της Δήμητρας Καζάντζα
Στο διάστημα αυτό η αγορά, η πολιτεία και η κοινωνία μέτρησαν απουσίες και παρουσίες, φωνές (άλλες βοώσες εν τη ερήμω, κι άλλες που δυστυχώς δεν είχαν τίποτα ουσιαστικό να πουν) αλλά και εκκωφαντικά ηχηρές σιωπές, δυνάμεις αλλά και αδυναμίες –κυρίως αυτές–, που έχουν κρατήσει το θέμα της Ασπίς με τους 1 εκατ. ασφαλισμένους και τους 3.000 διαμεσολαβητές, υπαλλήλους και συνεργάτες ομήρους ενός άνευ προηγουμένου τέλματος, ενός τέλματος που κανείς δεν συνειδητοποιεί στο βαθμό που θα έπρεπε, ότι έχει ευρύτερες επιπτώσεις και στο σύνολο της ασφαλιστικής αγοράς και στην κοινωνία μας ευρύτερα.
Στα πλαίσια αυτά, η «Α.Α.» φιλοξενεί στο παρόν τεύχος την αποκλειστική δήλωση του πρώην Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, κ. Γιάννη Παπαθανασίου, ο οποίος είχε λόγω της θέσης του και την πολιτική ευθύνη για την απόφαση της ανάκλησης της Εταιρείας, αλλά και τις τοποθετήσεις της κας Κατερίνας Καρύγγιανη και κας Μαρίας Κιουρτσίδου, οι οποίες, η μεν πρώτη ως Αρχισυνάκτρια της περιοδικής έκδοσης «Ασπίδα» του Ομίλου και η δεύτερη ως συνεργαζόμενη Ασφαλιστική Πράκτορας και παλιότερα ως ασφαλίστρια της εταιρείας, βιώνουν τις συνέπειες της ανάκλησης και την …ακινησία η οποία την ακολούθησε. Και οι τρεις τοποθετήσεις πιστεύουμε ότι θα οδηγήσουν τους αναγνώστες σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα και διαπιστώσεις.
Εξίσου ενδιαφέρουσες θεωρούμε ότι θα είναι και οι διαπιστώσεις που θα προκύψουν από τις απαντήσεις που μας έδωσαν ή δεν μας έδωσαν οι μέχρι πρότινος Δ/ντές Πωλήσεων της Ασπίδας, στους οποίους απευθυνθήκαμε για να τοποθετηθούν σχετικά με το ζήτημα.
«Ακυρώνεται μια μεγάλη προσπάθεια εξυγίανσης»
Αποκλειστική δήλωση του πρώην Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, κ. Γιάννη Παπαθανασίου
«Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο ρυθμίζει συγκεκριμένες διαδικασίες και χρονοδιαγράμματα για την αποκατάσταση των ασφαλισμένων και των εργαζόμενων σε ασφαλιστικές εταιρείες που τίθενται σε εκκαθάριση. Παρ’ όλα αυτά, σήμερα εκατοντάδες εργαζόμενοι και χιλιάδες ασφαλισμένοι της ΑΣΠΙΣ βρίσκονται σε εκκρεμότητα, γιατί η κυβέρνηση δεν μπορεί ή δεν θέλει να εφαρμόσει το νόμο. Δεν μπορεί, σχεδόν δύο μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων του, να δηλώνει ο κ. Παπακωνσταντίνου ότι δεν υπάρχει καν χρονοδιάγραμμα για την τοποθέτηση του επόπτη. Με τον τρόπο αυτό, δεν πλήττονται μόνο τα δικαιώματα των άμεσα ενδιαφερόμενων, αλλά και συνολικά η αξιοπιστία της αγοράς. Ακυρώνεται στην πράξη μια μεγάλη προσπάθεια εξυγίανσης, που τα τελευταία χρόνια είχε φέρει σημαντικά αποτελέσματα».
Συνένοχοι ή θύματα; Είμαστε και είναι!
Της Δήμητρας Καζάντζα
Πού βρίσκει η επόμενη μέρα τους Δ/ντές Πωλήσεων της Ασπίς; Ήταν ένα ερώτημα που μας απασχόλησε, πολύ περισσότερο αφού τόσο στη συγκέντρωση των διαμεσολαβητών της Ασπίς, στις 29/10, θίχτηκε η απουσία αυτών που σε όλες τις εταιρείες θεωρούνται οι πιο κοντινοί στο δίκτυο άνθρωποι αλλά και γιατί πολλοί ασφαλιστές σε συζητήσεις που είχαμε μαζί τους όλο αυτό το διάστημα, έχουν εκφράσει παράπονα για τη στάση τους τόσο πριν όσο και μετά την ανάκληση.
Τους επιρρίπτουν ευθύνες οι ασφαλιστές για το γεγονός ότι, ενώ τα προβλήματα διογκώνονταν, αυτοί τους διαβεβαίωναν μέχρι και την τελευταία στιγμή ότι τα πράγματα θα πάνε καλά, αλλά και γιατί δεν στάθηκαν, ως όφειλαν και όπως έκαναν στις καλές εποχές, δίπλα τους, ενώ σε πολλές περιπτώσεις, όπως λένε πολλοί, θέλησαν και να εκμεταλλευτούν την αδυναμία τους.
