Είναι πάρα πολλές οι φορές που στις σελίδες της «Α.Α.» έχουμε φιλοξενήσει ρεπορτάζ για ασφαλιστικά προϊόντα συγκεκριμένων κλάδων ασφάλισης. Αυτή τη φορά θελήσαμε να παρουσιάσουμε προτάσεις ασφαλιστικής κάλυψης με …αντίστροφη θεώρηση. Δηλαδή, ποια ασφαλιστικά προϊόντα θα ήταν κατάλληλα για συγκεκριμένες περιπτώσεις για τις οποίες εγέρθηκαν αξιώσεις αποζημίωσης και για τις οποίες απεφάνθη ο Άρειος Πάγος.
Οι αποφάσεις που επιλέξαμε αφορούν: ευθύνη παραγωγών/διανομέων από τη διάθεση ελαττωματικών προϊόντων, αμελή συμπεριφορά ιατρού και απώλεια εσόδων ενοικιαστή επαγγελματικής στέγης με κατασκευαστικά προβλήματα.
Για τις ανάγκες του ρεπορτάζ απευθυνθήκαμε σε επτά ασφαλιστικές εταιρείες: AXA Ασφαλιστική, Chartis Greece, Εθνική Ασφαλιστική, Generali Hellas, HDI-Gerling Hellas, Interamerican και Victoria. Θέσαμε υπόψη τους πολύ συνοπτικά, ως “υποθέσεις εργασίας”, τις αποφάσεις που επιλέξαμε, δίνοντάς τους την ευχέρεια να τοποθετηθούν σε όλες ή, επιλεκτικά, σε κάποιες από αυτές. Ρωτήσαμε αν οι συγκεκριμένοι κίνδυνοι, όπως προκύπτουν από τις 4 περιπτώσεις που παραθέτουμε στη συνέχεια, είναι ασφαλίσιμοι, υπό ποιες προϋποθέσεις θα ασφαλίζονταν, με τι είδους ασφαλιστικά προγράμματα και με τι κεφάλαια κάλυψης.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, θελήσαμε επίσης να καταγράψουμε και τις ενέργειες των ασφαλιστικών εταιρειών στην κατεύθυνση ενημέρωσης των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών για ανάλογα προγράμματα που διαθέτουν.
Στο πλαίσιο του ρεπορτάζ μας, απευθυνθήκαμε και σε μεσίτες ασφαλίσεων, προκειμένου να έχουμε και τη δική τους άποψη στα παραπάνω. Ο μόνος που ανταποκρίθηκε εντός των χρονικών προθεσμιών που είχαμε θέσει ήταν ο κ. Γιώργος Ζαφειρίου, Δ/νων Σύμβουλος της Comergon S.A..
Περίπτωση 1
Αποζημίωση για κατασκευαστικά προβλήματα ακινήτου (επαγγελματικής στέγης)
Σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου, ο ιδιοκτήτης οφείλει να αποζημιώσει τον ενοικιαστή, τόσο στην περίπτωση που του απέκρυψε ότι το ακίνητο είχε κάποιο ελάττωμα κατασκευαστικό ή διάφορα προβλήματα που δεν επέτρεπαν να λειτουργήσει ως επαγγελματική στέγη (για εμπορική χρήση), όσο και στην περίπτωση που αδράνησε ή αρνήθηκε ο ίδιος να συμπράξει, ώστε να εκδοθούν άμεσα όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά, προκειμένου να λειτουργήσει η επιχείρηση και να μη χάνονται έσοδα.
Σε πρώτη …ανάγνωση η περίπτωση αυτή μας φάνηκε δύσκολο να καλυφθεί ασφαλιστικά. Ωστόσο, μας κέντρισε το ενδιαφέρον και τη συμπεριλάβαμε στις εξεταζόμενες “υποθέσεις εργασίας” μας, προκειμένου να “ανιχνεύσουμε” την τυχόν πιθανότητα ύπαρξης ασφαλιστικού προϊόντος που θα κάλυπτε είτε τον ιδιοκτήτη είτε –πολύ περισσότερο– τον ενοικιαστή, για την απώλεια εσόδων από τη μη λειτουργία της επιχείρησής του.
Οι περισσότερες απαντήσεις που λάβαμε ήταν αρνητικές ως προς τη δυνατότητα ασφαλιστικής κάλυψης είτε του ιδιοκτήτη είτε του ενοικιαστή. Συγκεκριμένα, η Victoria μας απάντησε ότι «δεν διαθέτει κάποιο προϊόν, το οποίο να καλύπτει την ευθύνη του ιδιοκτήτη έναντι του ενοικιαστή ή τον ίδιο τον ενοικιαστή». Το ίδιο και η Interamerican, διά του κ. Γιώργου Σπαντιδάκη, Δ/ντή Underwriting και Αποζημιώσεων κλάδων Γενικών Ασφαλειών, ο οποίος μας επισήμανε ότι «κατασκευαστικά και σχεδιαστικά ελαττώματα αποπερατωμένων κτηρίων αποτελούν πάγιες εξαιρέσεις στις ασφαλίσεις περιουσίας, οπότε η περίπτωση αυτή δεν είναι ασφαλίσιμη». Στο ίδιο πνεύμα και η απάντηση που μας εδόθη από την ΑΧΑ Ασφαλιστική: «Δεν υπάρχει κάποιο προϊόν που να καλύπτει την απόκρυψη από τον ιδιοκτήτη για ελάττωμα που του ήταν γνωστό ή για άρνηση να συμπράξει ώστε να γίνουν γρήγορα οι απαιτούμενες ενέργειες για να λειτουργήσει γρήγορα η επιχείρηση». Στην απάντησή της, ωστόσο, αφήνει μια μικρή πιθανότητα ασφαλιστικής κάλυψης, που συνίσταται στο εξής: «Η μόνη περίπτωση που θα μπορούσε να καλυφθεί ήταν εάν το κτήριο (έργο) ήταν ασφαλισμένο κατά την ανέγερσή του και εξαιτίας κάποιας ζημιάς η οποία συνέβη υπάρχει καθυστέρηση στην παράδοση του έργου από τον κατασκευαστή, οπότε σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσε να υπάρξει κάποια αποζημίωση για την απώλεια εσόδων από την καθυστέρηση παράδοσης του έργου, εφόσον ήταν ασφαλισμένος ο κατασκευαστής».
Πιο αναλυτική στην απάντησή της η κα Μαριάννα Σκλαβούνου, Προϊσταμένη τμήματος Τεχνικών Ασφαλίσεων & Αστικής Ευθύνης της Generali Hellas, σχολίασε τα ακόλουθα: «Καθώς δεν έχουμε στα χέρια μας πλήρη εικόνα της δικογραφίας ή/και της αποφάσεως του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με τα ως άνω περιγραφόμενα παρατηρούμε ότι υπάρχει παράβαση συμβατικής υποχρέωσης του μισθωτή και δόλια απόκρυψη ελαττώματος του ακινήτου.
