Παιδικά Ασφαλιστικά Προγράμματα Υγείας (Μέρος 2ο)

της Δήμητρας Καζάντζα

«Από τη στιγμή που οι περισσότεροι φίλοι μας απέκτησαν παιδιά εξαφανίστηκαν από …τις πιάτσες! Αν θέλουμε να τους συναντήσουμε πρέπει να κλείνουμε ραντεβού μαζί τους …στις αίθουσες αναμονής των ιατρείων ή των νοσοκομείων!», μας έλεγε τις προάλλες όλο …παράπονο ίσως και υπερβολή ένας φίλος, από τους ελάχιστους εναπομείναντες ελεύθερους υποχρεώσεων. 

Αν το ξανασκεφτείτε, όμως, ποιες είναι οι πιο συχνές, σχεδόν καθημερινές απαντήσεις των 9 στα 10 ζευγαριών-φίλων σας με μικρά παιδιά στην ερώτηση «Tι κάνετε»; 
«Τρέχουμε στον παιδίατρο για εμβόλια», «Από τότε που ξεκίνησε παιδικό σταθμό είναι συνεχώς άρρωστη», «Σέρνεται ίωση με υψηλό πυρετό και βήχα. Το μισό σχολείο του μικρού είναι άρρωστοι κι ο ίδιος είναι 5 μέρες τώρα στο κρεβάτι». «Περάσαμε όλο το βράδυ στο Παίδων», είναι μερικές μόνο από τις απαντήσεις που ακούμε συχνά και δείχνουν πόσο μεγάλη αγωνία, ανησυχία αλλά και εξάντληση (κυρίως ψυχική) βιώνουν οι γονείς, όταν έχουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα υγείας των παιδιών τους.
Προβλήματα που τις περισσότερες φορές, ευτυχώς, δεν είναι σοβαρά, μια και εξαντλούνται στην αντιμετώπιση ιώσεων, αλλά που η συχνότητά τους σε συνδυασμό με την αδυναμία του παιδιού, όσο πιο μικρό είναι, να πει τι αισθάνεται, πόσο και πού πονάει, τα μεγεθύνουν. 
Αν, τώρα, σε όλη αυτή την ταλαιπωρία προσθέσουμε και τις διογκούμενες αδυναμίες του δημόσιου συστήματος υγείας –καθυστερήσεις στο κλείσιμο των ραντεβού ή στην εισαγωγή στο νοσοκομείο, ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, αλλά και ιατρικού εξοπλισμού (που τις περισσότερες φορές μένει να …σαπίζει στις αποθήκες λόγω αδυναμίας διαχείρισής του από το ΕΣέ), εκπτώσεις στην ποιότητα υπηρεσιών, κ.ά. κ.ά.– καταλαβαίνει κανείς γιατί πολλοί γονείς, που δεν θέλουν να προσθέσουν στην ταλαιπωρία της ίδιας της αρρώστιας την ταλαιπωρία του συστήματος, συχνά καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα υγείας, επιζητώντας κυρίως την ταχύτητα εξυπηρέτησης και την ποιότητα υπηρεσιών που λείπουν από το δημόσιο. 
Καθώς, όμως, το κόστος των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας είναι αρκετά υψηλό, αν το αναλάβει κανείς ιδιωτικά, είναι φυσικό να αυξάνει το ενδιαφέρον τους για ασφαλιστικά προγράμματα υγείας.
Μ’ αυτά τα προϊόντα θα ασχοληθούμε σ’ αυτό το 2ο μέρος του αφιερώματός μας, παρουσιάζοντας τις προτάσεις των 9 εταιρειών που συμμετέχουν στην έρευνά μας (η Εμπορική Ζωής δεν μας έδωσε σχετικό πρόγραμμα), εξετάζοντας το κόστος τους και από τι αυτό εξαρτάται, αλλά και τι είναι εκείνο που πρέπει να προσέξει ένας γονιός για να επιλέξει ένα ολοκληρωμένο, σύμφωνα με τις ανάγκες αλλά και τις δυνατότητές του, ασφαλιστικό πρόγραμμα. Παράλληλα, όμως, θα αναφερθούμε και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος υγείας, προβλήματα που σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν και μεταβάλλουν χρόνο με το χρόνο τα προϊόντα που διατίθενται στην αγορά, επηρεάζοντας άλλοτε προς το χειρότερο και άλλοτε προς το καλύτερο τις παροχές προς τους ασφαλισμένους, είτε αυτοί είναι ενήλικοι είτε παιδιά.