Ρωτούν οι διαμεσολαβητές τι να απαντήσουν στα αμείλικτα ερωτήματα των πελατών τους, στις απειλές για μηνύσεις που πολλοί δέχτηκαν, στις οικογένειές τους που από τη μια στιγμή στην άλλη έχουν βρεθεί σε δεινή θέση, μια και η πλειοψηφία τους δεν έχασε μόνο τη δουλειά τους, αλλά βρέθηκαν και να έχουν επενδύσει προσωπικά στην Ασπίδα. ρωτούν, επίσης, πώς να αντιδράσουν στην αγορά που τους κοιτά με μισό μάτι ή έχει επιδοθεί σε ένα χωρίς προηγούμενο, όπως καταγγέλλουν, σκύλεμα των χαρτοφυλακίων και των πελατών τους, και ρωτούν για όλα αυτά αυτούς που μέχρι πρότινος τους έθεταν τους στόχους και τους στήριζαν για να τους πετύχουν.
Έχουν, άραγε, οι Δ/ντές Πωλήσεων της Ασπίδας να δώσουν απαντήσεις σε όλα αυτά και πόσο ικανοποιητικές είναι;
Εμείς προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τους κ.κ. Ανέστη Γιαννούση, Χρ. Ζαχαράτο, Γ. Κυριακάκη, Κ. Λουλουδάκη, Πρ. Μιχαηλούδη και Ν. Παπανδρέου, έχοντας κατά νου τα ακόλουθα ζητήματα:
– Εάν έχουν ξεκινήσει συνεργασία με κάποια άλλη εταιρεία και ποια. Αν η συνεργασία αυτή αφορά μόνο τους ίδιους ή και ασφαλιστές που είχαν υπ’ ευθύνη τους.
– Αν η νέα συνεργασία είναι σε επίπεδο αποκλειστικού συνεργάτη της εταιρείας ή και εξυπηρέτησης του χαρτοφυλακίου τους.
– Το χαρτοφυλάκιο αυτό τι αφορά ως επί το πλείστον.
– Αν πέτυχαν να διατηρηθούν οι όροι των συμβολαίων των πελατών τους και σε ποιο βαθμό.
– Τι γίνεται με τους ασφαλισμένους πελάτες τους που τα συμβόλαιά τους δεν είναι εύκολο να μεταφερθούν, π.χ. είναι στη λήξη τους.
Και, τέλος,
– Ποιον ή ποιους θεωρούν υπαίτιο για το κλείσιμο της Ασπίδας.
Κ. Λουλουδάκης: Από δω και πέρα, ορίζω εγώ ο ίδιος την πορεία μου
Ο κ. Κ. Λουλουδάκης, Δ/ντής Πωλήσεων της Ασπίς Ζημιών μέχρι πρότινος, υπεύθυνος για το πρακτορειακό δίκτυο, και πιθανώς γι’ αυτό ο λιγότερο θιγόμενος, είναι και ο μόνος …που φαίνεται όλο αυτό το διάστημα. συμμετείχε στη συγκέντρωση των διαμεσολαβητών στο Caravel αλλά και στο συλλαλητήριο που διοργανώθηκε στις 11 Νοεμβρίου, μπροστά στο υπουργείο Οικονομικών, ενώ ανταποκρίθηκε άμεσα στο αίτημά μας για μια συνομιλία. Τον συναντήσαμε στο Πρακτορείο Παλμός που διατηρεί η γυναίκα του επί της Λεωφ. Κηφισίας. Εκεί θα συνεχίσει να εργάζεται, όπως μας είπε, ως Πράκτορας πλέον αλλά και ως μεσίτης, αφού ετοιμάζει μια νέα εταιρεία μαζί με τους γιους του.
«Επιλογή μου από δω και πέρα, είναι να ορίζω εγώ ο ίδιος την πορεία μου, συμπορευόμενος με ανθρώπους με τους οποίους μπορώ να συνεννοηθώ, και που υπάρχει μεταξύ μας αλληλοσεβασμός, καλή και ξεκάθαρη συμπεριφορά, χωρίς εξαρτήσεις ή τουλάχιστον ελάχιστες εξαρτήσεις», σημειώνει.
Στα πλαίσια αυτά, έκρινε και πρότεινε στους πράκτορες και τους υπόλοιπους συνεργάτες «να μεταφέρουμε τους κινδύνους των πελατών μας σε μεγάλες εταιρείες», θεωρώντας ότι δεν θα έχει δυσάρεστες εκπλήξεις στο μέλλον και επειδή οι προσφορές και οι προτάσεις συνεργασίας των μικρομεσαίων εταιρειών ήταν, κατά τη γνώμη του, πολύ ανησυχητικές. «Είναι όλα πολύ καλά για να είναι αληθινά», μας λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει ότι οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και σίγουρα όχι υπέρ των μικρών και μικρομεσαίων εταιρειών.
Κάποιοι συμφώνησαν με την πρότασή του, κάποιοι άλλοι όχι. «Επιλογή τους. γι’ αυτό αν θέλετε σκορπίσαμε», μας λέει χαρακτηριστικά. Σήμερα ο ίδιος έχει ξεκινήσει συνεργασία με τις ξένες εταιρείες ΑΧΑ, Groupama, Interamerican, και από τις ελληνικές με την Αγροτική, την Εθνική –για την οποία επισημαίνει πως «απ’ ό,τι γνωρίζουμε έχει κι αυτή ελλείμματα και ζημιές, όμως είναι μεγάλη εταιρεία, ό,τι και να γίνει ή θα την εξυγιάνουν και θα παραμείνει κρατική ή θα προσπαθήσουν να την ξαναπουλήσουν. πρέπει να γυρίσει ανάποδα ο κόσμος για να κλείσει»– και τέλος με την Eurolife, για την οποία εκτιμά ότι, είτε υπό την αιγίδα της Eurobank είτε χωρίς αυτή, έχει μεγάλες δυνατότητες και θα έχει καλή εξέλιξη.
