσω της εταιρείας στην οποία εργάζεται έχει ασφαλίσει το αυτοκίνητό του και ο κ. Θοδωρής Ζ. –στην Ευρωπαϊκή Πίστη τώρα και παλιότερα στην Εθνική και την Αγροτική.
«Έχουμε μία έκπτωση 20% για τα Ι.Χ. αυτοκίνητα, καθώς και για τα υπόλοιπα οχήματα της εταιρείας (περίπου 100 στο σύνολο). Όλα έχουν μικτή ασφάλιση, εγώ επέλεξα να προσθέσω και κλοπή», μας
λέει.
Καλύψεις: πάθαμε και μάθαμε!
Οι καλύψεις που συμπεριλαμβάνει ο καθένας στο ασφαλιστήριό του αποτελεί ένα ειδικό κεφάλαιο και έχει να κάνει όχι μόνο με το κόστος αλλά και με το τι αμάξι και τι οδηγικές εμπειρίες έχει ο ασφαλισμένος.
«Αν έχεις ένα παλιό αμάξι δεν δίνεις και τόση σημασία ούτε στην εταιρεία ούτε στις καλύψεις, θες μόνο να είναι κάτι φτηνό! Όταν όμως το αμάξι είναι καινούργιο, τότε το ψάχνεις περισσότερο», μας λέει ο κ. Τάκης Τσ.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της κας Ρένας Σ. Το καινούργιο της αυτοκίνητο το ασφάλισε στην ING (στην οποία έχει και ένα ασφαλιστήριο ζωής) με μικτή ασφάλιση. Αντίθετα, η μηχανή της, που είναι ασφαλισμένη στη Victoria, έχει λιγότερες καλύψεις, γιατί δεν είναι τόσο καινούργια.
Ο κ. Στέλιος Σ. από την άλλη και στο παλιό και στο καινούργιο του τώρα αμάξι έχει επιλέξει μόνο τις υποχρεωτικές καλύψεις, λόγω κόστους. Το ίδιο και η κα Λίτσα Κ., στηριζόμενη ίσως και στο γεγονός ότι είναι μία έμπειρη οδηγός και με μόλις δύο μικροατυχήματα στο ενεργητικό της. Αντίθετα, για το γιο της που είναι νέος οδηγός, ζήτησε από τον ασφαλιστή της ένα …πιο ενισχυμένο πακέτο.
Ο κ. Θοδωρής Λ., επειδή λόγω δουλειάς κινείται στις …επικίνδυνες περιοχές του Κέντρου, έχει συμπεριλάβει και επιπλέον καλύψεις, όπως ολική κλοπή, θραύση κρυστάλλων, τρομοκρατικές ενέργειες.
Ένα ολοκληρωμένο πακέτο που συμπεριλαμβάνει και κλοπή επέλεξε και ο κ. Βαγγέλης Π. για το μηχανάκι του, γιατί θεωρεί ότι ως όχημα είναι πιο εκτεθειμένο.
Ο κ. Μιχάλης Λ. έχει επίσης προσθέσει και επασφάλιστρο νέου οδηγού, αφού το αυτοκίνητό του το οδηγεί και ο 21χρονος γιος του. «Πριν δύο χρόνια δεν το γνώριζα αυτό. Είχαμε, όμως, ένα τρακάρισμα, στο οποίο οδηγούσε ο γιος μου, και δεν αποζημιώθηκα διότι δεν υπήρχε αυτό το επασφάλιστρο», μας εξηγεί, και προσθέτει: «Πάθαμε και μάθαμε!».
Όσοι έχουν παλιό αμάξι ή κάποια ανάλογη δυσάρεστη εμπειρία δίνουν μεγάλη σημασία στην οδική βοήθεια και τη συμπεριλαμβάνουν στις καλύψεις.
«Παρόλο που μέχρι στιγμής δεν την έχω χρειαστεί, επειδή έχω παλιό αμάξι, καλό είναι να υπάρχει», μας λέει, χαρακτηριστικά, η κα Παναγιώτα Στ.
Όσοι έχουν την εμπειρία της εμπλοκής σε δίκη στο παρελθόν φροντίζουν στις καλύψεις τους να υπάρχει και κάλυψη νομικής προστασίας.