Οι ασφαλιστικές παροχές υγείας μπορούν να δοθούν σε παιδιά είτε μέσω ενός δικού τους ασφαλιστηρίου συμβολαίου είτε μέσω του ασφαλιστηρίου υγείας των γονιών τους. Συνήθως τα προγράμματα αυτά στηρίζονται σε μία βασική ασφάλεια ζωής ισόβιας διάρκειας, με ή χωρίς αξία εξαγοράς, ή μπορούν να λειτουργούν συμπληρωματικά σε ένα αποταμιευτικό-επενδυτικό πρόγραμμα.
Οι καλύψεις που προσφέρουν αφορούν νοσοκομειακή ή/και εξωνοσοκομειακή περίθαλψη, μπορεί να έχουν τη μορφή νοσοκομειακών επιδομάτων ή να καλύπτουν ανικανότητες (μερική ή μόνιμη ανικανότητα από ατύχημα) και δίνεται η δυνατότητα στο γονιό να συνδυάζει κάποια ή όλα τα παραπάνω. 
Αρχικά, τα προγράμματα υγείας εστίαζαν κυρίως στη δευτεροβάθμια περίθαλψη, καλύπτοντας έξοδα νοσηλείας (εντός ή εκτός Ελλάδας), συνοδού γονέα, έξοδα επείγουσας αερομεταφοράς, κ.ά. Στην πορεία οι εταιρείες, για να μπορούν πιο εύκολα να ελέγχουν το κόστος, καθιέρωσαν κάποια ανώτατα όρια στις καλύψεις ή κάποια επιδόματα, τα οποία μπορεί να αφορούν χειρουργική επέμβαση, αμοιβή αναισθησιολόγου, αποκλειστικής νοσοκόμας, ασθενοφόρου, Μ.Ε.Θ. κ.ά.  
Σήμερα, εστιάζουν πλέον και στην εξωνοσοκομειακή περίθαλψη, παρέχοντας στα ασφαλισμένα παιδιά καλύψεις που αφορούν επισκέψεις σε παιδιάτρους, εμβολιασμούς και διαγνωστικές εξετάσεις. αυτά δηλαδή που ως επί το πλείστον χρειάζεται η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα και που κοστίζουν λιγότερο στις εταιρείες απ’ ό,τι η κάλυψη νοσηλείας. 

Τι πρέπει να προσέξει ο υποψήφιος αγοραστής
Τα ασφαλιστικά προϊόντα υγείας, που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά, όπως θα δούμε και παρακάτω, είναι πάρα πολλά και ο συνδυασμός καλύψεων που προσφέρουν ακόμα μεγαλύτερος. 
Ο γονιός που θέλει να αγοράσει ένα ασφαλιστικό πρόγραμμα υγείας για το παιδί του θα πρέπει, κατ’αρχάς, να δει τι ανάγκες θέλει να καλύψει και αν μπορεί να ανταποκριθεί οικονομικά. 
Από κει και πέρα, είναι πολύ σημαντικό να εξετάσει με προσοχή τους όρους και τα όρια των παροχών, αλλά και αν υπάρχουν εξαιρέσεις και ποιες είναι αυτές. 
Πολύ σημαντική, επίσης, είναι η διάρκεια του προγράμματος. Συνήθως, τα προγράμματα υγείας είναι ισόβια (μέχρι στιγμής τουλάχιστον). Τη διακοπή τους την αποφασίζει ο ασφαλισμένος, όταν και εφόσον ο ίδιος το επιθυμεί, εκτός αν πρόκειται για πρόγραμμα συγκεκριμένης διάρκειας, όπως για παράδειγμα το «All About You Junior» της ING (βλέπε παρακάτω). 
Αν το παιδί, όμως, είναι ασφαλισμένο σε πρόγραμμα υγείας των γονιών του, με την ενηλικίωσή του ή με την ολοκλήρωση των σπουδών του δεν καλύπτεται πλέον από το υπάρχον συμβόλαιο και θα πρέπει, αν το επιθυμεί, να συνεχίσει με δικό του.
Σ’ αυτή την περίπτωση, καλό είναι να ξέρει εξαρχής ο γονιός αν προβλέπεται η συνέχιση της κάλυψης από την εταιρεία, χωρίς έλεγχο ασφαλισιμότητας.
Όλες σχεδόν οι εταιρείες, σε γενικές γραμμές, δίνουν τη δυνατότητα στο παιδί μόλις γίνει 18, 20 σε κάποιες εταιρείες ή 25 ετών, να συνάψει δικό του ασφαλιστήριο, χωρίς έλεγχο ασφαλισιμότητας.
Κάποιες εταιρείες, όμως, για οποιαδήποτε επιπρόσθετη κάλυψη ζητούν επιπλέον πληροφορίες σχετικά με την υγεία του (ALICO). Κάποιες άλλες διευκρινίζουν ότι προβλέπεται η συνέχιση ασφάλισης χωρίς έλεγχο της ασφαλισιμότητας, σε παροχές που θα ισχύουν στην Εταιρεία κατά την έκδοση του νέου ασφαλιστηρίου (ΑΤΕ Ασφαλιστική). Η ΑΧΑ μας ανέφερε ότι όταν το παιδί είναι εξαρτώμενο σε ασφαλιστήριο του γονέα αποκτά την εγγύηση της ασφαλισιμότητας 10 έτη μετά το ξεκίνημα της ασφάλισης, ενώ η Eurolife ζητά να ενημερωθεί μέσα σε διάστημα 30 ημερών από τη λήξη της βασικής, για να συνεχίσει την ασφάλιση χωρίς έλεγχο ασφαλισιμότητας.
Τέλος, καλό είναι ο γονιός να εξασφαλίσει ότι το παιδί του θα είναι καλυμμένο, ακόμα και αν τύχει κάτι στον ίδιο, γι’ αυτό ένα συμπληρωματικό πρόγραμμα απαλλαγής πληρωμής ασφαλίστρων είναι εξίσου σημαντικό.