Ο κ. Λουλουδάκης μας διευκρινίζει ότι η μεταφορά συμβολαίων στην οποία έχει προχωρήσει αφορά μόνο ασφαλιστήρια του κλάδου ζημιών (πυρασφαλιστήρια, αυτοκινήτου, κ.λπ.) και τα συμβόλαια είναι εξάμηνα, με μία καλή έκπτωση για τον πελάτη.
Για τα συμβόλαια ζωής εκτιμά, αλλά δεν μπορεί να το πει και με βεβαιότητα, αφού δεν έχει στατιστικά στοιχεία στη διάθεσή του, ότι «ένα μέρος τους, ίσως τα μισά ή λίγα περισσότερα, μεταφέρονται από πολλούς συναδέλφους agency, επιθεωρητές ή μεμονωμένους ασφαλιστές σε άλλες εταιρείες με τον όρο της συνέχειας, δηλαδή ή υπάρχει ένα τέτοιο προϊόν ή η καινούργια εταιρεία υπόσχεται να φτιάξει κάτι αντίστοιχο». Βέβαια, όπως μας εξηγεί, το αντίστοιχο είναι σχετικό, αφού οι εταιρείες πλέον δεν προσφέρουν προϊόντα που καλύπτουν 100% τον τοκετό, και υπάρχουν πολλά τέτοια συμβόλαια της Ασπίδας, και βεβαίως δύσκολα θα καλύψουν πελάτη που έχει κάποια σοβαρή προϋπάρχουσα ασθένεια ή είναι υπερήλικας.
«Λεπτομέρειες, όμως, των όρων των συμβολαίων δεν γνωρίζω, γιατί δεν ενεπλάκην προσωπικά σ’ αυτή τη διαδικασία», προσθέτει και επισημαίνει ότι εκείνο που έλεγε και λέει σε όλους, είναι ότι «τα συμβόλαια ζωής παραμένουν εκεί που είναι και περιμένουμε να εξυπηρετηθούν από τον Επόπτη».
Παρ’ όλη την εμπλοκή που υπάρχει με την παραίτηση του κ. Γριβογιάννη, είναι αισιόδοξος ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα οι διαδικασίες θα αρχίσουν να κινούνται. «Δεν ξέρω τι έλλειμμα θα προκύψει αλλά θα αρχίσουν να πληρώνουν τις παλιές σωρευτικές υποχρεώσεις που υπάρχουν και οι καινούργιες περιπτώσεις, π.χ. ενός νοσοκομειακού, θα αρχίσουν επίσης να εξυπηρετούνται», μας λέει. Εξίσου αισιόδοξος είναι και με τις πληρωμές των ασφαλίστρων που εκκρεμούν, και τα οποία οι ασφαλισμένοι δεν ξέρουν αν και πού πρέπει να τα πληρώσουν, για να μη θεωρηθεί το συμβόλαιό τους άκυρο. «Σύντομα θα ξέρουμε», μας λέει, ενώ αναφέρεται και στις προσπάθειες των διαμεσολαβητών της Ασπίδας να πιέσουν το Υπουργείο να επισπεύσει τις διαδικασίες.
Ζητήσαμε από τον κ. Λουλουδάκη να μας σχολιάσει την απουσία των άλλων Δ/ντών Πωλήσεων από τις προσπάθειες αυτές. «Δεν είμαι στην καρδιά και στο μυαλό κανενός, αλλά επειδή μιλάω με συναδέλφους και έχω γνώση των επαφών και των κινήσεων που έχουν κάνει μπορώ να ερμηνεύσω κάποια πράγματα. Αλλά, κακά τα ψέματα, οι άνθρωποι διαφέρουμε σ’ αυτό. ίδιο το γεγονός για όλους μας, η διαφορά είναι πώς ο καθένας αντιδρά και πώς τοποθετείται, τι κάνει για τη συγκεκριμένη κατάσταση, η οποία είναι πάρα πολύ δύσκολη, και η θέση των Δ/ντών Πωλήσεων είναι εξίσου δύσκολη με εκείνη των απλών ασφαλιστών, ίσως μάλιστα ακόμα πιο δύσκολη, αφού καλούνται να λογοδοτήσουν σε όλους εκείνους που τόσα χρόνια καθοδηγούσαν. Από αυτή την άποψη εγώ ως υπεύθυνος του πρακτορειακού δικτύου είχα πολύ λιγότερα προβλήματα», παραδέχεται.
Σχετικά με το αν ήξεραν κάτι παραπάνω και γιατί δεν προφύλαξαν ή δεν προειδοποίησαν τους ασφαλιστές τους τονίζει ότι «μέχρι την τελευταία στιγμή δεν θέλαμε να το πιστέψουμε. Αν αυτή η ανοχή είναι συνενοχή, τότε ναι είμαστε ένοχοι, όμως όταν το καράβι βουλιάζει δεν μπορείς να το εγκαταλείπεις σαν ποντικός. πρέπει να μένεις και να πολεμάς».
Και μιας περί ευθύνης ο λόγος, ο κ. Λουλουδάκης θεωρεί βεβαίως ότι υπήρχαν επιχειρηματικές ευθύνες, οι οποίες ξεκινούν από την κορυφή, επιμερίζονται, όμως, αναλογικά και προς τα κάτω, και λάθος επιλογές, οι οποίες σε συνδυασμό με τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες λειτούργησαν αθροιστικά αρνητικά.