Η κάλυψη της Αστικής Ευθύνης βασίζεται στη συμφωνία της εταιρείας να αποζημιώσει τον ασφαλισμένο για τα χρηματικά ποσά που αυτός νόμιμα καλείται να καταβάλει ως αποζημίωση για:
– Σωματική βλάβη ή υλική ζημιά συμπεριλαμβανομένης της ηθικής βλάβης/ ψυχικής οδύνης, που προέρχονται από καλυπτόμενο συμβάν, συνέβησαν κατά τη διάρκεια ισχύος του Ασφαλιστηρίου και οφείλονται σε πράξεις ή παραλείψεις του Ασφαλισμένου που σχετίζονται άμεσα και αποκλειστικά με τη δραστηριότητά του, όπως αυτή αναγράφεται στον Πίνακα Καλύψεων.
– Δαπάνες για τη δικαστική ή εξώδικη υποστήριξή του, αναλογούντες τόκους, δικαστικές δαπάνες, έξοδα πραγματογνωμόνων που διόρισε η Εταιρεία.
– Τα αναγκαία έξοδα που πραγματοποίησε για την παροχή πρώτων βοηθειών σε “τρίτους” που υπέστησαν σωματικές βλάβες από ενέργειά του που καλύπτεται από το Ασφαλιστήριο.
– Τα αναγκαία έξοδα που πραγματοποίησε με τη συγκατάθεση της Εταιρείας για τη διερεύνηση, εξακρίβωση, απόκρουση απαίτησης ζημιωθέντα τρίτου από καλυπτόμενο συμβάν, συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων διεξαγωγής σχετικής δίκης.
Ως συμβάν ορίζεται κάθε τυχαίο, βίαιο, αιφνίδιο, απρόβλεπτο περιστατικό, που προκλήθηκε ακούσια από πράξεις ή παραλείψεις του Ασφαλισμένου και έχει σαν συνέπεια σωματική βλάβη ή υλική ζημιά τρίτου προσώπου. Εύκολα κάποιος μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι πρακτικά αδύνατη η ασφάλιση αυτού του είδους από πλευράς ενοικιαστή».
Από την Εθνική Ασφαλιστική μας επισημάνθηκε το εξής ενδιαφέρον: ότι η περίπτωση αυτή «εμπίπτει στην περίπτωση «Δεκαετούς Ευθύνης» (ή Decennial Liability), σύμφωνα με την οποία ο κατασκευαστής και/ή ο ιδιοκτήτης ενός ακινήτου (ακόμα και αν δεν είχε κάποια σχέση με την κατασκευή) είναι υπεύθυνος απέναντι στον ενοικιαστή για κατασκευαστικά ελαττώματα ή διάφορα προβλήματα που θα παρουσιάσει το ακίνητο για 10 χρόνια. Οι καλύψεις αυτές, που κυρίως δίνονται στις χώρες τις Κεντρικής Ευρώπης, δεν παρέχονται στην ελληνική ασφαλιστική αφορά».
Ο κ. Γιώργος Ζαφειρίου, Δ/νων Σύμβουλος της Comergon S.A., θεωρεί επίσης ότι η συγκεκριμένη περίπτωση «είναι πάρα πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να καλυφθεί ασφαλιστικά». Μας ανέφερε, ωστόσο, μια πρόταση ασφαλιστικής κάλυψης για τον ενοικιαστή της επαγγελματικής στέγης: «Η μόνη λύση που θα μπορούσε να είχε προταθεί στον ενοικιαστή θα ήταν εκείνη του Pure Financial Loss, που αποζημιώνει για οικονομική ζημιά χωρίς να έχει συμβεί φυσικός κίνδυνος. Αυτή η λύση δεν υπάρχει εξ όσων γνωρίζω στην Ελλάδα και παράλληλα είναι πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτή τέτοια ασφάλιση ακόμη και σε αγορές του εξωτερικού. Προϋπόθεση αποδοχής θα ήταν ο ενοικιαστής να έχει ικανά “μεγάλο” ασφαλιστικό λογαριασμό, ώστε να αισθανθεί η ασφαλιστική εταιρεία την υποχρέωση να δώσει αυτή την κάλυψη, η οποία, εν πάση περιπτώσει, θα ήταν αρκετά ακριβή, με περιορισμένο ασφαλισμένο κεφάλαιο και ικανές απαλλαγές».
Στην περίπτωση αυτή έχουμε, αφενός, τον προμηθευτή ενός ελαττωματικού προϊόντος και, αφετέρου, την ξενοδοχειακή εταιρεία. Οι απαντήσεις που λάβαμε, για τη δυνατότητα ασφαλιστικής κάλυψης, αφορούν είτε το ένα είτε και τα δύο εμπλεκόμενα μέρη, ενώ και η προσέγγιση της περίπτωσης από τους συμμετέχοντες στο ρεπορτάζ παρουσιάζει αξιοσημείωτες διαφορές.
Η Εθνική Ασφαλιστική στην απάντησή της (αναφέρεται και σ’ αυτή την περίπτωση και στην περίπτωση 2 που προηγείται), σημείωσε τα εξής: «Οι περιπτώσεις 2 & 3 αφορούν την ευθύνη προϊόντος, σύμφωνα με την οποία ο κατασκευαστής ενός προϊόντος (αυτοκίνητο και/ή αερόσακος) είναι υπεύθυνος απέναντι στον τελικό καταναλωτή (χρήστη του προϊόντος) για τυχόν ελαττώματα που έχει το προϊόν και τα οποία θα προξενήσουν ζημία στον καταναλωτή. Οι καλύψεις αυτού του είδους, όσον αφορά τα αυτοκίνητα και τα συστατικά τους, παρέχονται από μεγάλα διεθνή συμβόλαια (Global), τα οποία ασφαλίζουν τις αυτοκινητοβιομηχανίες καθώς και τους κατασκευαστές των επί μέρους μερών και συνήθως λόγω του ότι τα συμβόλαια αυτά έχουν πολύ μεγάλα κεφάλαια και αντίστοιχα μεγάλες απαλλαγές αποτελεί αντικείμενο ασφάλισης για τις τοπικές ασφαλιστικές αγορές της κάθε χώρας η ασφάλιση μέρους της απαλλαγής (infill) με τοπικό ασφαλιστήριο συμβόλαιο.
Όσον αφορά τα λοιπά καταναλωτικά προϊόντα, η κάλυψη παρέχεται στη βάση ζημίας του καταναλωτή από ελαττώματα ή ακόμα και ελλιπείς ή λανθασμένες οδηγίες χρήσης, απευθύνεται στον κατασκευαστή ή και στον εισαγωγέα ενός προϊόντος και αποτελεί ένα από τα συνήθη προϊόντα αστικής ευθύνης για την ελληνική ασφαλιστική αγορά. Η Εθνική είναι από τις πρώτες εταιρείες που δραστηριοποιήθηκε σε αυτό το χώρο και έχει διαμορφώσει ένα χαρτοφυλάκιο ικανών κινδύνων ευθύνης προϊόντος».