Όλα είναι θέμα κόστους και επιλογών…
Μια σημαντική παράμετρος, ειδικά στη δύσκολη συγκυρία που ζούμε, είναι το κόστος. Ας δούμε, λοιπόν, από τι εξαρτάται το κόστος ενός προγράμματος υγείας.
Η τιμολόγηση και εδώ γίνεται βάσει της αναλογιστικής τεχνικής που χρησιμοποιεί κάθε Εταιρεία και στηρίζεται στους πίνακες θνησιμότητας και νοσηρότητας. 
Ακριβώς επειδή η ασφάλιση των παιδιών μπορεί να ξεκινήσει σχεδόν με τη γέννησή τους, οπότε η ηλικία ως παράμετρος κινδύνου δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο, πολλές εταιρείες –μέχρι την ηλικία των 18 ετών (ALICO, Eurolife) ή την ηλικία των 15 ετών (Interamerican, Interasco)– δεν τη λαμβάνουν υπόψη κατά την τιμολόγηση. Οι ίδιες εταιρείες, με εξαίρεση την Interasco, δεν λαμβάνουν υπόψη στον υπολογισμό του ασφαλίστρου ούτε το φύλο, μέχρι το παιδί να φτάσει στις προαναφερθείσες ηλικίες. 
Όπως και στα αποταμιευτικά-επενδυτικά προγράμματα, που αναλύσαμε στο προηγούμενο τεύχος μας, το ασφάλιστρο επηρεάζεται και από τον τρόπο πληρωμής των ασφαλίστρων (σε τρίμηνη, εξάμηνη ή ετήσια βάση). Παράλληλα, πολλές είναι οι εταιρείες που παρέχουν εκπτώσεις στα ασφάλιστρα, αν είναι περισσότερα από ένα τα παιδιά που θα ασφαλιστούν ή αν το παιδί είναι ασφαλισμένο στο ίδιο συμβόλαιο με τους γονείς του (ALICO, Interamerican).
Μια άλλη παράμετρος που καθορίζει το κόστος και τη συναντάμε κυρίως στα προγράμματα της Interamerican, είναι ο τόπος διαμονής. Αν δηλαδή το ασφαλισμένο παιδί ζει στην Αθήνα ή σε μία περιοχή που είναι περιβαλλοντικά επιβαρημένη, όπως για παράδειγμα η Πτολεμαΐδα, θα πληρώσει υψηλότερο ασφάλιστρο, αφού θεωρείται ότι η υγεία του είναι εκτεθειμένη σε περισσότερους και μεγαλύτερους κινδύνους. 
Από κει και πέρα σημασία στον καθορισμό του κόστους έχει το εύρος των παροχών. Θέλει ο γονιός να εντάξει στο πρόγραμμα πρωτοβάθμια περίθαλψη ή μόνο δευτεροβάθμια; Με δεδομένο ότι τις περισσότερες φορές ο γονιός καλύπτει τις ανάγκες πρωτοβάθμιας περίθαλψης των παιδιών του μέσω του ασφαλιστικού του ταμείου και των συμβεβλημένων με αυτό γιατρών ή διαγνωστικών κέντρων, μπορεί να επιλέξει μόνο καλύψεις δευτεροβάθμιας περίθαλψης. Αν τον ενδιαφέρουν και τα δύο, τότε σίγουρα το ασφάλιστρο θα είναι υψηλότερο. Όμως, σ’ αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να αντισταθμίσει τα οφέλη μιας ολοκληρωμένης κάλυψης στο παιδί του –στην πρώτη περίπτωση, εύκολη πρόσβαση και παροχή υψηλού επιπέδου υπηρεσιών, κάτι που κάποιος σαν ιδιώτης δεν μπορεί να εξασφαλίσει πάντοτε για το παιδί του, στη δεύτερη, νοσοκομειακή κάλυψη αν τύχει κάτι πιο σοβαρό.
Το είδος και το επίπεδο της κάλυψης είναι ένας ακόμα παράγοντας που επηρεάζει το κόστος. Αν, για παράδειγμα, ο γονιός επιθυμεί 100% κάλυψη του κόστους νοσηλείας για το παιδί του και σε Α’ θέση νοσηλείας, προφανώς το κόστος του ασφαλιστηρίου συμβολαίου θα είναι υψηλό. Αν επιλέξει μία οικονομικότερη θέση, το κόστος μειώνεται. 
Στην κατεύθυνση της μείωσης του κόστους τόσο για τον ασφαλισμένο όσο και για τις ίδιες, οι εταιρείες έχουν εντάξει στα προγράμματά τους που αφορούν δευτεροβάθμια περίθαλψη τη συνασφάλιση ή τη συμμετοχή στα έξοδα. 
Στην πρώτη περίπτωση –δεδομένου ότι ένα ασφαλιστήριο πρόγραμμα υγείας είναι μια μακροχρόνια οικονομική δέσμευση– συχνά προτείνεται στον ασφαλισμένο να λάβει υπόψη του τις καλύψεις του κύριου ασφαλιστικού του φορέα και να δημιουργήσει ένα ιδιωτικό πρόγραμμα συμπληρωματικό, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παιδιού του και παράλληλα να μην ξεπερνά τις οικονομικές του δυνατότητες. Για το σκοπό αυτό, πολλές εταιρείες δίνουν τη δυνατότητα στον ασφαλισμένο να επιλέξει σε ποιο βαθμό (5%, 10%, 20%) επιθυμεί να καλύπτεται από τον κοινωνικό φορέα ασφάλισής του και η εταιρεία αναλαμβάνει να τον αποζημιώσει για τα από κει και πάνω έξοδα.  
Με την ίδια λογική, επιλέγοντας ένα πρόγραμμα με απαλλαγές, ο γονιός μπορεί να μειώσει αισθητά το ασφάλιστρο. Τα εκπιπτόμενα ποσά μπορεί να κυμαίνονται από a1.000 έως a3.000 και αναπροσαρμόζονται χρόνο με το χρόνο. Την αναπροσαρμογή αυτή οι ασφαλιστικοί σύμβουλοι και οι εταιρείες ξεχνάνε πολλές φορές να την επισημάνουν στον πελάτη και συχνά έχουμε περιπτώσεις ασφαλισμένων που βρίσκονται προ εκπλήξεων, γιατί ενώ πίστευαν ότι το ποσό που τους αναλογεί είναι, για παράδειγμα, a3.000, καλούνται μετά από 10 χρόνια, αν τους τύχει κάτι, να πληρώσουν το διπλάσιο, και τους …κακοφαίνεται. Το θετικό, βέβαια, με τα παιδιά είναι ότι συνήθως δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας που να χρήζουν νοσηλείας, οπότε η επιλογή ενός προγράμματος με απαλλαγές μάλλον συμφέρει, ειδικά αν το παιδί είναι ο κύριος ασφαλισμένος. Επιπλέον, πολλές εταιρείες, στην περίπτωση που η νοσηλεία γίνει σε συμβεβλημένο νοσοκομείο ή αν πρόκειται για επαναλαμβανόμενες νοσηλείες, έχουν εξασφαλίσει για τους ασφαλισμένους τους κάποιες εκπτώσεις, οπότε το εκπιπτόμενο ποσό μειώνεται αισθητά.