«Θεωρώ ότι έτυχαν πολλά, επισημαίνει. Πέρα από τις καθυστερήσεις πληρωμών, που ήταν ένα φαινόμενο των τελευταίων μηνών, η εταιρεία πλήρωσε και πλήρωσε πολλά. Μόνο 35 εκατ. στοίχισαν οι εξαγορές των ταμείων της Αγροτικής Τράπεζας και της Ολυμπιακής το 2008, που ήρθαν να προστεθούν στις εξαγορές του Ασπίς Bond (65 δις δρχ.) που είχαν γίνει με την πτώση του Χρηματιστηρίου το ’99-2000. Παράλληλα, είχε ξεκινήσει και συνεχίστηκε μέχρι σήμερα η απαξίωση των επενδύσεων στο Χρηματιστήριο, με μείωση των μετοχών και των χρεογράφων. Όλα αυτά έφεραν μία οικονομική δυστοκία στη ρευστότητα της εταιρείας». Από κει και πέρα, εντοπίζει το πρόβλημα κυρίως στην έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών όλα αυτά τα χρόνια και στην ύπαρξη ενός περιβάλλοντος που ευνοούσε ακόμα και την παρανομία, για να επιτευχθεί η ανάπτυξη, επιρρίπτοντας ευθύνες στο κράτος για τη σημερινή κατάληξη.
«Η Πολιτεία πρέπει να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικός είναι ο θεσμός της Ιδιωτικής Ασφάλισης και να βοηθήσει να επανακτηθεί το κύρος και η αξιοπιστία του, κινώντας τις διαδικασίες», τονίζει, επισημαίνοντας παράλληλα και τον αδύναμο ρόλο της ΕΑΕΕ προς την κατεύθυνση αυτή: «Δεν λειτούργησε ποτέ ως συλλογικό όργανο, σύμφωνα με το ειδικό βάρος που επέβαλε η αποστολή της. Έχει κάνει πράγματα, αλλά μόνο ό,τι δεν θίγει προσωπικά και εταιρικά συμφέροντα των συμμετεχόντων».
Ανέστης Γιαννούσης: Κρατάμε τους τόνους χαμηλά και περιμένουμε
Τον κ. Ανέστη Γιαννούση τον συναντήσαμε στα γραφεία της Εθνικής Ασφαλιστικής, στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, στην Ηλιούπολη.
Δεν ήταν πολύ πρόθυμος να μιλήσει ούτε για το τι έφταιξε στην Ασπίδα και είχε την κατάληξη που είχε ούτε για τη συνεργασία του με την Εθνική Ασφαλιστική, ενώ θεωρεί ότι η παρουσία του στη συγκέντρωση των διαμεσολαβητών στο Caravel δεν θα είχε νόημα –άλλωστε, όπως μας επεσήμανε, δεν τον κάλεσε κανένας, το έμαθε εκ των υστέρων από συνεργάτες του ασφαλιστές που παραβρέθηκαν.
Θεωρεί, πάντως, ότι σ’ αυτή τη φάση οι τόνοι πρέπει να κρατηθούν χαμηλά. «Είμαστε όλοι σε αναμονή των εξελίξεων», μας είπε χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι θα είναι σε θέση να τοποθετηθεί λεπτομερώς αργότερα, όταν θα έχει εκπνεύσει και το χρονικό περιθώριο που δίνει ο νόμος για οριστική ανάκληση –φρούδες ελπίδες ενός ανθρώπου που έχει συνδέσει τη ζωή του και την επαγγελματική του πορεία πάνω από 30 χρόνια με την Ασπίδα;
Όπως και να έχει ο κ. Γιαννούσης θεωρεί ότι «δίκτυο που να δουλεύει όπως δούλευε το δίκτυο της Ασπίς δεν υπάρχει στην αγορά. Κι απ’ αυτή την άποψη είναι πολύ κρίμα που έκλεισε η εταιρεία», τα προϊόντα της οποίας, όπως επισημαίνει, δούλεψαν καλά και έδωσαν τα λεφτά που υπόσχονταν στους πελάτες. «Το πρόβλημα ξεκίνησε μόλις τα 2 τελευταία χρόνια, οπότε και υπήρχε αδυναμία να πληρωθούν», τονίζει και προσθέτει όσον αφορά τις ευθύνες: «Εμείς οι ασφαλιστές απλά πουλάμε, μας δίνουν ένα προϊόν και αυτό προωθούμε. Είναι ευθύνη του κράτους να δει αν αυτό το προϊόν είναι σύμφωνο με το νόμο. Επίσης, δεν έχουμε τη δυνατότητα να ελέγχουμε αν μια εταιρεία πάει καλά, αν τα αποθεματικά της είναι επαρκή, αυτά τα γνωρίζουν οι αναλογιστές της και ο ελεγκτικός μηχανισμός».
Για το τι θα γίνει από δω και πέρα, θεωρεί ότι η λύση βρίσκεται στα χέρια της πολιτείας, ότι αυτή πρέπει να κινήσει τις όποιες διαδικασίες χρειάζονται. «Αν δεν αρχίσει ο επόπτης να δουλεύει, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το να περιμένουμε», τονίζει, κι αυτό ακριβώς, όπως υποστηρίζει, κάνει με τα ζωικά και νοσοκομειακά συμβόλαια των πελατών του. Αντίθετα, τα ασφαλιστήρια αυτοκινήτου κι ό,τι έχει να κάνει με τον κλάδο ζημιών τα μεταφέρει ήδη στην Εθνική.