Στην απάντηση που μας έδωσε η ΑΧΑ Ασφαλιστική μας ανέφερε ότι «θα μπορούσε να καλυφθεί ο προμηθευτής του προϊόντος με το ποσό το οποίο χρειάστηκε να επιστρέψει προς τον αγοραστή της εγκατάστασης και στη συνέχεια ο προμηθευτής (ή η Ασφαλιστική Εταιρεία) μπορεί να στραφεί κατά του κατασκευαστή (όπως στην προηγούμενη περίπτωση)».
Ως προς την ξενοδοχειακή εταιρεία, επισήμανε ότι «δεν υπάρχει κάποιο ασφαλιστικό προϊόν που θα μπορούσε να καλύψει το κόστος της εγκατάστασης ή την απώλεια εισοδήματος που υπέστη το ξενοδοχείο, καθώς δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο εξοπλισμό».
Ο κ. Χρήστος Χασιώτης, Προϊστάμενος Κλάδου Αστικής Ευθύνης και Διαχείρισης Κρίσεων της Chartis, μας ανέφερε ότι «η υποχρέωση του παραγωγού και προμηθευτή προϊόντος να προβεί σε ανάκληση/απόσυρση ελαττωματικού προϊόντος από την αγορά, προκειμένου να προληφθεί ενδεχόμενη σωματική ή περιουσιακή βλάβη του καταναλωτή, θεσπίζεται νομικά και μπορεί να καλυφθεί ασφαλιστικά με το πρόγραμμα Ασφάλισης Ανάκλησης Ελαττωματικών Προϊόντων της Chartis Greece». Αναλυτικότερα, μας επεσήμανε ότι με το πρόγραμμα αυτό «καλύπτονται όλα τα έξοδα ανάκλησης/απόσυρσης αλλά μπορούν να καλυφθούν επιπλέον και έξοδα διαφήμισης/ανάκτησης του μεριδίου αγοράς, τυχόν απώλεια κερδών καθώς και τα έξοδα ειδικών συμβούλων διαχείρισης κρίσεων, οι οποίοι θα συμβάλουν στην αποτελεσματική διαχείριση της ανάκλησης και στη διερεύνηση των αιτίων, και την επακόλουθη βελτίωση της διαδικασίας ποιοτικού ελέγχου του προϊόντος».
Η κα Μαριάννα Σκλαβούνου, Προϊσταμένη τμήματος Τεχνικών Ασφαλίσεων & Αστικής Ευθύνης της Generali Hellas, παρατήρησε ότι γεννώνται τα ακόλουθα ερωτήματα: «Α) Ο εξοπλισμός (προϊόν) ήταν κατάλληλος για χρήση, για να εκπληρώσει τον επιδιωκόμενο/υποσχόμενο σκοπό του και τις ανάγκες για τις οποίες προοριζόταν;
Β) Η ακαταλληλότητά του αυτή οφείλεται σε λάθος ή ελάττωμα μοντέλου, φόρμουλας, σχεδίου, προδιαγραφών, ως και διαφημιστικού υλικού ή εντύπων οδηγιών που παρείχε ο προμηθευτής/κατασκευαστής αυτού σχετικά με τη γενική χρήση των προϊόντων του;
Γ) Η υλική ζημιά συνίσταται ολικά ή μερικά στην αξία του ιδίου του προϊόντος που θεωρήθηκε ελαττωματικό;»,
για να καταλήξει στο ότι «εάν συντρέχουν οι ανωτέρω λόγοι, τότε κανένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο ευθύνης προϊόντος δεν θα μπορούσε να αποζημιώσει τη ζημιά του ξενοδοχείου».
Ο κ. Γιώργος Σπαντιδάκης, Δ/ντής Underwriting και Αποζημιώσεων κλάδων Γενικών Ασφαλειών της Interamerican, εξέφρασε την άποψη ότι η περίπτωση αυτή είναι «η λεγόμενη αναστροφή πώλησης και δεν υπάρχει ασφαλιστικό προϊόν που να καλύπτει κάτι τέτοιο, καθώς κατά την αγορά προϊόντων από παραγωγούς ή επίσημους διανομείς, οι καταναλωτές προστατεύονται από την εγγύηση που οφείλει να τα συνοδεύει».
Ο κ. Γιώργος Ζαφειρίου, Δ/νων Σύμβουλος της Comergon, χαρακτήρισε αυτή την περίπτωση «αρκετά ιδιαίτερη», αιτιολογώντας ως εξής την άποψή του: «Ο προμηθευτής του εξοπλισμού δεν θα μπορούσε να αποζημιωθεί από την απλή ασφαλιστική κάλυψη ευθύνης προϊόντος, διότι δεν προέκυψε φυσικό συμβάν που να οδήγησε σε ζημιά. Άρα, θα έπρεπε να αποζημιώσει τον πελάτη του “ιδίοις πόροις”. Η μόνη περίπτωση που θα μπορούσε να αποζημιωθεί θα ήταν αν υπήρχε επέκταση της κάλυψης ευθύνης προϊόντος, ώστε να καλύπτεται και το κόστος αντικατάστασης του ελαττωματικού προϊόντος. Αυτή η επέκταση δίνεται πολύ δύσκολα στην Ελλάδα και πρόσβαση σε αυτή θα είχε μόνο ο ασφαλιζόμενος με ικανά “μεγάλο” ασφαλιστικό λογαριασμό. Το κόστος, δε, της επέκτασης αυτής δεν θα ήταν ασήμαντο».
Περίπτωση 2
Αποζημίωση για ελαττωματικό προϊόν (αερόσακο)
Ο Άρειος Πάγος καταλόγισε ευθύνη κατά 50% σε γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία για ελαττωματικό αερόσακο, ο οποίος άνοιξε κατά τη σύγκρουση αυτοκινήτου, αλλά εκτόξευσε καυστικά αέρια, με αποτέλεσμα να προκαλέσει στην οδηγό εγκαύματα. Στον ίδιο βαθμό κρίθηκε από το δικαστήριο συνυπαίτια και η οδηγός για τον τραυματισμό της, καθώς δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας. Άρα, οι εταιρείες (παραγωγοί ή διανομείς) οφείλουν να πωλούν προϊόντα χωρίς ελαττώματα που τα καθιστούν ανασφαλή και επικίνδυνα για την υγεία των καταναλωτών.