Ταξί: Μύθος οι ζημιές
Οι οδηγοί ταξί, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν αρκετά υψηλά ασφάλιστρα, είναι μία ειδική περίπτωση ασφαλισμένων οδηγών, η άποψη των οποίων έχει αρκετό ενδιαφέρον.
«Οι επιλογές μας όσον αφορά τις εταιρείες είναι πλέον περιορισμένες», μας λέει ο κ. Χρήστος Κ., ο οποίος κουβαλάει από το παρελθόν την εμπειρία της ανάκλησης άδειας της Εγνατίας. Σήμερα, είναι ασφαλισμένος στην Εθνική για τις υποχρεωτικές καλύψεις και τη θραύση κρυστάλλων και πληρώνει 650 ευρώ το εξάμηνο. «Η Εθνική έχει γίνει πλέον μονόδρομος για όλους τους επαγγελματίες οδηγούς», συμπληρώνει.
Μαζί του συμφωνεί και ο κ. Γιάννης Κ., ο οποίος έχει επιλέξει για το ταξί του μικτή ασφάλιση. Πλήρωνε γύρω στα 650 ευρώ το 6μηνο στην Ευρωπαϊκή Πίστη, ενώ από 1ης Ιουλίου μεταφέρεται στην Εθνική με ασφάλιστρο 750 ευρώ το εξάμηνο, μετά από προτροπή του ασφαλιστή του. «Κανονικά το ασφάλιστρο είναι 850 ευρώ, αλλά μου το δίνουν με έκπτωση», μας λέει ο κ. Γιάννης, ο οποίος παλιότερα ήταν ασφαλισμένος στην Universal και την General Union, ενώ του έγινε πρόσφατα από πολυεθνική ασφαλιστική εταιρεία και μία πρόταση, την οποία εξετάζει, όπως μας είπε, για μειωμένο ασφάλιστρο, αν αγοράσει παράλληλα και ασφάλεια ζωής.
«Δυστυχώς, οι ασφαλιστικές εταιρείες αποφεύγουν να ασφαλίζουν ταξί, γιατί θεωρούν ότι ο κίνδυνος που αναλαμβάνουν είναι μεγάλος», μας λέει ο κ. Γιάννης, καταγγέλλοντας το “ρατσισμό” που αντιμετωπίζουν ως επαγγελματίες και καταθέτοντας τον αντίλογό του, ο οποίος θεωρούμε ότι πρέπει να τύχει προβληματισμού από την ασφαλιστική αγορά, αφού αναδεικνύει ένα γενικότερο πρόβλημα που έχει να κάνει με την ανάγκη παραμετροποίησης και εξορθολογισμού-εξατομίκευσης του τρόπου υπολογισμού των ασφαλίστρων: «Είναι μύθος ότι οι επαγγελματίες οδηγοί προξενούν τις περισσότερες ζημιές. Είμαι πάνω από 20 χρόνια στο επάγγελμα και μόνο μία φορά έχω εμπλακεί σε ατύχημα για το οποίο έφταιγα», τονίζει και προσθέτει: «Οι περισσότεροι συνάδελφοι, ειδικά όσοι είμαστε και ιδιοκτήτες του οχήματος, προσέχουμε. Ζούμε από αυτό το επάγγελμα εμείς και οι οικογένειές μας, και δεν μας συμφέρει να μείνουμε εκτός δουλειάς ούτε μια μέρα».
Ενδιαφέρον, όμως, έχει και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν μία τέτοια περίπτωση. «έπάρχουν δικηγόροι που “αγοράζουν τις ζημιές». Αυτοί πληρώνουν το συνεργείο, το οποίο αποκαθιστά τη ζημιά άμεσα, σε μία το πολύ δύο μέρες, εμείς δεν χάνουμε μεροκάματα και εκείνοι εισπράττουν την αποζημίωση από την ασφαλιστική», μας λέει, αγνοώντας προφανώς ότι θίγει ένα θέμα που …πονάει την ασφαλιστική αγορά, ειδικά αν δεν υπάρχουν μόνον υλικές ζημιές αλλά και σωματικές βλάβες.