Σχετικά με αυτή τη συνεργασία και τις φήμες που θέλουν να δημιουργείται ειδική βαθμίδα για το πρόσωπό του στην Εθνική δεν θέλησε να κάνει κανένα σχόλιο. Περιορίστηκε να μας πει ότι τον φιλοξενούν στο χώρο που μας υποδέχτηκε –στον ημιώροφο του κτηρίου–, μαζί με 110 ασφαλιστές, που τον ακολούθησαν (οι οποίοι όπως διαπιστώσαμε δεν είχαν ούτε υπολογιστή να δουλέψουν). δεν έχει υπογραφεί οριστική σύμβαση ακόμα, και δεν γνωρίζει την ακριβή μορφή που θα έχει η συνεργασία του ούτε τη θέση που θα καταλάβει.
Τον ρωτήσαμε γιατί επέλεξε τη συγκεκριμένη εταιρεία.
«Όταν βρίσκεσαι στο δεύτερο μεγαλύτερο ασφαλιστικό όμιλο έχεις δύο επιλογές: ή να ξεκινήσεις συνεργασία με τον πρώτο ή να πας σπίτι σου», μας είπε χαρακτηριστικά, για να προσθέσει ότι το γεγονός ότι η εταιρεία έχει πίσω της την τράπεζα είναι ένα πρόσθετο πλεονέκτημα, σε μια εποχή που στο σύνολό τους οι ασφαλιστικές εταιρείες μετρούν ζημίες.
Ακριβώς αυτό το δύσκολο οικονομικό περιβάλλον είναι που τον κάνει να πιστεύει ότι η συρρίκνωση της αγοράς είναι αναπόφευκτη, ενώ θεωρεί ότι «μόνο αν γίνεται σωστά η εποπτεία, και τα τελευταία χρόνια γίνεται, τότε και η αγορά θα λειτουργεί σωστά».
Σε αναμονή…
Στην πλειοψηφία τους οι Δ/ντές Πωλήσεων της Ασπίδας φάνηκαν μάλλον απρόθυμοι να μιλήσουν.
Ο κ. Πρ. Μιχαηλούδης, τον οποίο αναζητήσαμε στη Θεσσαλονίκη, μας έκλεισε τηλεφωνικό ραντεβού για το απόγευμα της 10ης Νοεμβρίου. Όταν τον καλέσαμε μας είπε ότι βρισκόταν σε συνάντηση. Του ζητήσαμε μόνο να μας επιβεβαιώσει τις φήμες που τον ήθελαν να συζητά ενδεχόμενη συνεργασία με την Εθνική Ασφαλιστική –οι πληροφορίες μας έλεγαν ότι βρισκόταν σε εξέλιξη συνάντηση με το Δ/ντή Πωλήσεων και έναν Επιθεωρητή της Εταιρείας. τις διέψευσε κατηγορηματικά: «Καμία σχέση» (sic). Ανανεώσαμε, παρ’ όλα αυτά, το ραντεβού μας για τις 8:00 το επόμενο πρωί, ένα ραντεβού που δεν έγινε ποτέ, αφού τα επανειλημμένα τηλεφωνήματά μας το πρωινό της 11ης Νοεμβρίου στον κ. Μιχαηλούδη έμειναν αναπάντητα!
Οι κ.κ. Γ. Κυριακάκης και Ν. Παπανδρέου βρίσκονται από 30/10 στην Ευρωπαϊκή Πίστη ως «επικεφαλής ενός εκτεταμένου δικτύου έμπειρων στελεχών πωλήσεων», όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση της Εταιρείας με ημερομηνία 1/11/2009. Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται ότι απορροφήθηκαν επίσης «400 και πλέον εργαζόμενοι στο χώρο των πωλήσεων και σε προσωπικό υποστήριξης». Εκεί τους αναζητήσαμε αλλά ο μεν πρώτος δεν ανταποκρίθηκε στο τηλεφώνημά μας, ενώ ο δεύτερος μας ζήτησε να μεταφέρουμε τη συνομιλία μας μία εβδομάδα μετά, γιατί δεν είχε χρόνο. Ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλο επετεύχθη τελικά κάποια συνάντηση και συνομιλία.
Ο κ. Χρ. Ζαχαράτος, στην πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί του, μας είπε ότι συζητά με 3 εταιρείες, αλλά δεν ήταν σε θέση, εφόσον οι συνομιλίες βρίσκονταν σε εξέλιξη, να πει περισσότερα, ενώ για τα υπόλοιπα θέματα έδειξε απρόθυμος να τοποθετηθεί. Παρόλα αυτά, μας ζήτησε ένα περιθώριο μίας βδομάδας, ώστε να έχουν οριστικοποιηθεί τα πράγματα, για να ξαναμιλήσουμε. Το κάναμε, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Οι απουσίες περισσεύουν έτσι κι αλλιώς
Οι απουσίες που μετράνε όσοι από τους διαμεσολαβητές της Ασπίδας αποφάσισαν να εκτεθούν και να αναζητήσουν με πιο δυναμικό τρόπο λύσεις στα σοβαρότατα ζητήματα που έχουν ανακύψει μετά την ανάκληση άδειας της Ασπίς Πρόνοια, δυστυχώς δεν είναι μόνο των Δ/ντών Πωλήσεων.
Στη συγκέντρωση που πραγματοποίησαν στις 29/10/2009 είχαν προσκληθεί η πολιτική ηγεσία, η ΕΑΕΕ, και οι φορείς των διαμεσολαβητών –οι μόνοι που παραβρέθηκαν.