Για την περίπτωση αυτή λάβαμε απαντήσεις από όλες τις εταιρείες που συμμετέχουν στο ρεπορτάζ μας, καθώς αφορά τη διαδεδομένη ασφάλιση ευθύνης προϊόντος, για την οποία υπάρχει πληθώρα προσφοράς αλλά και ζήτησης από πολλούς κλάδους παραγωγής και διάθεσης προϊόντων. Όπως μας επεσήμανε, μάλιστα, χαρακτηριστικά ο κ. Γιώργος Ζαφειρίου, «η συγκεκριμένη περίπτωση καλύπτεται πολύ εύκολα με ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο Ευθύνης Προϊόντος». Παρατήρησε, ωστόσο, ότι «τέτοια συμβόλαια υπάρχουν από όλες τις ασφαλιστικές εταιρείες στην Ελλάδα, αλλά σπανιότατα δίνεται η κάλυψη άνευ της προσθήκης κάλυψης Γενικής Αστικής Ευθύνης».
«Κλασική περίπτωση ασφάλισης ευθύνης προϊόντος», τη χαρακτήρισε η κα Μαριάννα Σκλαβούνου, Προϊσταμένη τμήματος Τεχνικών Ασφαλίσεων & Αστικής Ευθύνης της Generali Hellas, «καθώς η Ασφαλιστική Εταιρεία καταβάλλει στον Ασφαλισμένο τα ποσά για τα οποία αυτός καθίσταται υπόχρεος, ως αστικώς υπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο (με βάση τις διατάξεις του αστικού δικαίου περί αδικοπραξίας και τις διατάξεις περί ευθύνης παραγωγού για ελαττωματικά προϊόντα), να καταβάλει ως αποζημίωση σε τρίτο για ζημιά που προκλήθηκε σε αυτόν άμεσα από την παραγωγή και διάθεση ελαττωματικών προϊόντων».
Ο κ. Χρήστος Χασιώτης, Προϊστάμενος Κλάδου Αστικής Ευθύνης & Διαχείρισης Κρίσεων της Chartis, μας ανέφερε ότι η περίπτωση αυτή αποτελεί «παράδειγμα εφαρμογής της νομοθεσίας περί Ευθύνης Παραγωγού Προϊόντος (Ν. 2251/1994, όπως έχει τροποποιηθεί από την ΚΥΑ Ζ1–659/2002)». Επεσήμανε μάλιστα ότι «η έννοια του παραγωγού είναι διευρυμένη και περιλαμβάνει –όπως αναφέρεται και στην απόφαση του Αρείου Πάγου– και τους διανομείς του προϊόντος. Η ευθύνη αυτή εμπίπτει στην κάλυψη του ασφαλιστικού προγράμματος «Αστικής Ευθύνης Επιχειρήσεων» της Chartis Greece, το οποίο μπορεί να επεκταθεί και να καλύψει και εξαγωγές σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, παρέχοντας υπεράσπιση έναντι απαιτήσεων καταναλωτών εφαρμόζοντας το δίκαιο της χώρας όπου θα εγερθεί η απαίτηση».
Η κα Ελίνα Παπασπυροπούλου, Διευθύντρια Κλάδου Αστικής Ευθύνης της HDI-Gerling Hellas, αναφέρθηκε αναλυτικά στη σχετική ασφαλιστική κάλυψη που παρέχει η Εταιρεία, λέγοντάς μας τα εξής: «Η HDI-Gerling Hellas προσφέρει ασφαλιστική κάλυψη για την Ευθύνη από Ελαττωματικά Προϊόντα, προστατεύοντας από αξιώσεις τρίτων που προκύπτουν από τις συνέπειες που μπορεί να προκαλέσει η χρήση ή κατανάλωση των προϊόντων που παράγουν ή διακινούν οι ασφαλισμένοι. Έμφαση δίνεται στις επιχειρήσεις παραγωγής βιομηχανικών αγαθών, τις φαρμακευτικές και τις επιχειρήσεις τροφίμων και ποτών. Η κάλυψη μπορεί να συμπεριλάβει την ευθύνη και τα έξοδα για ανάκληση ελαττωματικών προϊόντων από την αγορά. Ιδιαίτερη διαφοροποίηση και ειδικό χαρακτηριστικό αποτελεί η επέκταση της κάλυψης για ζημιές από σύνδεση/ανάμιξη/επεξεργασία προϊόντος και έξοδα εξαγωγής και επανεγκατάστασης ελαττωματικού προϊόντος. Η επέκταση αυτή απευθύνεται ειδικά σε παραγωγούς που τα προϊόντα τους είναι συστατικό μέρος προϊόντων που παράγουν άλλοι παραγωγοί».
Συμπληρωματικά στα παραπάνω, η κα Παπασπυροπούλου σημείωσε το «ιδιαίτερα υψηλό capacity» που διαθέτει η Εταιρεία, «καλύπτοντας πλήρως τις ασφαλιστικές ανάγκες των πελατών της (χωρίς απαιτούμενη αντασφάλιση)». Ειδικότερα, επισήμανε ότι «οι ασφαλιστικές λύσεις που έχει τη δυνατότητα να προσφέρει η Εταιρεία προσαρμόζονται στις εξειδικευμένες ανάγκες του κάθε πελάτη. Επιπλέον, για τις ανάγκες των ελληνικών πολυεθνικών επιχειρήσεων με παραγωγικές ή εμπορικές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, η HDI-Gerling Hellas παρέχει ολοκληρωμένες ασφαλιστικές λύσεις μέσω Κεντρικού-Master Policy που εκδίδεται στην Ελλάδα και ισχύει ως “Umbrella” για όλο τον κόσμο, όπου ο Ασφαλισμένος έχει εγκαταστάσεις. Υποκείμενα στο Κεντρικό Master Policy, εκδίδονται τοπικά ασφαλιστήρια από τις εταιρείες του δικτύου της HDI-Gerling, που παρέχουν το απαραίτητο τοπικό service. Έτσι, η HDI-Gerling λειτουργεί ως πολύτιμος εταίρος και σύμβουλος για τις ελληνικές επιχειρήσεις που επεκτείνονται διεθνώς, παρέχοντας στους πελάτες της την υποδομή, το δίκτυο και την τεχνογνωσία της σε κάθε χώρα».
Ο κ. Γιώργος Σπαντιδάκης, Δ/ντής Underwriting και Αποζημιώσεων κλάδων Γενικών Ασφαλειών της Interamerican, μας ανέφερε ότι για την περίπτωση αυτή υπάρχουν δύο ασφαλιστικά προϊόντα: «η κάλυψη αστικής ευθύνης προϊόντος, με την οποία ασφαλίζεται είτε ο παραγωγός του προϊόντος είτε ο διανομέας, για ζημιές που θα προκαλέσει το προϊόν τους στους καταναλωτές». Το δεύτερο προϊόν είναι «η κάλυψη ανάκλησης προϊόντος, με την οποία καλύπτονται τα έξοδα του παραγωγού ή διανομέα για να αποσύρει το διαπιστωμένα ελαττωματικό προϊόν του από την αγορά».