Προγράμματα Υγείας για Παιδιά: Tι προτείνουν 9 Εταιρείες

Παρακάτω θα δούμε ποια είναι τα ασφαλιστικά προγράμματα υγείας που προτείνουν οι εταιρείες 
που συμμετέχουν στο αφιέρωμά μας, αναφέροντας κάποια γενικά χαρακτηριστικά τους 
ή επισημαίνοντας κάποια άλλα που τα διαφοροποιούν.

ΑLICO
Η ALICO στον τομέα της έγείας διαθέτει για τα παιδιά:
1. Ασφαλιστικά προγράμματα που στοχεύουν στην κάλυψη ανικανοτήτων, συνεπεία σοβαρών ατυχημάτων (Μόνιμης ολικής ή μόνιμης μερικής ανικανότητας από ατύχημα).
2. Προγράμματα κάλυψης νοσηλείας (ασθένειας ή ατυχήματος) είτε μέσα από την κάλυψη εξόδων νοσηλείας (ALICO Mediguard) είτε επιδοματικού χαρακτήρα (ALICO Mediplan), κυρίως, υποστηρικτικά νοσηλείας στο Δημόσιο Τομέα. 
Ειδικά για το ALICO Mediplan υπάρχει μείωση εκπιπτόμενου 30% σε νοσοκομεία του δικτύου ALICO Benefit Club και 70% για επαναλαμβανόμενες νοσηλείες.

ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ
Πανελλήνιο Πρόγραμμα Υγείας Ιπποκράτης: αποτελείται από έξι βασικά σχέδια, τέσσερα ειδικά και δύο συμπληρωματικά στην κοινωνική ασφάλιση προγράμματα. 
Λειτουργεί συνδυαστικά σε όλους τους τομείς υγειονομικής φροντίδας (πρόληψη, διάγνωση και θεραπεία) ή και μεμονωμένα σε κάθε τομέα, παρέχοντας τη δυνατότητα στους ασφαλισμένους να επιλέξουν το σχέδιο που τους ταιριάζει. 
Στηρίζεται σε ένα 24ωρο συντονιστικό κέντρο και σ’ ένα δίκτυο συμβεβλημένων ιατρών, διαγνωστικών κέντρων και νοσηλευτικών ιδρυμάτων.
Ιδιαιτερότητα του προγράμματος είναι ότι προσφέρει ολοκληρωμένες οδοντιατρικές υπηρεσίες, μία παροχή ιδιαίτερα σημαντική για τα παιδιά, και η οποία έχει συχνά ιδιαίτερο κόστος στον οικογενειακό προϋπολογισμό.

ATE ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ
Ειδικά ασφαλιστικά προγράμματα υγείας η Εταιρεία δεν διαθέτει. Δίδει προαιρετικά νοσοκομειακές καλύψεις (Νοσοκομειακή Περίθαλψη, Νοσοκομειακό Επίδομα, Εξωνοσοκομειακή Περίθαλψη) σε ασφαλιστήρια Ζωής του ασφαλισμένου παιδιού ή αν αυτό είναι εξαρτώμενο μέλος στο ασφαλιστήριο των γονιών του.

ΑΧΑ 
Τα προγράμματα για την οικογένεια Υγεία για Όλους, που προσφέρει η ΑΧΑ, παρέχουν στο ασφαλισμένο παιδί μια σειρά από νοσοκομειακές και εξωνοσοκομειακές παροχές.
Οι πρώτες καλύπτουν τα έξοδα νοσηλείας του παιδιού, έχουν υψηλό ανώτατο όριο, παγκόσμια κάλυψη, επιδοματικές καλύψεις, κάλυψη συνοδού γονέα σε περίπτωση νοσηλείας, έξοδα επείγουσας αερομεταφοράς, απευθείας κάλυψη σε συμβεβλημένα νοσοκομεία, 50% προκαταβολή, κ.λπ.  Οι δεύτερες αφορούν διαγνωστικές εξετάσεις, κάλυψη επισκέψεων για εμβολιασμό, επισκέψεις σε παιδιάτρους, 24ωρο συντονιστικό κέντρο. 
Βασικό πλεονέκτημα αποτελεί η Ισόβια κάλυψη του παιδιού από τη γέννησή του.