Διαμορφώνουν το κλίμα: οι ανακλήσεις αδειών
Αν και η ασφάλιση μέσω φίλου, γνωστού ή συγγενή κάνει τους περισσότερους να αισθάνονται πρόσθετη σιγουριά, αρκετοί είναι αυτοί που δεν κατάφεραν να αποφύγουν τις …αναποδιές.
Ο κ. Στέλιος Σ. ήταν ασφαλισμένος στο παρελθόν στην Εγνατία. Ένα μήνα αφού είχε πληρώσει την ανανέωση του ασφαλιστηρίου του η εταιρεία έκλεισε.
Μετά τον ένα μήνα στο Επικουρικό, η ασφαλίστριά του τον ασφάλισε στην ΕΟS. «Ευτυχώς αυτή τη φορά ήμουν προϊδεασμένος, μας λέει, και μεταφέρθηκα έγκαιρα σε άλλη εταιρεία (Ευρωπαϊκή Πίστη)». Παρόλα αυτά σύντομα θα …μετακομίσει. «Η ασφαλίστριά μου ξεκίνησε πρόσφατα συνεργασία με την Εθνική και ήδη μετέφερε εκεί το συμβόλαιο του πατέρα μου που έληξε τον προηγούμενο μήνα». Ο ίδιος, όμως, προσανατολίζεται στη Victoria, όπου έχει ήδη ασφαλίσει το μηχανάκι του. «Το ασφάλιστρο είναι ίδιο με αυτό που πληρώνω τώρα στην Ευρωπαϊκή Πίστη και πιο φτηνό από αυτό της Εθνικής, επιπλέον ακούω καλά λόγια για τη συγκεκριμένη εταιρεία», μας λέει.
Στην EOS ήταν ασφαλισμένη και η κα Λίτσα Κ., η οποία στάθηκε πιο τυχερή. «Ευτυχώς ο ασφαλιστής μου με μετέφερε σε άλλη εταιρεία πριν κλείσει», μας λέει.
Οι ανακλήσεις αδειών, ειδικά αν υπήρξαν και οι ίδιοι ασφαλισμένοι στις εταιρείες που έκλεισαν, έχει αφυπνίσει αρκετούς και τους κάνει να εμπλέκονται πλέον πιο ενεργά στο θέμα της ασφάλισης του αυτοκινήτου τους και να προσανατολίζονται σε περισσότερο αξιόπιστες εταιρείες, πάντα υπό την καθοδήγηση του ασφαλιστή τους, η σχέση με τον οποίο απ’ ό,τι φαίνεται δύσκολα διαταράσσεται στις περισσότερες περιπτώσεις, ακόμα κι αν δεν ανέλαβε, την ευθύνη της κάλυψης, όταν προέκυψε το πρόβλημα.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτές ακριβώς οι ανακλήσεις συντηρούν την κακή εικόνα του κλάδου προς τα έξω. «Είναι περίεργο σινάφι! Τόσες εταιρείες να κλείνουν κάθε τρεις και λίγο!», μας λέει χαρακτηριστικά ο κ. Γιάννης Κ., ο οποίος λόγω επαγγέλματος …ακούει διάφορα: «Σε μία μάλιστα που έκλεισε παλιότερα δεν ήταν μπλεγμένο και κάποιο υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλου κόμματος, πρώην υπουργός ή κάτι τέτοιο;», ζητά να μάθει.
…και άλλα προβλήματα
Εκτός από τις ανακλήσεις αδειών υπάρχουν και κάποια μεμονωμένα ίσως, αλλά ενδεικτικά και γι’ αυτό σημαντικά παραδείγματα που …διαμορφώνουν το κλίμα.
Ο κ. Γιάννης έχει να καταθέσει την εμπειρία του κουνιάδου του, ως παράδειγμα πλημμελούς εξυπηρέτησης, που αποκαλύπτει ταυτόχρονα και ένα γενικότερο φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας –το μέσο: «Απευθύνθηκε στο Επικουρικό Κεφάλαιο ο χριστιανός, για να εισπράξει τα χρήματα από κάποιο ατύχημα στο οποίο είχε εμπλακεί με ασφαλισμένο εταιρείας που έκλεισε και τον ταλαιπώρησαν αφάνταστα. Θεωρούσε την υπόθεση και τα λεφτά χαμένα μέχρι που κάποιος φίλος του είπε ότι είχε ένα γνωστό που δούλευε στο Επικουρικό. Αυτός του έβγαλε την αποζημίωση την επόμενη μέρα. Το φαντάζεστε»!