Ο Υπουργός Οικονομίας, κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, δεν προσήλθε και αρκέστηκε στο να ζητήσει να τον ενημερώσουν μέσω υπομνήματος για το όλο ζήτημα, δίνοντας την υπόσχεση να εξετάσει το θέμα. Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, σχεδόν ένας μήνας μετά, μάλλον εξακολουθεί να το …εξετάζει και μαζί μ’ αυτό και την κατάργηση, όπως ακούγεται, των φοροαπαλλαγών που ίσχυαν μέχρι σήμερα για τα ασφάλιστρα Ζωής, τα οποία παρεμπιπτόντως είναι μόνο μέχρι 1.500 ευρώ και δεν συνιστούν καμιά φοβερή φοροαπαλλαγή!
Απούσα και η ΕΑΕΕ, η οποία αρκέστηκε να στείλει επιστολή στη συγκέντρωση, στην οποία ανάφερε μεταξύ άλλων ότι «τα προβλήματα που δημιουργούνται (…) χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής. Η αντιμετώπισή τους εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις συγκεκριμένες επιλογές και ενέργειες της πολιτείας. (…) Οι πλείστες των ερωτήσεων τις οποίες έχετε θέσει με την από 19.10.2009 επιστολή σας θα απαντηθούν μόνον μετά την εξαγγελία εκ μέρους του αρμόδιου νέου Υπουργού Οικονομικών των μέτρων των αναγκαίων για την εφαρμογή της προαναφερθείσας νέας νομοθετικής ρύθμισης.
Εν αναμονή αυτών των μέτρων ουδείς αισθάνεται ικανός να τοποθετηθεί επί των θεμάτων που θίγετε και ως εκ τούτου δε θεωρούμε ότι η συμμετοχή εκπροσώπου της ΕΑΕΕ σε αυτή τη φάση σε συγκέντρωση των διαμεσολαβούντων προσώπων θα μπορούσε να συμβάλει εποικοδομητικά».
Και επειδή, μάλλον «ουδείς αισθάνεται ικανός» δεν είχε και κανένα αποτέλεσμα η συνάντηση της ΕΑΕΕ, μια βδομάδα αργότερα, με τον Υφυπουργό κ. Φ. Σαχινίδη, ο οποίος απ’ ό,τι φαίνεται θα είναι υπεύθυνος για τον κλάδο.
Απόντες, όμως, ήταν και η πλειοψηφία των διαμεσολαβητών –σε σύνολο 3.000 εμπλεκομένων με την Ασπίδα ανθρώπων (ασφαλιστές, συνεργάτες, υπάλληλοι) στη συγκέντρωση στο Caravel συμμετείχαν μόλις 300 άτομα.
Ακόμα πιο θλιβερή ήταν η εικόνα που παρουσίαζε το συλλαλητήριο που διοργάνωσε η Επιτροπή Αγώνα των Διαμεσολαβητών της Ασπίδας σε συνεργασία με τον ΠΣΑΣ, την ΠΟΑΠ, τον ΣΕΜΑ και τον ΠΣΣΑΣ στο Σύνταγμα την Ημέρα της Ιδιωτικής Ασφάλισης. Ενώ θα περίμενε κανείς ότι, και λόγω της ημέρας και λόγω των σοβαρών προβλημάτων που έχουν προκύψει, η συμμετοχή θα ήταν αθρόα, τελικά στο Σύνταγμα βρέθηκαν γύρω στα 150 άτομα. κάποιοι πελάτες, οι οποίοι όπως έλεγαν το πληροφορήθηκαν από πρωινή εκπομπή στο ραδιόφωνο κι όχι από τους ασφαλιστές τους, ασφαλιστές της Ασπίδας κι αυτοί όχι όλοι –ήρθαν από την επαρχία και έλειπαν αρκετοί Αθηναίοι– και από τις άλλες εταιρείες, ούτε λόγος, μόνο τα μέλη των Δ.Σ. των συνδικαλιστικών φορέων.
Συμπέρασμα, όλοι τα περιμένουν όλα από το κράτος που, καλώς ή κακώς, έχει κι άλλα πολλά και δύσκολα να αντιμετωπίσει, οπότε γιατί να ασχοληθεί με την ιδιωτική ασφάλιση, όταν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι δεν ασχολούνται όσο και όπως θα έπρεπε;
Δυστυχώς, ο ασφαλιστικός κλάδος δεν έχει και δεν κάνει τίποτα για να αναδείξει τη σοβαρότητα του προβλήματος που έχει προκύψει με την ανάκληση για πρώτη φορά μίας μεγάλης εταιρείας ζωής. Περιμένει να το κάνει κανείς άλλος για λογαριασμό του;
Πολύ φοβούμαστε ότι η ελληνική ασφαλιστική αγορά δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι η συγκεκριμένη ανάκληση είναι χαστούκι για όλους, ότι οι επιπτώσεις της επηρεάζουν όλους και θα περάσει καιρός για να αμβλυνθούν αυτές οι επιπτώσεις και σίγουρα αυτό δεν θα γίνει αν ο κλάδος δεν αρχίσει να εμφανίζεται ενωμένος και συμπαγής, αν δεν φροντίσει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα να απαιτήσει λύσεις, αναδεικνύοντας τα προβλήματα και τη σημασία που έχει ο θεσμός για το σύνολο της κοινωνίας, αλλά κυρίως αν δεν πάψει να επιδεικνύει συμπεριφορές αρπακτικού –γελιέστε, αν νομίζετε ότι ο καταναλωτής δεν καταλαβαίνει.
Κοντόθωροι ως Έλληνες
της Κατερίνας Καρύγιαννη
Στην απίστευτη ιστορία της κατάρρευσης του Ομίλου ΑΣΠΙΣ, πριν προλάβεις να συνέλθεις από το ένα χτύπημα, ένα δεύτερο σε βρίσκει κατακέφαλα, έτσι που αισθάνεσαι ανίκανος πια, μέσα στον καταιγισμό των γεγονότων, να συνειδητοποιήσεις και να επεξεργαστείς την αλληλου-
χία των πραγμάτων.