EUROLIFE
Η κάλυψη υγείας των παιδιών γίνεται μέσω 5 διαφορετικών συμπληρωματικών προγραμμάτων υγείας, ανάλογα με το επίπεδο κάλυψης που ζητείται. Πρόκειται για τα:
 Premium 100%
 Premium Classic
 Premium Comfort
 Premium Health
 Premium Health
 Premium Advanced
Μέσω των προγραμμάτων αυτών καλύπτονται Νοσοκομειακές (5 επίπεδα κάλυψης) και Εξωνοσοκομειακές Δαπάνες (3 επίπεδα κάλυψης) ή/και καταβάλλονται Χειρουργικό και  Νοσοκομειακό Επίδομα.
Η εταιρεία παρέχει κάλυψη υγείας σε παιδιά, είτε ως ασφαλισμένα με συμβόλαιο στο οποίο η βασική κάλυψη είναι το «Kid – Δημιουργία Εγγυημένου κεφαλαίου για το παιδί», είτε ως εξαρτώμενα μέλη σε συμβόλαιο με ασφαλισμένο το γονέα.

GENERALI 
H Generali προτείνει για τα παιδιά το Medical Safety, το οποίο δίνει τη δυνατότητα πλήρους εξωνοσοκομειακής περίθαλψης (ιατρικές επισκέψεις, διαγνωστικές εξετάσεις, εμβολιασμούς) όσο και νοσοκομειακής περίθαλψης, παρέχοντας υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στα καλύτερα νοσοκομεία της Ελλάδος.
Το πρόγραμμα υγείας παρέχεται είτε αποκλειστικά στο παιδί (κυρίως ασφαλισμένος) είτε ως εξαρτώμενο μέλος στο ασφαλιστήριο του γονέα.

ING
Η εταιρεία διαθέτει 5 ασφαλιστικά προγράμματα υγείας που μπορούν να προωθηθούν για την ασφάλιση παιδιών. Όλα συνδυάζονται με Ισόβια Βασική Ασφάλιση.
 All About Health Feel Good
 All About Health Feel Great 
Παρέχουν νοσοκομειακή & εξωνοσοκομειακή κάλυψη.
 All About Health Feel Good Basic
 All About Health Feel Great Basic
Παρέχουν μόνο Νοσοκομειακή Κάλυψη.
 All About You Junior: Αποκλειστικό για παιδιά, καλύπτει κυρίως έξοδα διαγνωστικών εξετάσεων. Απευθύνεται σε ηλικίες από 0-20 ετών, οπότε και λήγει, δίνεται όμως η δυνατότητα συνέχισης της ασφάλισης με αντίστοιχο πρόγραμμα που απευθύνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες.

INTERAMERICAN
Η Interamerican καλύπτει τα παιδιά σε θέματα υγείας μέσω του ολοκληρωμένου συστήματος υγείας Medisystem, το οποίο βασίζεται σε ένα δίκτυο παροχής υπηρεσιών υγείας, το οποίο αποτελείται από Ιατρούς, Διαγνωστικά Κέντρα, Νοσοκομεία και τη “Γραμμή έγείας – 1010”.
Μέσω αυτού του Δικτύου παρέχονται, σε γενικές γραμμές, ιατρικές επισκέψεις σε ιατρούς όλων των ειδικοτήτων και εμβολιασμοί, ιατρικές επισκέψεις κατ’ οίκον, διαγνωστικές εξετάσεις και νοσοκομειακή περίθαλψη.

 
INTERASCO
Το πρόγραμμα υγείας της Interasco που μπορεί να δοθεί και σε παιδιά είναι το Golden Care. Παρέχει νοσοκομειακή περίθαλψη εντός και εκτός Ελλάδας, καθώς και πρόσθετες καλύψεις και επιδόματα, όπως εμφυτεύματα-μοσχεύματα, θεραπείες που δεν απαιτούν διανυκτέρευση (χημειοθεραπείες, αιμοκάθαρση κ.λπ.), αποκλειστική νοσηλεύτρια, επείγουσα μεταφορά, ταξιδιωτική βοήθεια, δαπάνες πριν και μετά την περίθαλψη στο νοσοκομείο έως a1.000, αποζημίωση για χειρουργική επέμβαση και για νοσοκομειακή περίθαλψη χωρίς απαίτηση. 
Χαρακτηριστικό του προγράμματος είναι ότι δεν επιβαρύνεται με ασφάλιστρα βασικής ασφάλισης.

