Χαρακτηριστικά αποσπάσματα της ομιλίας του πρώην Υπουργού παραθέτουμε στο κείμενο που ακολουθεί:
Το 2011 θα καταπέσουν μύθοι και λεοντές
O κ. Παπαδόπουλος διατύπωσε την πρόβλεψη ότι το 2011 θα είναι μια «ιδιαιτέρως αποκαλυπτική χρονιά», στη διάρκεια της οποίας «θα διαμορφωθούν νέες πραγματικότητες στο πολιτικό, στο κοινωνικό και στο οικονομικό πεδίο». Στο πολιτικό πεδίο, πιο συγκεκριμένα, υποστηρίζει ότι το 2011 «θα διαφανεί η αδυναμία του πολιτικού συστήματος, εκ κατασκευής λαϊκιστικού, φοβικού και εξουσιαστικού, να χαράξει γραμμές στρατηγικού βάθους για την ανόρθωση της οικονομίας. Τα αδιέξοδα και η συνειδητοποίηση ότι η οικονομία είναι “σε αργό θάνατο” θα καταδείξουν τη χαμηλή πολιτική διαχείριση της χώρας απ’ όλο το πολιτικό σύστημα». Σημειώνει, μάλιστα, επιπρόσθετα: «Φαίνεται ότι εξαντλούνται τα ψυχικά αποθέματα της πολιτικής ελίτ της χώρας και των πέριξ αυτής δυνάμεων επιρροής. Σε λίγο θα αδυνατούν πλήρως να υποστηρίξουν σταθερά και με συνέπεια το επιβληθέν από το διεθνή οικονομικό έλεγχο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και να συγκροτήσουν ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης».
Όσον αφορά το κοινωνικό πεδίο, ο κ. Παπαδόπουλος θεωρεί ότι στη συντριπτική της πλειοψηφία η κοινωνία μας είναι «έντονα μικροαστικοποιημένη, κατακερματισμένη και με καταργημένες τις ιεραρχίες της». Υποστηρίζει ότι ο λαϊκισμός, «που καταδυναστεύει τη χώρα δεκαετίες», έχει αποκρύψει από το λαό «τη φοβερή αλήθεια, ότι τελούμε υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο». Όλα τα κόμματα, κατά τον κ. Παπαδόπουλο, «δεν επιτρέπουν στο λαό να κατανοήσει το βάθος του προβλήματος, αφήνοντάς τον να πιστεύει απλώς ότι “κάτι κακό συμβαίνει, γι’ αυτό κάνε υπομονή, μπόρα είναι θα περάσει”».
Η χώρα μας, όπως επισημαίνει ο πρώην Υπουργός, «ήδη τελεί “υπό χρεοστάσιο” από τον περασμένο Μάιο» και το δίλημμα είναι «αν θα καταρρεύσουμε πλήρως ή όχι».
Μιλώντας ειδικότερα για το οικονομικό πεδίο, διατύπωσε την πρόβλεψη ότι το 2011 θα είναι μια «εφιαλτική χρονιά», στη διάρκεια της οποίας «θα καταπέσουν μύθοι και λεοντές. Οι επικοινωνιακές τεχνικές δεν θα φτάνουν πια να συγκαλύψουν δισταγμούς, φοβίες και αμηχανίες. Θα φανεί με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο ότι η χώρα βιώνει, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, το θανατηφόρο συνδυασμό υψηλού κόστους δανεισμού και ύφεσης».
Εστιάζοντας στο ασήκωτο “βάρος” των τόκων, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Οι τόκοι που θα πληρωθούν το 2011, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, θα κινούνται γύρω στα 16 δις και μέχρι το 2015 θα αυξάνονται συνεχώς μέχρι του μυθώδους ύψους των 20 δις ευρώ, δηλαδή γύρω στο 9% του ΑΕΠ».
«Για να απομειωθεί το έλλειμμα, να μειωθούν οι τόκοι και να σταθεροποιηθεί το χρέος, πρέπει η χώρα να εξασφαλίσει για πολλά χρόνια με σταθερό τρόπο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα» υπογράμμισε. Ωστόσο, επειδή λόγω της ύφεσης δεν είναι δυνατόν να εξασφαλιστούν έσοδα, «δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να απαλλαγεί η ελληνική οικονομία από μεγάλα τμήματα του δημόσιου τομέα και κρατικές δραστηριότητες που την επιβαρύνουν».
