Κατά τη διάρκεια του 2011, περισσότερα από €82,5 δις ασφαλισμένων απωλειών προκλήθηκαν από τυφώνες, σεισμούς, πλημμύρες και άλλες φυσικές καταστροφές. Το 45% των ασφαλισμένων αυτών απωλειών θα καλυφθούν από αντασφαλιστές, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν παρουσία στις περιοχές όπου συνέβησαν οι καταστροφές.
Οι αντασφαλιστές, ως ασφαλιστές των ασφαλιστικών εταιρειών, λειτουργούν ως μέσο διαφοροποίησης και διαμοιρασμού των απωλειών σε παγκόσμιο επίπεδο. Η προστατευτική, όμως, φύση των ρυθμίσεων που ισχύει για την αντασφαλιστική αγορά της Βραζιλίας λειτουργεί αντίστροφα προς αυτόν το ρόλο και εξαναγκάζει τους τοπικούς αντασφαλιστές να πληρώσουν αποζημιώσεις-ρεκόρ, με ελάχιστη βοήθεια από τις διεθνείς αντασφαλιστικές αγορές.
Το μερίδιο που αντιστοιχεί στην αντασφαλιστική αγορά από τις πολύ μεγάλες ζημιές του 2011 (πλημμύρες και ανεμοθύελλες στην Αυστραλία, σεισμοί στη Ν. Ζηλανδία και την Ιαπωνία, πλημμύρες στην Ταϊλάνδη) ήταν αρκετά υψηλό, καθώς, συνήθως, όσο μεγαλύτερο είναι το ύψος της ζημιάς, τόσο μεγαλύτερο είναι και το μερίδιο των αντασφαλιστών σε αυτή. Για το 2011, το μερίδιο αυτό κυμάνθηκε σε ποσοστά από 40% έως 73%. Ο σεισμός της Χιλής που συνέβη το 2010 είχε συμμετοχή των αντασφαλιστών στις απώλειες ύψους 95%. Παρά τις πολύ υψηλές ζημιές, οι αντασφαλιστές παραμένουν οικονομικά ισχυροί και οι επιδόσεις τους ως προς την καταβολή των αποζημιώσεων χαρακτηρίζονται εξαιρετικές.
Σύμφωνα με την κα M. Koller, Γεν. Δ/ντρια της CEA, οι αντασφαλιστές αυτών των απωλειών δεν ήταν εγκατεστημένοι στις περιοχές όπου συνέβησαν τα καταστροφικά γεγονότα. έτσι, οι απώλειες μεταφέρθηκαν σε ξένους αντασφαλιστές, εκτός τοπικών αγορών, οι οποίοι με τη σειρά τους αποζημίωσαν τις τοπικές ασφαλιστικές εταιρείες στις αγορές όπου συνέβησαν οι ζημιές. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι να επιταχυνθεί η ανάκαμψη της οικονομίας στις πληγείσες περιοχές, καθώς οι απώλειες δεν βαρύνουν, στο μεγαλύτερο μέρος τους, τις τοπικές επιχειρήσεις και την τοπική ασφαλιστική κοινότητα. Το ύψος του αντασφαλιστικού μεριδίου, που μεταφέρθηκε σε ξένους αντασφαλιστές, για τις απώλειες του 2011, έφτασε το 90% με 100%.
Οι ρυθμιστικοί κανόνες που υιοθέτησε η Βραζιλία μέσα στο 2011 περιορίζουν το βαθμό στον οποίο οι μη Βραζιλιάνοι αντασφαλιστές μπορούν να συμμετέχουν στις απώλειες που σημειώνονται στη χώρα. Έτσι, οι απώλειες δεν διαμοιράζονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Όπως διευκρινίζει ο κ. Frank Nutter, Πρόεδρος της Ένωσης Αντασφαλιστών Αμερικής, σύμφωνα με τον κανονισμό που ισχύει στη χώρα, 40% του συνολικού κινδύνου πρέπει να τοποθετείται σε τοπικούς αντασφαλιστές. Εάν οι αντασφαλιστές αυτοί υπόκεινται σε ξένο έλεγχο, απαγορεύεται να εκχωρήσουν ποσοστό μεγαλύτερο του 20% των απωλειών τους στην ξένη μητρική τους εταιρεία. Το καθεστώς αυτό σημαίνει πως απώλειες που προκύπτουν από μεγάλα καταστροφικά γεγονότα περιορίζονται υποχρεωτικά εντός της οικονομίας της Βραζιλίας, στερώντας από τη χώρα τη δυνατότητα να λάβει οικονομική βοήθεια από τους αντασφαλιστές, όπως συνέβη για παράδειγμα το 2011, στις περιπτώσεις της Αυστραλίας, της Ιαπωνίας, της Ν. Ζηλανδίας και της Ταϊλάνδης και το 2010 της Χιλής.