Αφανείς ήρωες… 
Ως απαράβατη αρχή έχουμε να αναφέρουμε τα ονόματα όλων εκείνων με τους οποίους μιλάμε κάθε φορά για να συγκεντρώσουμε στοιχεία για ένα θέμα. Συνήθως πρόκειται για ανθρώπους του μάρκετινγκ των εταιρειών. Πίσω όμως από αυτούς, ειδικά όταν πρόκειται για εξειδικευμένα θέματα, τις περισσότερες φορές, κρύβονται κάποιοι ειδικοί, τους οποίους, δυστυχώς, ούτε τα μάρκετινγκ κάποιες φορές αναφέρουν, ούτε και εμείς ρωτάμε να μάθουμε ποιοι είναι.
Προς τιμήν τους οι άνθρωποι του μάρκετινγκ της ALICO, μας επεσήμαναν την παράλειψη, ότι με τα στοιχεία για τα παιδικά ασφαλιστικά προγράμματα που τους ζητήσαμε ασχολήθηκαν ο Αναλογιστής της εταιρείας, κ. Δ. Βασιλειάδης, και ο Δ/ντής Προσωπικών Ατυχημάτων, κ. Β. Λυμπέρης. Τους ευχαριστούμε, όπως και όλους τους συναδέλφους τους από τις υπόλοιπες εταιρείες.

Κλάδος Υγείας
Σε κρίση, αλλά και σε ζήτηση

Κάνοντας τις πρώτες επαφές μας με τις ασφαλιστικές εταιρείες για να δούμε τι προϊόντα για παιδιά προωθούν, μας έκανε εντύπωση ότι η πρώτη αυθόρμητη αναφορά σχεδόν όλων αφορούσε αποταμιευτικά-επενδυτικά προγράμματα και όχι προγράμματα υγείας, δημιουργώντας μας την αίσθηση ότι μάλλον αυτά τα προϊόντα δεν είναι της απολύτου προτεραιότητάς τους. Την ίδια στιγμή, τόσο τα παραγωγικά αποτελέσματα του 2008 όσο και οι προβλέψεις των ανθρώπων της αγοράς (στελέχη, πράκτορες, δίκτυα) δείχνουν ότι παρά την οικονομική κρίση, η ζήτηση προϊόντων υγείας είναι μεγάλη και οι τάσεις του συγκεκριμένου κλάδου ανοδικές. Στην πορεία της έρευνάς μας διαπιστώσαμε ότι το …οξύμωρο του πράγματος ήταν μάλλον …φυσιολογικό.
Η ιδιωτική ασφάλιση, στηριζόμενη, από τη μια, στις αδυναμίες του κρατικού συστήματος υγείας, και από την άλλη, στην ανάπτυξη των ιδιωτικών φορέων παροχής υπηρεσιών υγείας (στην οποία εν πολλοίς έχει συμβάλει), δημιούργησε, προώθησε, πρόβαλε και καθιέρωσε στην ελληνική αγορά ασφαλιστικά προγράμματα υγείας, χωρίς όμως να συνειδητοποιήσει εξαρχής σε τι κυκεώνα έμελλε να μπλέξει.
Και λέμε κυκεώνα, γιατί οι αριθμοί –που συνήθως είναι αδυσώπη-
τοι– δείχνουν ότι ο κλάδος υγείας συναγωνίζεται σε ζημιές τον κλάδο αυτοκινήτου.
Μελέτη της ΕΑΕΕ σχετική με το δείκτη ζημιών νοσοκομειακών προγραμμάτων, καταδεικνύει ότι η ασφαλιστική αγορά λειτουργεί σε απειλητικά περιθώρια ζημιών, με το μέσο όρο ζημιών των ατομικών νοσοκομειακών προγραμμάτων για το 2007 (η μελέτη για το 2008 δεν είναι ακόμα διαθέσιμη) να κινείται στο 76%, μη συμπεριλαμβανομένων του διαχειριστικού κόστους και όλων των λοιπών εξόδων πέραν των αποζημιώσεων και των εκκρεμών αποζημιώσεων τέλους και αρχής περιόδου 2007. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, ο δείκτης ζημιών αγγίζει το 90%-95%.