Από την ΑΧΑ Ασφαλιστική μας αναφέρθηκε ότι η εν λόγω περίπτωση «καλύπτεται από το πρόγραμμα Αστική Ευθύνη Προϊόντος, όπου ασφαλισμένος είναι ο κατασκευαστής του προϊόντος και καλύπτεται για ευθύνες που μπορούν να προκύψουν από τη χρήση του ελαττωματικού προϊόντος. Οι ευθύνες που καλύπτονται είναι: Σωματικές Βλάβες, Υλικές Ζημιές, Ηθική Βλάβη και Ψυχική Οδύνη. Σχετικά με τα κεφάλαια κάλυψης μας επισημάνθηκε ότι «εξαρτώνται από τη φύση του προϊόντος και δεν υπάρχει κάποιο τυποποιημένο πρόγραμμα κεφαλαίων και τιμολόγησης, αλλά εξετάζεται κατά περίπτωση».
Η Victoria στην απάντησή της (η οποία αφορά και την περίπτωση 3 που ακολουθεί) μας ανέφερε ότι «παρέχει τη δυνατότητα ασφάλισης της ευθύνης των πελατών της για σωματικές βλάβες ή/και υλικές ζημιές σε τρίτους, η οποία θα προέλθει από την παραγωγή ή/και διάθεση ελαττωματικών προϊόντων. Τρίτοι στις περιπτώσεις αυτές θεωρούνται οι τελικοί καταναλωτές των προϊόντων (η ευθύνη αυτή ορίζεται από τα άρθρα 914-932 του Αστικού Κώδικα και το άρθρο 6 του Νόμου 2251/1994.)». Ιδιαίτερη αναφορά έκανε η Εταιρεία στην επιλογή της να αξιολογεί κάθε περίπτωση-αίτημα ασφάλισης ξεχωριστά, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε πελάτη: «Εξαιτίας της ιδιαιτερότητας του συγκεκριμένου τύπου ασφάλισης και της ανομοιογένειας μεταξύ των διαφόρων προϊόντων και επιχειρήσεων που τα κατασκευάζουν ή τα διαθέτουν, η Victoria, έχοντας πάντα στο επίκεντρο των εργασιών της τον πελάτη και τις μοναδικές και ξεχωριστές ανάγκες του καθενός, έχει επιλέξει να αξιολογεί κάθε αίτημα κατά περίπτωση, όπου εξετάζονται όλες οι αναγκαίες παράμετροι και προτείνονται οι όροι ασφάλισης ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του εκάστοτε πελάτη. Άλλωστε, η Victoria, ως μέλος ενός από τους μεγαλύτερους ασφαλιστικούς ομίλους στην Ευρώπη, τον όμιλο ΕRGO, με κύριο αντασφαλιστή τη Munich Re, το μεγαλύτερο αντασφαλιστικό όμιλο σε όλο τον κόσμο, αξιοποιεί την τεχνογνωσία της μητρικής της εταιρείας και προσφέρει σε κάθε περίπτωση την παροχή σωστής και ολοκληρωμένης ασφαλιστικής προστασίας».
Περίπτωση 3
Επιστροφή ελαττωματικού προϊόντος
Ο Άρειος Πάγος δικαίωσε ξενοδοχειακή εταιρεία, η οποία επέστρεψε τον τεχνικό εξοπλισμό που είχε αγοράσει για το συνεδριακό της κέντρο και πήρε πίσω τα χρήματα που είχε δώσει. Ο εξοπλισμός αποτελείτο από μικροφωνικές, ηχητικές, ειδικές φωτιστικές εγκαταστάσεις, τηλεόραση, κ.λπ. Ο εξοπλισμός επεστράφη επειδή ήταν ελαττωματικός.
Σε πρώτη …ανάγνωση η περίπτωση αυτή μας φάνηκε δύσκολο να καλυφθεί ασφαλιστικά. Ωστόσο, μας κέντρισε το ενδιαφέρον και τη συμπεριλάβαμε στις εξεταζόμενες “υποθέσεις εργασίας” μας, προκειμένου να “ανιχνεύσουμε” την τυχόν πιθανότητα ύπαρξης ασφαλιστικού προϊόντος που θα κάλυπτε είτε τον ιδιοκτήτη είτε –πολύ περισσότερο– τον ενοικιαστή, για την απώλεια εσόδων από τη μη λειτουργία της επιχείρησής του.
Οι περισσότερες απαντήσεις που λάβαμε ήταν αρνητικές ως προς τη δυνατότητα ασφαλιστικής κάλυψης είτε του ιδιοκτήτη είτε του ενοικιαστή. Συγκεκριμένα, η Victoria μας απάντησε ότι «δεν διαθέτει κάποιο προϊόν, το οποίο να καλύπτει την ευθύνη του ιδιοκτήτη έναντι του ενοικιαστή ή τον ίδιο τον ενοικιαστή».
Το ίδιο και η Interamerican, διά του κ. Γιώργου Σπαντιδάκη, Δ/ντή Underwriting και Αποζημιώσεων κλάδων Γενικών Ασφαλειών, ο οποίος μας επισήμανε ότι «κατασκευαστικά και σχεδιαστικά ελαττώματα αποπερατωμένων κτηρίων αποτελούν πάγιες εξαιρέσεις στις ασφαλίσεις περιουσίας, οπότε η περίπτωση αυτή δεν είναι ασφαλίσιμη».
Στο ίδιο πνεύμα και η απάντηση που μας εδόθη από την ΑΧΑ Ασφαλιστική: «Δεν υπάρχει κάποιο προϊόν που να καλύπτει την απόκρυψη από τον ιδιοκτήτη για ελάττωμα που του ήταν γνωστό ή για άρνηση να συμπράξει ώστε να γίνουν γρήγορα οι απαιτούμενες ενέργειες για να λειτουργήσει γρήγορα η επιχείρηση». Στην απάντησή της, ωστόσο, αφήνει μια μικρή πιθανότητα ασφαλιστικής κάλυψης, που συνίσταται στο εξής: «Η μόνη περίπτωση που θα μπορούσε να καλυφθεί ήταν εάν το κτήριο (έργο) ήταν ασφαλισμένο κατά την ανέγερσή του και εξαιτίας κάποιας ζημιάς η οποία συνέβη υπάρχει καθυστέρηση στην παράδοση του έργου από τον κατασκευαστή, οπότε σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσε να υπάρξει κάποια αποζημίωση για την απώλεια εσόδων από την καθυστέρηση παράδοσης του έργου, εφόσον ήταν ασφαλισμένος ο κατασκευαστής».
Πιο αναλυτική στην απάντησή της η κα Μαριάννα Σκλαβούνου, Προϊσταμένη τμήματος Τεχνικών Ασφαλίσεων & Αστικής Ευθύνης της Generali Hellas, σχολίασε τα ακόλουθα: «Καθώς δεν έχουμε στα χέρια μας πλήρη εικόνα της δικογραφίας ή/και της αποφάσεως του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με τα ως άνω περιγραφόμενα παρατηρούμε ότι υπάρχει παράβαση συμβατικής υποχρέωσης του μισθωτή και δόλια απόκρυψη ελαττώματος του ακινήτου.