Ο CEO της International Underwriting Association του Λονδίνου, κ. David Matcham, υπογραμμίζει πως, αν και η Βραζιλία δεν ανήκει στις χώρες που απειλούνται από σεισμούς ή τυφώνες, είναι εκτεθειμένη σε καταστροφικούς κινδύνους, όπως ανεπάρκεια καλλιεργειών, πλημμύρες και καταστροφές, που θα μπορούσαν να πλήξουν τις υποδομές της, αλλά και καταστροφές από πυρκαγιές, εκρήξεις, τρομοκρατικά χτυπήματα ή άλλου είδους ανθρωπογενή αίτια, στις βιομηχανικές της εγκαταστάσεις και στις εγκαταστάσεις παραγωγής πετρελαίου. Η χώρα έχει βαρύ ιστορικό από καταστροφικές πλημμύρες, τα τελευταία χρόνια, και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο οι σχετικές απώλειες αντασφαλίζονται σε μεγάλη κλίμακα, ώστε να αποφευχθεί η συσσώρευση των ζημιών, που θα μπορούσε να καταστρέψει τις εγχώριες ασφαλιστικές εταιρείες.
Η αντασφάλιση είναι μία από τις πλέον παγκοσμιοποιημένες βιομηχανίες στον κόσμο. Όπως δηλώνει ο Dr. Robert Hartwig, Πρόεδρος του Insurance Information Institute της Ν. Υόρκης, η μοναδική ικανότητα των αντασφαλιστών, να συγκεντρώνουν τους κινδύνους και να πληρώνουν αποζημιώσεις σε παγκόσμια κλίμακα, βοηθά παράλληλα στην ενίσχυση της ευημερίας επιχειρήσεων και καταναλωτών, καθώς οι ελεύθερες συναλλαγές βοηθούν στην τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης και της απασχόλησης και ενισχύουν τη σταθερότητα. Η Βραζιλία, κυρίως λόγω του διεθνούς εμπορίου, είναι η έβδομη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Αυτή η γρήγορη ανάπτυξη, όμως, αφήνει την οικονομία ευάλωτη σε καταστροφικές απώλειες μεγάλης κλίμακας, όμοιες με αυτές που έπληξαν άλλες ταχέως αναπτυσσόμενες οικονομίες, όπως αυτές της Ταϊλάνδης και της Χιλής. Η ελεύθερη και ανοιχτή πρόσβαση στην παγκόσμια αντασφαλιστική αγορά είναι ουσιώδης για τη Βραζιλία, προκειμένου να προστατέψει τις μακροχρόνιες επενδύσεις της στο μέλλον.
Αν και η Ευρώπη και η Αμερική δεν χτυπήθηκαν από τα μεγάλα καταστροφικά γεγονότα του 2011, προηγούμενα συμβάντα, όπως ο τυφώνας Κατρίνα και η ανεμοθύελλα Σύνθια, δείχνουν ξεκάθαρα πως, στην περίπτωση κορυφαίων συμβάντων, μεγάλο μέρος των απωλειών διαμοιράζεται σε μη τοπικούς, ξένους αντασφαλιστές. Αυτές οι περιπτώσεις συμβάντων πιστοποιούν με τον καλύτερο τρόπο το ιστορικό έγκαιρης καταβολής αποζημιώσεων από τους αντασφαλιστές, παρά τις πολύ μεγάλες απώλειες που έχουν σημειωθεί.
Υπάρχει, όμως, και μια άλλη διάσταση του προβληματισμού που δημιουργείται σε σχέση με το ρόλο και τη δραστηριότητα των αντασφαλιστών, που θα πρέπει να εξεταστεί στο άμεσο μέλλον. Στο τελευταίο συνέδριο οικονομικών υπηρεσιών της Goldman Sachs, το Δεκέμβριο του 2011 στη Ν. Υόρκη, ο Βill Berkley τηςW.R.Berkley προειδοποίησε τα στελέχη της αγοράς πως από τον τυφώνα Κατρίνα το 2005, οπότε οι αμερικανικές αντασφαλιστικές μετακινήθηκαν offshore, οι εργασίες καταστροφικών κινδύνων παγκοσμίως τιμολογούνται ανεπαρκώς. Οι εταιρείες το πλήρωσαν αυτό στη Χιλή, το πλήρωσαν στη Ν. Ζηλανδία, το πλήρωσαν στην Ιαπωνία και την Κίνα και τώρα θα το πληρώσουν και στην Ταϊλάνδη, όπου πιθανότατα θα έχουν 20 δις δολάρια ζημιές από τις πλημμύρες, είπε ο κ. Berkley, συμπληρώνοντας πως οι κίνδυνοι από φυσικές καταστροφές δεν είναι ελκυστικοί ως προς την ανάληψή τους, τουλάχιστον σύμφωνα με τη δική του οπτική, καθώς υπάρχει πολύ μεγάλη μεταβλητότητα και μεγάλος κίνδυνος.