Ένα μόνο έχεις πια σίγουρο, αυτό που σε εξοργίζει περισσότερο απΆ όλα: την πικρή διαπίστωση –για μια ακόμη φορά– ότι ο προσδιορισμός «κοντόθωρος» έχει κολλήσει δίπλα μας σαν βδέλλα και έχει εξορίσει κάθε άλλο επίθετο που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τη «φυλή» των νεοελλήνων. Κοντόθωρα η απερχόμενη κυβέρνηση είπε να σπάσει το απόστημα, χωρίς κανέναν απολύτως –μα, διάολε, ούτε και το στοιχειώδη– σχεδιασμό για τη διαχείριση της επόμενης μέρας, αφήνοντας στην τύχη τους χιλιάδες ασφαλισμένους, εκατοντάδες διαμεσολαβητές, τους υπαλλήλους της εταιρείας και κυρίως το θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης.
Θα μου πεις –και δίκιο θα Άχεις– ότι το ίδιο κοντόφθαλμα προσέγγισαν το θέμα ακόμα και αυτοί που βλέπουν(;) την αυλή τους να καίγεται, δηλαδή οι άλλες ασφαλιστικές εταιρείες. Πώς να παραβλέψεις, άλλωστε, ότι πήρε ανησυχητικά πολύ χρόνο στην ΕΑΕΕ να μετακινηθεί από την αρχική της “σφυρίζω αδιάφορα” ανακοίνωση «περί επώδυνης αλλά αναγκαίας απόφασης», και να ζητήσει από το υπουργείο Οικονομικών μια κάποια παρέμβαση στο θέμα ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ, ίσως τύπου bad bank.
Ακόμα πιο κοντόθωρη και λίαν εγκληματική, δεδομένου ότι ήταν προμελετημένη, είναι και η απόφαση κάποιων εκ των εταιρειών –που καθώς υποστηρίζουν αυτοί που γνωρίζουν περισσότερα από μένα δεν βρίσκονται και σε πολύ καλύτερη μοίρα από την ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ– να μαζέψουν σωρηδόν δίκτυο της «εκλιπούσης», που μάλλον δεν μπορούν να το σηκώσουν. Καθόλου άμοιροι ευθυνών και οι διαμεσολαβούντες που άρπαξαν την όποια λύση τους προσφέρθηκε, πιθανόν με κύριο κριτήριο το προμηθειακό καθεστώς, χώνοντας το κεφάλι τους στην άμμο για να μη δουν τι μέλλει γενέσθαι μετά από δύο χρόνια.
Και τι να πεις για τους συναδέλφους μου δημοσιογράφους που αποσιωπούν –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων– εκκωφαντικά το θέμα, λες και τα μαχαιρώματα της διαδοχής στη Ν.Δ. είναι το μείζον, λες και έχουν αναλάβει εργολαβικά να μη διαταραχθεί ο μήνας του μέλιτος της νέας κυβέρνησης με το λαό.
Και αφού, λοιπόν, κάπως έτσι πάνε τα πράγματα, έχουμε κάθε λόγο να αναφωνήσουμε όλοι μαζί «Ο βασιλιάς πέθανε. Ζήτω ο βασιλιάς!» Ζήτω η ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ και όλοι όσοι πασχίζουν αγωνιωδώς να βγάλουν το Χειμώνα, χωρίς να ρίχνουν ούτε μια ματιά στον ουρανό που μαζεύει μαύρα σύννεφα. Θα ήταν πάντως μια καλή αρχή, αν τουλάχιστον το παραδεχόμασταν: είμαστε, βρε αδερφέ, «κοντόθωροι ως Έλληνες». Και αν όπως λέγεται η παραδοχή του προβλήματος είναι το πρώτο βήμα για τη λύση του, ίσως να υπάρχει ελπίδα.
Ποιος ωφελείται;
της Μαρίας Κιουρτσίδου
Ημέρα γιορτής για την ιδιωτική ασφάλιση η 11η Νοεμβρίου κι εμείς που προάγουμε αυτόν το θεσμό, αναγκαστήκαμε να διαμαρτυρηθούμε! Οι λόγοι είναι πολλοί, ας περιοριστούμε σε κάποιους από αυτούς.
Γνωρίζουμε όλοι τα τεράστια προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από την ανάκληση της άδειας της ασφαλιστικής ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ και κυρίως του κλάδου ζωής. Εάν εφαρμοσθούν οι νόμοι και τα προεδρικά διατάγματα, θα βοηθήσουν στη συρρίκνωση αυτών των προβλημάτων. Αυτό, δυστυχώς, δεν συμβαίνει.
Παρόλο που είναι επείγουσα η κατάσταση και μέγιστη η ανάγκη, οι αρμόδιοι καθυστερούν, σχεδόν αδιάφορα, τη διαδικασία.
Αναρωτιέται κανείς εάν ωφελείται κάποιος με αυτήν την καθυστέρηση.
Είναι δυνατό να ανακληθεί άδεια εταιρείας αυτού του μεγέθους και να υπάρχει ελλιπής έως ανύπαρκτη αντιμετώπιση;
Την επόμενη ημέρα έπρεπε να υπάρχει σχέδιο λειτουργίας με οποιονδήποτε τρόπο κρίνεται σωστός.
Ποιος ωφελείται;
Λέτε να μας το εκμυστηρευτούν τα αποτελέσματα του 2009; Μην ξεχνάμε, τα μαθηματικά είναι απλά, 1+1=2.