Η κάλυψη της Αστικής Ευθύνης βασίζεται στη συμφωνία της εταιρείας να αποζημιώσει τον ασφαλισμένο για τα χρηματικά ποσά που αυτός νόμιμα καλείται να καταβάλει ως αποζημίωση για:
– Σωματική βλάβη ή υλική ζημιά συμπεριλαμβανομένης της ηθικής βλάβης/ ψυχικής οδύνης, που προέρχονται από καλυπτόμενο συμβάν, συνέβησαν κατά τη διάρκεια ισχύος του Ασφαλιστηρίου και οφείλονται σε πράξεις ή παραλείψεις του Ασφαλισμένου που σχετίζονται άμεσα και αποκλειστικά με τη δραστηριότητά του, όπως αυτή αναγράφεται στον Πίνακα Καλύψεων.
– Δαπάνες για τη δικαστική ή εξώδικη υποστήριξή του, αναλογούντες τόκους, δικαστικές δαπάνες, έξοδα πραγματογνωμόνων που διόρισε η Εταιρεία.
– Τα αναγκαία έξοδα που πραγματοποίησε για την παροχή πρώτων βοηθειών σε “τρίτους” που υπέστησαν σωματικές βλάβες από ενέργειά του που καλύπτεται από το Ασφαλιστήριο.
– Τα αναγκαία έξοδα που πραγματοποίησε με τη συγκατάθεση της Εταιρείας για τη διερεύνηση, εξακρίβωση, απόκρουση απαίτησης ζημιωθέντα τρίτου από καλυπτόμενο συμβάν, συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων διεξαγωγής σχετικής δίκης.
Ως συμβάν ορίζεται κάθε τυχαίο, βίαιο, αιφνίδιο, απρόβλεπτο περιστατικό, που προκλήθηκε ακούσια από πράξεις ή παραλείψεις του Ασφαλισμένου και έχει σαν συνέπεια σωματική βλάβη ή υλική ζημιά τρίτου προσώπου. Εύκολα κάποιος μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι πρακτικά αδύνατη η ασφάλιση αυτού του είδους από πλευράς ενοικιαστή».
Από την Εθνική Ασφαλιστική μας επισημάνθηκε το εξής ενδιαφέρον: ότι η περίπτωση αυτή «εμπίπτει στην περίπτωση «Δεκαετούς Ευθύνης» (ή Decennial Liability), σύμφωνα με την οποία ο κατασκευαστής και/ή ο ιδιοκτήτης ενός ακινήτου (ακόμα και αν δεν είχε κάποια σχέση με την κατασκευή) είναι υπεύθυνος απέναντι στον ενοικιαστή για κατασκευαστικά ελαττώματα ή διάφορα προβλήματα που θα παρουσιάσει το ακίνητο για 10 χρόνια. Οι καλύψεις αυτές, που κυρίως δίνονται στις χώρες τις Κεντρικής Ευρώπης, δεν παρέχονται στην ελληνική ασφαλιστική αφορά».
Ο κ. Γιώργος Ζαφειρίου, Δ/νων Σύμβουλος της Comergon S.A., θεωρεί επίσης ότι η συγκεκριμένη περίπτωση «είναι πάρα πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να καλυφθεί ασφαλιστικά». Μας ανέφερε, ωστόσο, μια πρόταση ασφαλιστικής κάλυψης για τον ενοικιαστή της επαγγελματικής στέγης: «Η μόνη λύση που θα μπορούσε να είχε προταθεί στον ενοικιαστή θα ήταν εκείνη του Pure Financial Loss, που αποζημιώνει για οικονομική ζημιά χωρίς να έχει συμβεί φυσικός κίνδυνος. Αυτή η λύση δεν υπάρχει εξ όσων γνωρίζω στην Ελλάδα και παράλληλα είναι πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτή τέτοια ασφάλιση ακόμη και σε αγορές του εξωτερικού. Προϋπόθεση αποδοχής θα ήταν ο ενοικιαστής να έχει ικανά “μεγάλο” ασφαλιστικό λογαριασμό, ώστε να αισθανθεί η ασφαλιστική εταιρεία την υποχρέωση να δώσει αυτή την κάλυψη, η οποία, εν πάση περιπτώσει, θα ήταν αρκετά ακριβή, με περιορισμένο ασφαλισμένο κεφάλαιο και ικανές απαλλαγές».
Στην περίπτωση αυτή έχουμε, αφενός, τον προμηθευτή ενός ελαττωματικού προϊόντος και, αφετέρου, την ξενοδοχειακή εταιρεία. Οι απαντήσεις που λάβαμε, για τη δυνατότητα ασφαλιστικής κάλυψης, αφορούν είτε το ένα είτε και τα δύο εμπλεκόμενα μέρη, ενώ και η προσέγγιση της περίπτωσης από τους συμμετέχοντες στο ρεπορτάζ παρουσιάζει αξιοσημείωτες διαφορές.
Η Εθνική Ασφαλιστική στην απάντησή της (αναφέρεται και σ’ αυτή την περίπτωση και στην περίπτωση 2 που προηγείται), σημείωσε τα εξής: «Οι περιπτώσεις 2 & 3 αφορούν την ευθύνη προϊόντος, σύμφωνα με την οποία ο κατασκευαστής ενός προϊόντος (αυτοκίνητο και/ή αερόσακος) είναι υπεύθυνος απέναντι στον τελικό καταναλωτή (χρήστη του προϊόντος) για τυχόν ελαττώματα που έχει το προϊόν και τα οποία θα προξενήσουν ζημία στον καταναλωτή. Οι καλύψεις αυτού του είδους, όσον αφορά τα αυτοκίνητα και τα συστατικά τους, παρέχονται από μεγάλα διεθνή συμβόλαια (Global), τα οποία ασφαλίζουν τις αυτοκινητοβιομηχανίες καθώς και τους κατασκευαστές των επί μέρους μερών και συνήθως λόγω του ότι τα συμβόλαια αυτά έχουν πολύ μεγάλα κεφάλαια και αντίστοιχα μεγάλες απαλλαγές αποτελεί αντικείμενο ασφάλισης για τις τοπικές ασφαλιστικές αγορές της κάθε χώρας η ασφάλιση μέρους της απαλλαγής (infill) με τοπικό ασφαλιστήριο συμβόλαιο.
Όσον αφορά τα λοιπά καταναλωτικά προϊόντα, η κάλυψη παρέχεται στη βάση ζημίας του καταναλωτή από ελαττώματα ή ακόμα και ελλιπείς ή λανθασμένες οδηγίες χρήσης, απευθύνεται στον κατασκευαστή ή και στον εισαγωγέα ενός προϊόντος και αποτελεί ένα από τα συνήθη προϊόντα αστικής ευθύνης για την ελληνική ασφαλιστική αγορά. Η Εθνική είναι από τις πρώτες εταιρείες που δραστηριοποιήθηκε σε αυτό το χώρο και έχει διαμορφώσει ένα χαρτοφυλάκιο ικανών κινδύνων ευθύνης προϊόντος».