Η καθυστέρηση των ανανεώσεων, αν και δεν παρατηρείται πολύ συχνά, και συνήθως αποδίδεται σε αμέλεια του ασφαλιστή, φαίνεται πως απασχολεί αρκετούς, ιδιαίτερα τις γυναίκες οδηγούς. «Δεν μετακινώ το αμάξι αν δεν έχει έρθει η ανανέωση του συμβολαίου. Μου λένε ότι ισχύει η κάλυψη, κι ας μην έχει φτάσει στα χέρια μου το συμβόλαιο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις», μας λέει χαρακτηριστικά η κα Βούλα Μ., ιδιωτική υπάλληλος, ασφαλισμένη στην Ευρωπαϊκή Πίστη, μέσω φίλου της ασφαλιστή, και η οποία δηλώνει περήφανα ότι δεν έχει εμπλακεί ποτέ σε ατύχημα.
Παράπονα με τη φροντίδα ατυχήματος έχει η κα Ρένα Σ., η οποία κατά τ’ άλλα θεωρεί άψογη την εξυπηρέτηση τόσο του ασφαλιστή όσο και της εταιρείας. Μας καταθέτει την εμπειρία της, όταν πριν μερικά χρόνια ενεπλάκη σε ατύχημα με μία ανασφάλιστη οδηγό που επέβαινε σε μηχανάκι: «Έπεσε πάνω στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου μου και ίσως επειδή ήταν ανασφάλιστη προσπάθησε να μου ρίξει τις ευθύνες και με πήγε στα δικαστήρια ζητώντας αποζημίωση για την ψυχική οδύνη που υπέστη. Ακόμα δεν έχω ξεμπλέξει και πιστεύω ότι εν πολλοίς οφείλεται και στον άνθρωπο της Φροντίδας Ατυχήματος που ήρθε». Εκτός της συμπεριφοράς του, η οποία «ήταν απαράδεκτη και άγγιζε τα όρια της αγένειας», όπως μας λέει, επιπλέον του καταλογίζει ότι δεν έκανε σωστά τη δουλειά του: «Κατέγραψε το συμβάν, με γράμματα που δεν διαβάζονταν, όπως αυτός το έβλεπε και το αντιλαμβανόταν, δεν μας επέτρεψε μάλιστα καν να ρίξουμε μια ματιά στην έκθεσή του και να πούμε την εκδοχή μας για τις συνθήκες του ατυχήματος». Η κα Ρένα διαμαρτυρήθηκε στην εταιρεία της, αλλά «οι εξηγήσεις που πήρα δεν ήταν τόσο ικανοποιητικές», όπως λέει.
Η εμπλοκή σε ατύχημα με ανασφάλιστο όχημα, όπως φαίνεται είναι μια εμπειρία που έζησαν κάποια στιγμή οι περισσότεροι από τους συνομιλητές μας στα χρόνια που οδηγούν. Σε μία περίπτωση, μάλιστα, που μας αναφέρθηκε, ο φίλος ασφαλιστής τους …έλυσε τα χέρια ασφαλίζοντας ετεροχρονισμένα τον ανασφάλιστο! Στις περισσότερες απλά δεν αποζημιώθηκαν, ειδικά αν δεν είχαν τη συγκεκριμένη κάλυψη, αλλά η εμπειρία λειτούργησε αφυπνιστικά όσον αφορά τη σημασία της ασφάλισης.
Την εμπειρία του, όταν χρειάστηκε να αλλάξει πρακτορείο, όχι εταιρεία, η οποία ευτυχώς είχε αίσιο τέλος, μας καταθέτει ο κ. Βαγγέλης Π.: «Η ασφαλιστική μου κοστολόγησε το αμάξι για 10.000 ευρώ, χωρίς καν να το δουν –και ήταν μόλις ενός-δύο χρόνων αμάξι. Τους ζήτησα να στείλουν πραγματογνώμονα, γιατί το αμάξι μου άξιζε για τουλάχιστον 15.000 (έχει δερμάτινα καθίσματα, συναγερμό, κ.ά.) και πράγματι συμφώνησαν μαζί μου ότι άξιζε για τόσο».