Το 30% του σημερινού κράτους είναι περιττό
Ο πρώην Υπουργός, επισημαίνοντας ότι «το 30% του σημερινού κράτους είναι περιττό, σύμφωνα με μελέτες» προτείνει, πέρα από τις καθολικές αποκρατικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων, και τα εξής: «άμεση κατάργηση τμημάτων πανεπιστημίων και ΤΕΙ, δημοτικών επιχειρήσεων, ατροφικών νομικών προσώπων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, άεργων διπλωματικών αντιπροσωπειών, στρατοπέδων, συγχώνευση μητροπόλεων, κατάργηση απολιθωμένων κρατικών υπηρεσιών, αποκεντρωμένων υπηρεσιών και γενικών γραμματειών διαφόρων υπουργείων. Περιορισμό του μεγάλου αριθμού στρατηγών, ναυάρχων, πτεράρχων και ταξιάρχων των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, περιορισμό του πολυάριθμου διδακτικού προσωπικού με αύξηση των ωρών διδασκαλίας, δραστική περικοπή κατά και 70% τουλάχιστον των πολυάριθμων Γενικών Διευθυντών και Διευθυντών υπουργείων και οργανισμών, δραστική μείωση του μεγάλου αριθμού των αντιπροέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων και, τέλος, εξορθολογισμό ή κατάργηση και άλλων πολυάριθμων αφανών δημοσίων καταλυμάτων, τα οποία περιθάλπουν χρόνια τώρα τον κρατικό ανορθολογισμό».
«Όλα θα κριθούν το 2011», σημειώνει ο κ. Παπαδόπουλος, αφού «τότε θα φανεί αν θα επιβεβαιωθεί ο φόβος του μακροχρόνιου οικονομικού παγετώνα, που είναι το πιθανότερο ότι θα επικαθίσει επί της χώρας». Για να μην επαληθευτεί ο φόβος αυτός, προτείνει «να προχωρήσουμε τώρα σε επώδυνες περικοπές τεράστιας έκτασης και βάθους στο δημόσιο τομέα, αλλά και σε εξορθολογισμό των δομών και του προσανατολισμού του, τομές που απαιτούν σκληρές συγκρούσεις με συντεχνιακά κατεστημένα και οργανωμένα συμφέροντα. Μόνο μέσα από την ήττα του παραπολιτικού αυτού κατεστημένου μπορούν να δημιουργηθούν νέες προϋποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης».
Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται το ίδιο έναν ισχυρό κλονισμό
Κάνοντας λόγο για την ανάγκη υιοθέτησης μιας στρατηγικής βάθους, σημείωσε ότι τη στρατηγική αυτή «πρέπει να την εγγυώνται ορισμένες αρχές που πρέπει να τηρούνται απαραιτήτως». Μεταξύ άλλων, σημείωσε: «α) Η χώρα πρέπει ν’ αποκτήσει εθνικό προσανατολισμό. Αρκετά τυραννιέται χρόνια τώρα με τη διαμάχη των δυνάμεων της “καθ’ ημάς ανατολής”, με τις δυνάμεις εκείνες που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και στη λειτουργία της ως σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. β) Επειδή στόχος είναι η διάσωση της χώρας, δεν ισχύουν τα διάφορα “δεν”, τα όρια, οι “κόκκινες γραμμές” και κάθε είδους αυτοδεσμεύσεις, οι οποίες μάλιστα πολλάκις αναιρούνται από το Διεθνή Έλεγχο, προσθέτοντας αναξιοπιστία. Η λήψη των πολιτικών αποφάσεων θα πρέπει να είναι χωρίς φραγμούς και ιδεοληπτικές αυτοδεσμεύσεις. γ) Οι περιστάσεις απαιτούν “μεταρρυθμίσεις-σοκ”. Συθέμελες αλλαγές σε όλα τα πεδία της δημόσιας ζωής της χώρας» και δ) «μεγάλη εθνική συναίνεση».
