Της Δήμητρας Καζάντζα
Με δεδομένο ότι το κοινωνικό σύστημα ασφάλισης βρίσκεται σε οριακό σημείο και η ανησυχία του Έλληνα για το συνταξιοδοτικό του μέλλον είναι μεγαλύτερη παρά ποτέ, η ιδιωτική ασφάλιση ως εναλλακτική-συμπληρωματική λύση για την εξασφάλιση μιας ικανοποιητικής σύνταξης φαντάζει ελκυστική.
Άραγε, είναι καλή η χρονική συγκυρία για τον κλάδο να αναδείξει, επιτέλους, το σημαντικό ρόλο που μπορεί να παίξει στον τομέα των συντάξεων; Ή μήπως οι χρόνιες παθογένειες και δυσλειτουργίες του, σε συνδυασμό με το δύσκολο οικονομικό περιβάλλον δημιουργούν εμπόδια ανυπέρβλητα;
Επιχειρώντας να δώσουμε μία απάντηση στα παραπάνω, απευθυνθήκαμε στο σύνολο σχεδόν των ασφαλιστικών εταιρειών, που τα συνταξιοδοτικά προγράμματα είναι η “αιχμή του δόρατος” των δραστηριοτήτων τους αυτή την εποχή. Δεν περιοριστήκαμε στις εταιρείες που έχουν μεγάλο μερίδιο αγοράς –το μέγεθος από μόνο του δεν είναι ασφαλές κριτήριο, όπως απέδειξε και η ανάκληση άδειας της Ασπίδας, η οποία ήταν μεταξύ των 6 πρώτων εταιρειών στον κλάδο Ζωής. Οι εταιρείες, άλλωστε, που παρουσιάζουν διψήφιο ποσοστό παραγωγής, έτσι κι αλλιώς μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Υπάρχουν, όμως, αρκετές ακόμα, που και έντονη κινητικότητα δείχνουν στο συγκεκριμένο κλάδο και σοβαρή παρουσία έχουν γενικότερα στην αγορά –μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, βεβαίως, αφού εποπτική αρχή, solvency II και οικονομική κρίση
…καραδοκούν.
Στα πλαίσια αυτά θελήσαμε να μάθουμε ποια είναι τα προϊόντα που προωθούν για να καλύψουν συνταξιοδοτικές ανάγκες και τι ειδικότερα θα πρότειναν σε δύο συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες (25 και 55 χρόνων, αντίστοιχα).
Παράλληλα, προσπαθήσαμε:
Να δούμε συγκριτικά το κόστος αυτών των προγραμμάτων –αφού είναι ένας σημαντικός παράγοντας σε μια εποχή κρίσης και αυξανόμενης ανεργίας όπως η σημερινή.
Να διερευνήσουμε τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί την τελευταία 10ετία στα συνταξιοδοτικά προγράμματα, ποιες ανάγκες τις υπαγόρευσαν και τι συνεπάγονται τόσο για τον ασφαλισμένο όσο και για τις ίδιες τις εταιρείες.
Να δούμε πώς οι εταιρείες αντιμετωπίζουν το χρόνιο αίσθημα καχυποψίας των καταναλωτών απέναντι στο θεσμό και τι επιπλέον δικλίδες ασφαλείας χρησιμοποιούν (αν χρησιμοποιούν), για να τους πείσουν για την αξιοπιστία τους και να προστατεύσουν τις επενδύσεις των πελατών τους.
Δεν μας απάντησαν όλες οι εταιρείες, στις οποίες απευθυνθήκαμε. Για κάποιες ο χρόνος δεν επαρκούσε. Κάποιες άλλες θα κυκλοφορήσουν στο αμέσως επόμενο διάστημα νέα προϊόντα και δεν ήθελαν “να τα κάψουν”, όπως μας είπαν χαρακτηριστικά. Υπάρχουν, βέβαια, και αυτές που αρνούνται συστηματικά να συμμετάσχουν σε τέτοιου είδους έρευνες. Δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη χρόνια εσωστρέφεια που τις διακρίνει; Δεν θέλουν να μπουν στην όποια διαδικασία σύγκρισης; Είναι ερωτήματα προς διερεύνηση.
Δείτε τις προτάσεις των Alico, ΑΤΕ Ασφαλιστική, AXA, Eμπορική Ζωής, Εθνική Ασφαλιστική, Ευρωπαίκή Πίστη, Interamerican, Generali και Ασφάλειαι Μινέττα στο τεύχος Φεβρουαρίου της ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ που κυκλοφορεί και στα περίπτερα.