Ποιος ωφελείται άραγε, όταν κάθε ημέρα που περνά πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο τα προβλήματα αλλά και το κόστος;
Πλήττονται βαθύτατα η ζωή, η εμπιστοσύνη, το κύρος και η αξιοπρέπεια των χιλιάδων ασφαλισμένων-ασφαλιστικών διαμεσολαβητών-ασφαλιστικών υπαλλήλων, επίσης του θεσμού αλλά και του ίδιου του κράτους.
Ξέρετε τι απαντούν οι ασφαλισμένοι όταν ενημερώνονται ότι αναμένεται να ολοκληρωθεί η διαδικασία υπό την εποπτεία του κράτους; «Σωθήκαμε τώρα… Bλέπουμε τι γίνεται και με τα κοινωνικά ταμεία». Έχουν δίκιο ή άδικο;
Μήπως με αυτή την καθυστέρηση γίνεται περίεργο ξεκαθάρισμα και τελικά θα μείνει μόνο καθαρή ζημιά; Σε τι μας τιμά να ενδιαφερθούμε για το αύριο αδιαφορώντας για το χθες; Το χθες δεν είναι μια ημέρα. Είναι ημέρες, μήνες, χρόνια, από λίγα έως πολλά.
Είμαι στο χώρο από το 1991 (1991-1997 Λαϊκή Ζωής, 1997-2003 Ασπίς Πρόνοια με την εξαγορά της Λαϊκής, από το 2004 ανεξάρτητο γραφείο). Θα ήθελα γραπτώς και επώνυμα να μου πει κάποιος ότι έπραξα επαγγελματικό σφάλμα που για τα εν ισχύ πολυετή συμβόλαια δεν πρότεινα διακοπή. Από πότε η διατηρησιμότητα έγινε εγκληματική και μειονέκτημα;
Θα χωριστούν τα συμβόλαια σε “συμβόλαια με ζημία” και “συμβόλαια χωρίς ζημία”; Και οι άνθρωποι που προστατεύονται από τα συμβόλαια αυτά, σε τι θα χωριστούν;
Ας πάψουν, λοιπόν, όλοι να λένε ότι οι διαμεσολαβητές έχουν ευθύνη και έπρεπε να κάνουν
κάτι!
Τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει;
Τι μπορούν να μας πουν ή καλύτερα να μας γράψουν;
Μπορούν να μας πουν και ότι στα χρόνια που έρχονται δεν θα γίνει κάτι αντίστοιχο;
Ακόμα και υψηλό στέλεχος μιας αξιόλογης εταιρείας εάν θα ρωτούσαμε πώς θα είναι τα πράγματα το 2011 ή το 2012, πιθανό να μην έχει σίγουρη απάντηση.
Όλοι οφείλουμε στους ασφαλισμένους και στο θεσμό να δούμε και να δεχτούμε ριζικές λύσεις.
Θα αναφερθώ για πολλοστή φορά και ας γίνομαι κουραστική στο σοβαρότατο θέμα της εκπαίδευσης.
Είναι αστείο κάποιος να εργάζεται σε έναν τόσο σοβαρό τομέα και να έχει επιφανειακή, επιλεκτική ή και μηδενική εκπαίδευση (δεν αναφερόμαστε σε εκπαίδευση πώλησης).
Θα εκπλαγείτε από τις απαντήσεις εάν ρωτήσετε τους χιλιάδες διαμεσολαβητές για έννοιες όπως: το περιθώριο φερεγγυότητας, ασφαλιστικές τοποθετήσεις, μαθηματικά αποθέματα. πόσο μάλλον για τα οικονομικά στοιχεία των εταιρειών που συνεργάζονται (αυτά για τα οποία συν-ενοχοποιούνται).
Η άγνοια δημιουργεί περιβάλλον ομηρίας. Μόνον έτσι εξηγείται η σημερινή εικόνα στην ασφαλιστική διαμεσολάβηση. Αν και δεν δικαιολογείται άγνοια των νόμων, διαισθανόμαστε το μέγεθος και το βάθος του προβλήματος, έστω και σιωπηλά. Εάν υπάρχει ενότητα και ένας δυνατός φορέας εκπροσώπησης, οι αλλαγές και η βελτίωση θα έρθουν.
Ας επανέλθουμε στην Ημέρα Ιδιωτικής Ασφάλισης…
Η ιδιωτική ασφάλιση μαζί με άλλα βοηθά: να σωθούν ζωές, να γεννηθούν ζωές, να σωθούν οικογένειες, να δοθούν αξιοπρεπείς συντάξεις αναπηρίας ή γήρατος, να αναπτυχθεί η οικονομία του κράτους.
Δεν χωρά αμφισβήτηση ότι τα παραπάνω είναι κοινωνικό-οικονομικό έργο.
Σύμφωνα με στοιχεία που μας διέθεσαν, το 2008 περαιώθηκαν 18.134 αποζημιώσεις ύψους a27.500.000 μόνο από τον κλάδο ζωής στην ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ.
Στις δύσκολες ημέρες που ζούμε είναι απαραίτητο να διαφυλάξουμε και να υποστηρίξουμε όλοι μαζί, διαμεσολαβητές, υπάλληλοι, εταιρείες, με όλες τις δυνάμεις μας, τον υπέροχο αυτό θεσμό, να μην προσβληθεί περαιτέρω.
Ας ευχηθούμε στις 11/11/11 να γιορτάζουμε πραγματικά και να είμαστε υπερήφανοι, όπως άλλωστε μας αξίζει!