Πού οφείλονται όλες αυτές ζημιές; 
Σύμφωνα με άλλη μελέτη της ΕΑΕΕ, μία σοβαρή αν όχι η σοβαρότερη αιτία των ζημιών του κλάδου είναι ότι δυστυχώς από την κοινωνία μας και ειδικά από το χώρο της υγείας δεν λείπουν τα φαινόμενα απάτης και κατάχρησης, τόσο από τους παρόχους όσο και από τους ασφαλισμένους. Έτσι, πολύ συχνά, οι ασφαλιστικές εταιρείες καλούνται να πληρώσουν χρεώσεις για πράξεις/υπηρεσίες που δεν έγιναν ποτέ στον ασθενή, διπλές ή πολλαπλές χρεώσεις για την ίδια υπηρεσία, χρεώσεις για βαρύτερη υπηρεσία από αυτή που παρεσχέθη στον ασθενή, αμοιβή γιατρού μεγαλύτερη από αυτή που θα πλήρωνε ο ασθενής αν πήγαινε στο νοσοκομείο χωρίς να έχει ιδιωτική ασφάλιση, εξετάσεις και ιατρικές πράξεις που δεν είναι απαραίτητες, κ.ά.  
Τα φαινόμενα αυτά ενισχύονται από το γεγονός ότι οι ιδιωτικές κλινικές, έχοντας το μονοπώλιο στην παροχή υπηρεσιών προς τις ασφαλιστικές εταιρείες –οι προσπάθειες συνεργασίας με τα δημόσιο νοσοκομεία δεν έχουν προχωρήσει– χρεώνουν ακριβά τις υπηρεσίες τους, στηριζόμενες, επίσης, στην ανυπαρξία τόσο κρατικών μηχανισμών ελέγχου τιμών και χρήσης των υπηρεσιών υγείας όσο και τεκμηριωμένων ιατρικών πρωτοκόλλων και best practices. 
Την ίδια στιγμή, οι ασφαλιστικές εταιρείες απέτυχαν (ή δεν θέλησαν, επιδιώκοντας ή πιστεύοντας ενδεχομένως ότι μπορούν να εξασφαλίσουν μεγαλύτερα ίδια οφέλη) να συνάψουν συμφωνίες με τους ιδιωτικούς παρόχους υγείας μέσω του συλλογικού τους οργάνου, της ΕΑΕΕ.
Ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας είναι ότι για πολλά χρόνια οι ασφαλιστικές εταιρείες, προσπαθώντας να καθιερωθούν και να προωθήσουν τις πωλήσεις τους στο συγκεκριμένο κλάδο, κινήθηκαν στη λογική εκείνου του …αξέχαστου πολιτικού συνθήματος «Τσοβόλα, δώστα όλα», παρέχοντας καλύψεις χωρίς όρια και περιορισμούς, τις οποίες τώρα καλούνται να πληρώσουν διπλά και τριπλά. 
Αν, τώρα, σε όλα τα παραπάνω προστεθούν ο για χρόνια ανεπαρκής έλεγχος ασφαλισιμότητας, η μη επιβολή κυρώσεων, η έλλειψη συνεργασίας μεταξύ των υπηρεσιών ανάληψης κινδύνων και των υπηρεσιών αποζημιώσεων, η έλλειψη εξειδίκευσης των ελληνικών δικαστηρίων, αλλά και η αδυναμία του Έλληνα καταναλωτή, να κατανοήσει ότι τελικά το κόστος στο τέλος θα το επιβαρυνθεί ο ίδιος, έχουν δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα σε έναν κλάδο, που εκ φύσεως και αντικειμένου, είναι πολύ ευαίσθητος.