Φρένο στον εκνευρισμό, γκάζι στον πολιτισμό
Αν εξαιρέσουμε, όμως, τις παραπάνω περιπτώσεις, όλοι σχεδόν φαίνεται πως αξιολογούν θετικά και αναγνωρίζουν ανεπιφύλακτα τη χρησιμότητα του φιλικού διακανονισμού.
«Κάναμε δήλωση και τα κανόνισαν οι ασφαλιστικές μας», ήταν η καταληκτική φράση των περισσότερων όταν μας περιέγραφαν τις συνθήκες του ατυχήματος στο οποίο είχαν εμπλακεί.
έπήρχαν βέβαια και κάποιες …ιδιαίτερες περιπτώσεις:
Ο κ. Βαγγέλης μας περιγράφει ένα ατύχημα το οποίο του συνέβη. κάποιος έκανε αναστροφή στο αντίθετο ρεύμα και τον χτύπησε: «Δεν είχαμε μαζί μας δήλωση ούτε εκείνος ούτε εγώ, οπότε καλέσαμε την τροχαία. Με το φύλλο συμβάντος έκανα αρνητική δήλωση και πήρα το 95% όσων πλήρωσα για την επισκευή».
Η κα Λίτσα στα 36 χρόνια που οδηγεί είχε δύο ατυχήματα. Στην πρώτη περίπτωση στην οποία έφταιγε έκανε δήλωση. Στη δεύτερη δεν έφταιγε, αλλά επειδή είχε αργήσει σε κάποιο σημαντικό ραντεβού, δεν έμεινε να κάνει δήλωση και βεβαίως δεν αποζημιώθηκε. «Ήταν κάτι μικρογρατσουνιές, τις οποίες έφτιαξα αργότερα μόνη μου», μας λέει χαρακτηριστικά.
Δύο τρακαρίσματα έχει στο ενεργητικό της η κα Παναγιώτα. «Και στα δύο με χτύπησαν οδηγοί που μιλούσαν στο τηλέφωνο ενώ οδηγούσαν», μας λέει αναδεικνύοντας ένα μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, ενώ η συνέχεια της διήγησής της αποκαλύπτει ένα πρόβλημα αποκλειστικά …της ασφαλιστικής αγοράς: «Το πρώτο ατύχημα έγινε στην επαρχία και το τοπικό συνεργείο κοστολόγησε τη ζημιά a70. Επειδή έπρεπε να φύγω, επέλεξα να το πάω σε κάποιο συνεργείο της Αθήνας και συγκεκριμένα σε εκείνο που μου πρότειναν από την εταιρεία στην οποία ήταν ασφαλισμένος ο άνθρωπος που με χτύπησε –με πήγε μάλιστα εκεί άνθρωπος της εταιρείας. Εκεί μου κοστολόγησαν τη ζημιά 150 ευρώ και μου είπαν ότι αν δεν κατάφερναν να βρουν μεταχειρισμένο ανταλλακτικό, θα έβαζαν καινούργιο και μέρος του κόστους θα έπρεπε να το επιβαρυνθώ και εγώ»!
Η κα Ρούλα Δ., ιδιωτική υπάλληλος, ασφαλισμένη στην Ευρωπαϊκή Πρόνοια, μέσω του πρακτορείου του κ. Σκάρπα, με το οποίο έχει μια πολύ καλή πολύχρονη συνεργασία, όπως μας λέει, έχει κάνει χρήση της φιλικής δήλωσης δύο φορές και αποζημιώθηκε χωρίς πρόβλημα. Στην τρίτη εμπλοκή της σε ατύχημα δεν ήταν τόσο τυχερή, αφού ταλαιπωρήθηκε αρκετά, και αναρωτιέται αν τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν η συγκεκριμένη εταιρεία ήταν μέλος του Φιλικού Διακανονισμού.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η άποψη του κ. Θοδωρή Ζ., ο οποίος παρόλο που αξιολογεί θετικά το Φιλικό Διακανονισμό, δίνει μεγάλη σημασία και στη Φροντίδα Ατυχήματος. «Μια μαρτυρία παραπάνω πάντα χρειάζεται. Είναι μια επιπλέον εξασφάλιση και συμβουλεύω τους συναδέλφους, αν τους τύχει κάτι, να τη ζητούν», μας λέει ο κ. Θοδωρής, υπεύθυνος για το ομαδικό ασφαλιστήριο που διατηρεί η εταιρεία του για τα αυτοκίνητα των εργαζομένων της και γι’ αυτό από τους πιο ενημερωμένους σε θέματα ασφάλισης συνομιλητές μας.