Στην απάντηση που μας έδωσε η ΑΧΑ Ασφαλιστική μας ανέφερε ότι «θα μπορούσε να καλυφθεί ο προμηθευτής του προϊόντος με το ποσό το οποίο χρειάστηκε να επιστρέψει προς τον αγοραστή της εγκατάστασης και στη συνέχεια ο προμηθευτής (ή η Ασφαλιστική Εταιρεία) μπορεί να στραφεί κατά του κατασκευαστή (όπως στην προηγούμενη περίπτωση)».
Ως προς την ξενοδοχειακή εταιρεία, επισήμανε ότι «δεν υπάρχει κάποιο ασφαλιστικό προϊόν που θα μπορούσε να καλύψει το κόστος της εγκατάστασης ή την απώλεια εισοδήματος που υπέστη το ξενοδοχείο, καθώς δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο εξοπλισμό».
Ο κ. Χρήστος Χασιώτης, Προϊστάμενος Κλάδου Αστικής Ευθύνης και Διαχείρισης Κρίσεων της Chartis, μας ανέφερε ότι «η υποχρέωση του παραγωγού και προμηθευτή προϊόντος να προβεί σε ανάκληση/απόσυρση ελαττωματικού προϊόντος από την αγορά, προκειμένου να προληφθεί ενδεχόμενη σωματική ή περιουσιακή βλάβη του καταναλωτή, θεσπίζεται νομικά και μπορεί να καλυφθεί ασφαλιστικά με το πρόγραμμα Ασφάλισης Ανάκλησης Ελαττωματικών Προϊόντων της Chartis Greece». Αναλυτικότερα, μας επεσήμανε ότι με το πρόγραμμα αυτό «καλύπτονται όλα τα έξοδα ανάκλησης/απόσυρσης αλλά μπορούν να καλυφθούν επιπλέον και έξοδα διαφήμισης/ανάκτησης του μεριδίου αγοράς, τυχόν απώλεια κερδών καθώς και τα έξοδα ειδικών συμβούλων διαχείρισης κρίσεων, οι οποίοι θα συμβάλουν στην αποτελεσματική διαχείριση της ανάκλησης και στη διερεύνηση των αιτίων, και την επακόλουθη βελτίωση της διαδικασίας ποιοτικού ελέγχου του προϊόντος».
Η κα Μαριάννα Σκλαβούνου, Προϊσταμένη τμήματος Τεχνικών Ασφαλίσεων & Αστικής Ευθύνης της Generali Hellas, παρατήρησε ότι γεννώνται τα ακόλουθα ερωτήματα: «Α) Ο εξοπλισμός (προϊόν) ήταν κατάλληλος για χρήση, για να εκπληρώσει τον επιδιωκόμενο/υποσχόμενο σκοπό του και τις ανάγκες για τις οποίες προοριζόταν;
Β) Η ακαταλληλότητά του αυτή οφείλεται σε λάθος ή ελάττωμα μοντέλου, φόρμουλας, σχεδίου, προδιαγραφών, ως και διαφημιστικού υλικού ή εντύπων οδηγιών που παρείχε ο προμηθευτής/κατασκευαστής αυτού σχετικά με τη γενική χρήση των προϊόντων του;
Γ) Η υλική ζημιά συνίσταται ολικά ή μερικά στην αξία του ιδίου του προϊόντος που θεωρήθηκε ελαττωματικό;»,
για να καταλήξει στο ότι «εάν συντρέχουν οι ανωτέρω λόγοι, τότε κανένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο ευθύνης προϊόντος δεν θα μπορούσε να αποζημιώσει τη ζημιά του ξενοδοχείου».
Ο κ. Γιώργος Σπαντιδάκης, Δ/ντής Underwriting και Αποζημιώσεων κλάδων Γενικών Ασφαλειών τηςInteramerican, εξέφρασε την άποψη ότι η περίπτωση αυτή είναι «η λεγόμενη αναστροφή πώλησης και δεν υπάρχει ασφαλιστικό προϊόν που να καλύπτει κάτι τέτοιο, καθώς κατά την αγορά προϊόντων από παραγωγούς ή επίσημους διανομείς, οι καταναλωτές προστατεύονται από την εγγύηση που οφείλει να τα συνοδεύει».
Ο κ. Γιώργος Ζαφειρίου, Δ/νων Σύμβουλος της Comergon, χαρακτήρισε αυτή την περίπτωση «αρκετά ιδιαίτερη», αιτιολογώντας ως εξής την άποψή του: «Ο προμηθευτής του εξοπλισμού δεν θα μπορούσε να αποζημιωθεί από την απλή ασφαλιστική κάλυψη ευθύνης προϊόντος, διότι δεν προέκυψε φυσικό συμβάν που να οδήγησε σε ζημιά. Άρα, θα έπρεπε να αποζημιώσει τον πελάτη του “ιδίοις πόροις”. Η μόνη περίπτωση που θα μπορούσε να αποζημιωθεί θα ήταν αν υπήρχε επέκταση της κάλυψης ευθύνης προϊόντος, ώστε να καλύπτεται και το κόστος αντικατάστασης του ελαττωματικού προϊόντος. Αυτή η επέκταση δίνεται πολύ δύσκολα στην Ελλάδα και πρόσβαση σε αυτή θα είχε μόνο ο ασφαλιζόμενος με ικανά “μεγάλο” ασφαλιστικό λογαριασμό. Το κόστος, δε, της επέκτασης αυτής δεν θα ήταν ασήμαντο».
Περίπτωση 4
Αποζημίωση για αμελή συμπεριφορά οδοντιάτρου
Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε εφετειακή απόφαση, με την οποία επιδικάστηκε υπέρ ασθενούς ποσό 6.000 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη που υπέστη από υπαίτια και αμελή συμπεριφορά χειρουργού οδοντιάτρου.
Πιο …απλή και κλασική, συγκριτικά με την προηγούμενη, η συγκεκριμένη περίπτωση αφορά, ως γνωστόν, την επαγγελματική ευθύνη ιατρού, ασφαλιστική κάλυψη που προσφέρεται από πολλές ασφαλιστικές εταιρείες της αγοράς μας. «Η περίπτωση αυτή αποζημιώνεται εύκολα από την εξαιρετικά διαδεδομένη ασφάλιση Αστικής Ευθύνης Επαγγελματία Ιατρού», σχολίασε χαρακτηριστικά ο κ. Γιώργος Ζαφειρίου, Δ/νων Σύμβουλος της Comergon.