Αναζητώντας λύσεις…
Οι εταιρείες προσπάθησαν και εξακολουθούν να προσπαθούν να εξορθολογήσουν τόσο τις καλύψεις όσο και τα κόστη των νοσοκομειακών, όπως έχουν επικρατήσει να λέγονται, συμβολαίων τους με διάφορους τρόπους (άλλους ορθόδοξους και άλλους, δυστυχώς, …ανορθόδοξους).
Η συζήτηση της κατάργησης της ισοβιότητας των προγραμμάτων υγείας επανέρχεται όλο και πιο συχνά τελευταία, ως λύση στο πρόβλημα –χωρίς να λείπουν και εδώ οι απόλυτα φυσιολογικές αντιδράσεις τόσο από τους καταναλωτές όσο και από τα ίδια τα δίκτυα (δείτε σχετικό σχόλιο στο προηγούμενο τεύχος της «Α.Α.»). Δεν λείπουν επίσης και κάποιες καταγγελίες, άλλες επώνυμες κι άλλες ανώνυμες (γι’ αυτό και μη ελέγξιμες), που στο βαθμό που είναι αληθινές δεν τιμούν, αντίθετα κάνουν κακό στον κλάδο και αφορούν  προσπάθειες εταιρειών να “σπάσουν” παλιά νοσοκομειακά προγράμματα, που τους κοστίζουν ακριβά, εκμαιεύοντας, με παραπλανητικούς τρόπους, τη συναίνεση των ασφαλισμένων τους ή χωρίς αυτή πολλές φορές. 
Πέρα από αυτά, όμως, ο κλάδος μελετά σε βάθος το πρόβλημα, εντοπίζει τις αιτίες και προτείνει ή εφαρμόζει λύσεις που απ’ ό,τι φαίνεται, ωστόσο, δεν …λύνουν το πρόβλημα. 
Όπως είδαμε και στα προγράμματα υγείας για παιδιά που εξετάσαμε, στα νεότερα προγράμματα υγείας που κυκλοφορούν στην αγορά δεν υπάρχουν οι απεριόριστες καλύψεις που υπήρχαν στο παρελθόν, εκτός και αν ο ασφαλισμένος είναι διατεθειμένος να πληρώσει αδρά για να τις έχει. 
Με το σκεπτικό ότι το «προλαμβάνειν» κοστίζει λιγότερο από το «θεραπεύειν», όλες οι εταιρείες αρχίζουν να ρίχνουν το βάρος στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, καλύπτοντας, πλέον, συγκεκριμένο αριθμό ιατρικών επισκέψεων και διαγνωστικών εξετάσεων το χρόνο, ορίζοντας εξαρχής το ανώτατο ποσό που καλύπτει η εταιρεία για αμοιβή του γιατρού (χειρουργού-αναισθησιολόγου) ή για τις διάφορες ιατρικές πράξεις.
Όλο και περισσότερο, βεβαίως, προωθούνται η συμμετοχή του ασφαλισμένου στα έξοδα (απαλλαγές) ή η ιδέα της συνασφάλισης. 
Παράλληλα, γίνονται πιο αυστηροί οι έλεγχοι ασφαλισιμότητας των υποψηφίων προς ασφάλιση, ενώ συνεχίζονται, με αμείωτο ρυθμό, από μέρους της ΕΑΕΕ οι προσπάθειες για συνεργασία της ιδιωτικής ασφάλισης με τα δημόσια νοσοκομεία. Μια προσπάθεια που, όμως, συνεχίζει να προσκρούει στην έλλειψη ανταπόκρισης από τη μεριά του έπουργείου έγείας και είναι λογικό, στην παρούσα φάση, αφού ο φόβος πολλών ότι με την είσοδο των ασφαλιστικών εταιρειών στα δημόσια νοσοκομεία οι ασθενείς δύο ταχυτήτων που υπάρχουν σήμερα θα γίνουν τριών ταχυτήτων, δημιουργεί μεγάλες αντιδρά-
σεις –και στη δύσκολη πολιτική συγκυρία που διανύουμε ποιος θα ήθελε να αναλάβει το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας απόφασης;
Την ίδια στιγμή, παρόλο που επισημαίνεται ως λύση στο πρόβλημα η καθιέρωση μηχανισμών ελέγχου τιμών ή ιατρικών πρωτοκόλλων, η κινητικότητα και οι πιέσεις που ασκούν οι ασφαλιστικές εταιρείες προς αυτή την κατεύθυνση είναι μάλλον χλιαρές, σε σχέση με την κινητικότητα που επιδεικνύουν για την κατάργηση της ισοβιότητας, για παράδειγμα.
Συμπεράσματα
Μέσα σ’ αυτό το προβληματικό πλαίσιο, στο οποίο κινείται ο κλάδος υγείας, θα πρέπει να εξετάσουμε και τα ασφαλιστικά προγράμματα υγείας που προωθούν οι ασφαλιστικές εταιρείες για παιδιά.
Το ενδιαφέρον γι’ αυτά τα προγράμματα, όπως φαίνεται, είναι μεγάλο, όπως μεγάλος είναι ο αριθμός των προϊόντων που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά και των καλύψεων που αυτά προσφέρουν. 
Το πρόβλημα και ταυτόχρονα το ερώτημα είναι αν θα μπορούν, όσο κι αν το θέλουν, οι καταναλωτές να αναλάβουν και να ανταποκρίνονται στο κόστος μιας τέτοιας δαπάνης και στο μέλλον, με δεδομένη την έλλειψη ρευστότητας που υπάρχει στην αγορά, την ανεργία που αγγίζει όλο και πιο μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και τη διάρκεια της κρίσης που δεν μπορεί να προβλεφθεί.
Οι ασφαλιστικές εταιρείες αναπόφευκτα θα αυξάνουν χρόνο με το χρόνο τα ασφάλιστρα, όσο δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τις ζημιές του κλάδου με άλλο τρόπο. Όσο παρήγορο κι αν είναι ότι ο ελληνικός ασφαλιστικός κλάδος υγείας δεν έχει την αποκλειστικότητα στις ζημιές (στα κράτη μέλη της CEA, ο δείκτης ζημιών προγραμμάτων υγείας κινήθηκε μεταξύ 75%-88%, με τη διαφορά ότι ο ευρωπαϊκός δείκτης περιλαμβάνει πρωτοβάθμια και νοσοκομειακή περίθαλψη σε ατομικά και ομαδικά συμβόλαια), άλλο τόσο απογοητευτικό είναι το γεγονός ότι οι ιδιωτικοί πάροχοι υγείας αναδεικνύονται ως κυρίαρχοι και ρυθμιστές του παιχνιδιού, με τις ασφαλιστικές αδύναμες να αντιδράσουν ή η αντίδραση να περιορίζεται σε μέτρα που μόνο τους ασφαλισμένους πλήττουν.
Μέσα σ’ όλα αυτά, πού βρίσκεται το υπέρτατο αγαθό της υγείας και πόσο ικανοί είμαστε να το προσφέρουμε στα παιδιά μας;
Το δημόσιο σύστημα υγείας το απαξιώσαμε και το οδηγούμε με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό. 
Οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας αυξάνονται με αλματώδεις ρυθμούς (κατά 78,3%, σύμφωνα με την ΕΣέΕ), αλλά ταυτόχρονα όλο και πιο δύσκολη, λόγω κόστους, θα γίνεται η προσέγγιση των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας, ακόμα και μέσω της ιδιωτικής ασφάλισης.
Μήπως, τελικά, τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργηθεί στο χώρο της υγείας είναι πολλά και δε δικαιούμαστε, πλέον, να τα αγνοούμε; 
Αν το ΕΣΥ απέτυχε παγκοσμίως, εξίσου αποτυχημένα αποδείχτηκαν και τα αμερικανικού τύπου μοντέλα υγείας, με τους ανασφάλιστους στις ΗΠΑ να ξεπερνούν κατά πολύ τα 40 εκατ. Όλα αυτά πρέπει να μας προβληματίσουν και να μας απαλλάξουν από αγκυλώσεις, μικροσυμφέροντα, στείρους ανταγωνισμούς και εύκολες στοχεύσεις που …χτυπάνε απλώς το σαμάρι για να ακούσει ο γάιδαρος.
Όμορφος κόσμος, ηθικός και αγγελικά πλασμένος σίγουρα δεν υπάρχει, παρά μόνο στις ιστορίες που διηγούμαστε στα παιδιά μας, πριν τα βάλουμε για ύπνο.
Όμως σ’ αυτά τα παιδιά χρωστάμε έναν καλύτερο κόσμο, δεν νομίζετε;