Συμπεράσματα
Όπως προκύπτει, είναι πολύς ο δρόμος και ακόμα περισσότερη η δουλειά που πρέπει να γίνει για να πειστεί ο κόσμος όχι τόσο για το αγαθό της ασφάλισης αυτό καθαυτό (ο φιλικός διακανονισμός, όπως φαίνεται, έχει συμβάλει θετικά προς αυτή την κατεύθυνση), αλλά κυρίως για το καλό πρόσωπο της ασφαλιστικής αγοράς, το οποίο ακριβώς λόγω του πρώτου τη τάξει προϊόντος της, την ασφάλιση αυτοκινήτων, και των ανακλήσεων αδειών βγαίνει συχνά “στραπατσαρισμένο” προς τα έξω.
Λιγότερο ή περισσότερο ενημερωμένοι και συνειδητοποιημένοι ασφαλιστικά οι καταναλωτές (από τους συνομιλητές μας μόνο δύο εκτός από την ασφάλιση αυτοκινήτου τους διέθεταν και κάποιο άλλο ασφαλιστήριο), το σίγουρο είναι ότι αντιμετωπίζουν την ασφάλιση του αυτοκινήτου τους όπως τη φορολογική τους δήλωση: είναι υποχρεωμένοι από το νόμο να την κάνουν και την αναθέτουν στον ειδικό (λογιστή στη μία περίπτωση, ασφαλιστή στην άλλη) για να …ξεμπερδεύουν.
Αν είχαν κάποια δυσάρεστη εμπειρία ή αν είναι υποχρεωμένοι λόγω δουλειάς, το ψάχνουν λίγο παραπάνω. Το σίγουρο είναι ότι οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν την ασφάλιση με καχυποψία και θεωρούν, αν και κάποιες φορές μπορεί να διαψεύδονται, ότι αν ο ασφαλιστής τους είναι συγγενής ή φίλος ή έχουν μια μακρόχρονη σχέση μαζί του ότι διαθέτουν και μια παραπάνω δικλίδα ασφαλείας –αυτό βεβαίως δεν τους κάνει λιγότερο υπεύθυνους για τις επιλογές τους, το αντίθετο.
Από αυτό όμως το γεγονός αποκαλύπτεται και κάτι άλλο, η μεγάλη δύναμη των διαμεσολαβητών (την οποία οι ίδιοι φαίνεται πως αγνοούν ή θέλουν να την αγνοούν) και άρα και η μεγάλη ευθύνη που πρέπει να σηκώσουν στους ώμους τους για την εξυγίανση του κλάδου. Αυτό επιβάλλει, πρώτα και κύρια, να ανταποδώσουν στον πελάτη την εμπιστοσύνη που τους δείχνει, με το να πάψουν να τον βλέπουν (όσοι τον βλέπουν έτσι) ως μέσο για να αυξήσουν την προμήθειά τους, υποκύπτοντας στα όχι πάντα καθαρά παιχνίδια ανταγωνισμού των εταιρειών. Την ίδια στιγμή και οι άνθρωποι των εταιρειών πρέπει να ξεκαθαρίσουν αν επιτέλους έχουν ένα κάποιο όραμα για την ανάπτυξη της ασφαλιστικής αγοράς στη χώρα μας ή αρκούνται σε βραχυπρόθεσμα προσωπικά ή στενά εταιρικά μόνο οφέλη.
Όπως και να έχει, η ανάπτυξη του κλάδου στα επίπεδα των ευρω-
παϊκών χωρών περνάει μέσα από την ασφάλιση αυτοκινήτου και ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.
Πίνακες της Μίνας Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη από το Λεύκωμα “Διάλογος με την Τέχνη”, Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη – Αθήνα 2002.