Η ΑΧΑ Ασφαλιστική μας απάντησε ότι γενικότερα για την κάλυψη των γιατρών, συμπεριλαμβανομένων των οδοντιάτρων, υπάρχουν δύο κατηγορίες προϊόντων Αστικής Ευθύνης. Συγκεκριμένα: Το Ασφαλιστήριο Γενικής Αστικής Ευθύνης, «με το οποίο μπορεί να καλυφθεί ο χώρος κατά τη λειτουργία του ιατρείου για ατυχήματα τα οποία θα συμβούν στους επισκέπτες από αμέλεια του ιδιοκτήτη-ιατρού», και η Επαγγελματική Αστική Ευθύνη Ιατρού, «με την οποία καλύπτεται ο ιατρός για ευθύνες που θα προκύψουν κατά την άσκηση της εργασίας του. Οι ευθύνες που καλύπτονται είναι: Σωματικές Βλάβες, Υλικές Ζημιές, Ηθική Βλάβη και Ψυχική Οδύνη». Αναφορικά με το κεφάλαιο κάλυψης της Επαγγελματικής Αστικής Ευθύνης μας επισημάνθηκε από την Εταιρεία ότι «υπάρχει ένα μεγάλο εύρος επιλογών, ανάλογα με τις ανάγκες του ιατρού, οι οποίες ξεκινούν από €30.000 κατά γεγονός και €90.000 ανά έτος και φθάνουν έως και το € 1.000.000».
Η κα Μαριάννα Σκλαβούνου, Προϊσταμένη τμήματος Τεχνικών Ασφαλίσεων & Αστικής Ευθύνης της Generali Hellas, έκανε λόγο για κλασική περίπτωση ασφάλισης επαγγελματικής ευθύνης ιατρού ή/και οδοντιάτρου, «καθώς η ασφαλιστική εταιρεία υποχρεούται να καταβάλει στον ασφαλισμένο τα ποσά τα οποία αυτός καθίσταται υπόχρεος, ως αστικώς υπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο, να καταβάλει ως αποζημίωση σε τρίτο για οποιαδήποτε γραπτή απαίτηση τρίτου ως νόμιμη αποζημίωση για σωματική βλάβη, θάνατο ή/και υλική ζημιά, συμπεριλαμβανομένης της ηθικής βλάβης/ψυχικής οδύνης, που προέρχονται από καλυπτόμενο συμβάν, συνέβησαν κατά τη διάρκεια ισχύος του Ασφαλιστηρίου και οφείλονται σε πράξεις ή παραλείψεις του Ασφαλισμένου που σχετίζονται άμεσα και αποκλειστικά με άσκηση της επαγγελματικής του δραστηριότητας, όπως αυτή ορίζεται από την ειδικότητά του».
Ταυτόσημη και η τοποθέτηση του κ. Γιώργου Σπαντιδάκη, Δ/ντή Underwriting και Αποζημιώσεων κλάδων Γενικών Ασφαλειών της Interamerican, ο οποίος μας ανέφερε ότι «υπάρχουν ασφαλιστικά προϊόντα (επαγγελματική αστική ευθύνη ιατρών) όχι μόνο για οδοντιάτρους αλλά για όλες τις ιατρικές ειδικότητες, με τα οποία καλύπτεται η αστική τους ευθύνη για σωματικές βλάβες ή θάνατο που από λάθος ή παράλειψη θα προκαλέσουν στον ασθενή τους κατά την εκτέλεση των ιατρικών τους καθηκόντων. Στην κάλυψη συμπεριλαμβάνονται, εκτός από τις δαπάνες που υποβλήθηκε ο παθών για την αποκατάσταση της βλάβης που του προκάλεσε υπαίτια ο ιατρός, και η τυχόν ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη που θα επιδικαστεί». Αναφορικά με τα ασφαλιζόμενα κεφάλαια, ο κ. Σπαντιδάκης σημείωσε ότι κυμαίνονται από €100.000 έως €1.000.000, «ενώ υπάρχουν επιλογές για τον ιατρό είτε με απαλλαγή σε κάθε ζημιά ή να μην έχει καμία απαλλαγή».
Η Victoria μας ανέφερε ότι έχει σχεδιάσει προτιμολογημένα προγράμματα ασφάλισης, «για να προστατεύσει τους ιατρούς και να τους δώσει τη δυνατότητα να αφοσιωθούν στο λειτούργημά τους χωρίς άγχος». Πιο αναλυτικά, σημειώνει τα ακόλουθα στην απάντησή της: «Το εξειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό της εταιρείας μας, αξιοποιώντας την τεχνογνωσία και εμπειρία της μητρικής μας εταιρείας ERGO, δημιούργησε προγράμματα που καλύπτουν την επαγγελματική ευθύνη ιατρών για σωματικές βλάβες που τυχόν προξενήσουν σε τρίτους από υπαιτιότητά τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, αποκλειστικά και μόνο στα πλαίσια της ειδικότητάς τους ή από την παροχή πρώτων βοηθειών σε καταστάσεις ανάγκης πέραν της ειδικότητάς τους».
Τα συγκεκριμένα προγράμματα της Victoria, όπως μας αναφέρθηκε, «καλύπτουν ένα φάσμα ασφαλιζόμενων κεφαλαίων από €100.000 μέχρι €400.000 κατά περίπτωση, χωρίς απαλλαγή, και δίνουν τη δυνατότητα στους ασφαλισμένους ιατρούς να αποτρέψουν τις οικονομικές συνέπειες ενός ιατρικού σφάλματος». Τέλος, σημειώνεται ότι με τα προγράμματα αυτά της Victoria μπορούν να ασφαλιστούν γιατροί όλων των ειδικοτήτων, εκτός από κτηνιάτρους, φυσιοθεραπευτές, αισθητικούς, ειδικευόμενους και αγροτικούς ιατρούς, διαιτολόγους, πλαστικούς χειρουργούς, ακτινοθεραπευτές και ραδιολόγους.
«Η περίπτωση 4 (αμέλεια οδοντιάτρου) αφορά την επαγγελματική ευθύνη ιατρών (Medical Malpractice)», σημείωσε η Εθνική Ασφαλιστική στην απάντησή της, «σύμφωνα με την οποία ο ιατρός είναι υπεύθυνος απέναντι στον ασθενή για λάθος θεραπεία, ελλιπή ή εσφαλμένη διάγνωση, λάθη κατά την άσκηση των ιατρικών πράξεων». Η εν λόγω κάλυψη, όπως επισημαίνεται σχετικά από την Εταιρεία, «αποτελεί ένα από τα συνήθη προϊόντα αστικής ευθύνης για την ελληνική ασφαλιστική αγορά, με την Εθνική να έχει μεγάλο μερίδιο στις ασφαλίσεις του Medical Malpractice και παράλληλα να διαμορφώνει τις τάσεις για τις καλύψεις αυτού του είδους στην ελληνική ασφαλιστική αγορά».
Δείτε εδώ το β μέρος του ρεπορτάζ, που αφορά στην εκπαίδευση που παρέχουν οι ασφαλιστικές εταιρείες, στους διαμεσολαβούντες που επιθυμούν να παρέχουν στους πελάτες τους αυτά τα προϊόντα.