Ο πρώην Υπουργός, διατύπωσε την άποψη-πρόβλεψη ότι «θα ζήσουμε για πολλά χρόνια υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο», και σημείωσε με έμφαση ότι «δεν πρέπει η χώρα να αφεθεί να σέρνεται και ο λαός να βαυκαλίζεται με αυταπάτες και ψεύδη που του καλλιεργούν καθημερινά οι κατεστημένοι της χώρας. Οι περιστάσεις απαιτούν έναν άλλο τύπο και κυρίως ένα άλλο πνεύμα διακυβέρνησης», για να καταλήξει στο εξής: «Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται το ίδιο έναν ισχυρό κλονισμό, πριν επιχειρήσει αξιόπιστα να καθοδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση».
Πλέουμε χωρίς πυξίδα
«Αυτή τη στιγμή πλέουμε χωρίς πυξίδα. Με καθοδηγούσα την κουλτούρα του λαϊκισμού και τον “επικοινωνισμό” να καταστρέφει κάθε θετική προσπάθεια», σημείωσε ο κ. Παπαδόπουλος και πρότεινε «μέσα στο 2011 η Βουλή να εγκρίνει τη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης επιτροπής κύρους, η οποία θα συντάξει ένα θαρραλέο και ριζοσπαστικό “πενταετές πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης”, στην ουσία δηλ. ένα σχέδιο αναγέννησης, που θα οδηγήσει τη χώρα συντεταγμένα, πειθαρχημένα και χρονοστοχευμένα στην έξοδο από την κρίση. Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να κριθεί από το λαό με εκλογές».
Οι εκλογές αυτές σημειώνει ότι θα πρέπει να γίνουν “με ανοιχτά τα βιβλία”, για να επιτευχθεί εθνική συμφωνία με βάση αυτό το 5ετές πρόγραμμα, προκειμένου «να αναλάβουν όλοι την ευθύνη τους για το μέλλον της χώρας, και πολύ περισσότερο ο λαός».
Οι κρίσεις δεν αντιμετωπίζονται με παραδοσιακές φόρμες
Θέλοντας προφανώς να “προετοιμάσει” το ακροατήριό του για τις συγκεκριμένες προτάσεις που εν κατακλείδι διατύπωσε, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «σε περιόδους μεγάλων αποδιαρθρώσεων, η φαντασία είναι επαναστατική δύναμη. Με παραδοσιακές φόρμες δεν αντιμετωπίζονται οι κρίσεις».
«Όλως ενδεικτικά», όπως είπε, ο ίδιος προτείνει τα εξής:
– Να προωθηθεί μέσω αναθεώρησης ειδική συνταγματική απαγόρευση παραγωγής δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
– Να καθιερωθεί συνταγματικό προνόμιο στον Υπουργό Οικονομικών για δικαίωμα άσκησης αρνησικυρίας (βέτο) επί των δαπανών στο σύνολο της διοίκησης του κράτους.
– Να καταργηθούν οι φόροι υπέρ τρίτων – των βολεμένων κοινωνικών συντεχνιών.
– Να ανατεθεί ο φορολογικός έλεγχος των εταιρειών που τηρούν βιβλία γ΄ κατηγορίας σε πιστοποιημένα ιδιωτικά ελεγκτικά όργανα.
– Να συσταθεί σύγχρονος, αυτόνομος Οργανισμός Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ΟΕΔΕ).
– Να δημιουργηθεί άμεσα αυτοτελές Σώμα Οικονομικών Επιθεωρητών, το οποίο θα διενεργεί ουσιαστικούς και όχι τυπικούς ελέγχους σκοπιμότητας των δαπανών στο σύνολο του κράτους.
– Να καταργηθεί το Ελεγκτικό Συνέδριο ως δικαστήριο και να μετατραπεί σε σύγχρονη ανεξάρτητη ελεγκτική αρχή, όπως σ’ άλλες χώρες.
– Να καταργηθούν τα προνόμια του δημοσίου τομέα και να προσαρμοστούν τα δεδομένα της λειτουργίας του προς αυτά του ιδιωτικού τομέα, κατέληξε.
